wij hebben een avontuur gehad gisteren

ging met stalgenootje 'even' een wandelingetje doen..
omdat het vroeg schemert alweer wel lichtjes en reflectie allemaal

we zagen een leuk paadje in het bos.. hee we gaan daar heen en ik met mn grote mond 'ik heb een heel goed richtingsgevoel dat komt wel goed

'
*uche*
we vertrokken half zeven... de schemer kwam.. en de weg was zoek..

alles leek opeens op elkaar.. op gegeven moment hoorde ik ergens auto's.. wij dwars door bushbush langs privepaadje daar maar heen gegaan..
bij een huis aangebeld.. die vrouw kreeg een rolberoerte toen ze opeens 2 poownies in dr tuin zag staan

ehh halle mevrouw.. mijn excuses maar uhmm we zijn een beetje.. de weg kwijt.. we moeten naar sprundel?
vrouw slaat hand voor dr mond met zúlke ogen..
oeps.. das nie goed nie

dan moet je daaaaar helemaal heen en dan nog maar een vragen..
ow owwww

wij de grote weg volgen.. en wat was ik blij toen met al mn reflectie spul zeg!
uiteindelijk via hulp via de telefoon zaten we in de goede richting..
na 10 kleine visjes die zwemmen in de zee, een potje met vet op de tafel, we zijn er bijnaaaa en grote smurf is het nog ver??
na 4 hopen en plaspauze.. kwamen we om kwart over 9 weer op stal

poownies kapot, wij kapot.. ik vrees dat mn stalgenootjes mijn richtingsgevoel voorlopig niet meer zo vertrouwen

maar Ko en Aiden waren wel überbraaf.. ze zijn 10 smalle bruggetjes over gegaan, door een boog van takken, langs de drukke weg in het donker.. was echt supertrots.
in het vervolg gaan we maar broodkruimeltjes strooien en dit soort impulsief gedrag enkel overdag in het weekend doen denk ik
