Wat een gaaaaave foto van Kootje

En super dat hij zo braaf was!!
Oooohh Fatoush en Baranna, wat onwijs schattig

onvoorstelbaar dat ze zo klein zijn geweest hè...
Finnea heeft ook weer veel geleerd vandaag. Ik ben eerst even met haar een rondje om het huis heen geweest...was ze superbraaf, zelfs nog een mini-schriktraining gedaan met de paraplu die we tegenkwamen, die kende ze nog wel geloof ik

Later op de middag heb ik haar meegenomen aan de hand naar de andere wei toe, met begeleiding van Douwina op Yli erbij. Want ik dacht, met een ander paard erbij is ze vast lekker rustig... Nou niet dus! Vanaf het moment dat we het erf af gingen was het mis. Finnea mega druk en drammerig, had m'n handen vol. Ik had voor de zekerheid een zweepje meegenomen, maar daar gaf ze weinig om helaas...
Douwina zei nog, als het niet gaat moet je het zeggen, dan ruilen we even. Eerst dacht ik, nee is niet nodig, ik red het wel... Toen we echter het smalle zijpaadje in gingen ben ik toch snel op haar aanbod in gegaan. Dat is zo'n rot stuk, loop je jezelf iedere keer in de weg omdat je geen kant op kunt. Plus dat ik behoorlijk pissig aan het worden was en Finnea daar meestal niet beter van wordt

Dus ik op Yli en Douwina verder met Finnea aan de hand. Douwina had ook haar handen vol, dus die pakte Finnea even flink aan. Helaas lukte het Finnea om vooruit te schieten, half tegen Yli aan te botsen en ook daarlangs te komen. Douwina had geen schijn van kans, dat houdt je echt niet meer tegen.
Daar ging Finnea, in volle galop voor ons uit

Gelukkig komt er geen verkeer over het paadje waar we langs gingen, alleen een enkele wandelaar of fietser. Natuurlijk baalde ik enorm dat ze los was, maarja, dat overkomt je soms...was mij ook gebeurd in zo'n situatie. Yli bleef wonderbaarlijk koel op dat moment, ik had verwacht dat ze er achteraan zou denderen, maar op wat huppeltjes na was ze heel goed te houden. En Finnea? Die kwam er een paar honderd meter achter dat Yli niet mee was, dus die ging op de noodrem en draaide zich weer om, in volle vaart naar ons toe...

Douwina kon haar afremmen en het touw pakken. Toen was het toch wel fijn dat het paadje zo smal was.
Op het moment dat Douwina haar weer te pakken had, was het ook klaar. Volgens mij was Finnea het meest geschrokken van haar domme actie... Die liep als een lammetje met Douwina mee, geen gedram en gedraai meer. Ze was echt onder de indruk

Ik heb haar het laatste stukje maar weer overgenomen. We moesten in de wei nog een heel stuk naar achteren toe, ze staan daar namelijk op strookbegrazing en mogen van achteren naar voren toe eten. Ik had dus ook verwacht dat Finnea nog wel zou proberen om voor me uit te rennen naar Gwynna en Karlien toe, maar nee hoor, ze bleef keurig bij me.
Volgens mij was ze wel blij om Gwynna weer te zien...ze begonnen gelijk te rennen en te vliegen, lekker stel

En brullen toen we met Karlien en Yli weer verder gingen, aanstelster...
Dacht ik trouwens een rustig ritje naar huis toe te hebben, op Karlien zonder zadel, viel dat ook weer tegen... Die heeft zo'n beetje de hele rit als een 3-jarige lopen dribbelen en stuiteren
