Bericht
door Lisa » vr 17 jun 2011, 19:07
Vanmiddag al gedacht om een bericht te plaatsen, maar ik wist niet wat ik moest typen... Het is zo onwerkelijk... Ik ben er zo kapot van. Vanochtend voelde ik me alsof ik door 2en was gescheurd. Ik was op stage (in dierenpark amersfoort) toen mijn moeder me belde. Ik hoorde al aan haar stem dat het niet goed was... Ik flipte helemaal. Dit kon toch niet. Mijn meissie, mijn beste vriendin, als ik het moeilijk had was ze er altijd voor me. Het klikte zo goed tussen ons... en nou is ze weg...
Het duurde even om bij te komen zodat ik met de trein naar huis kon. Gelijk naar huis wilde ik natuurlijk. Net de trein gemist.. Ondertussen mensen gebeld en verteld (dat was ook meer omdat ik het zelf eigenlijk nog niet geloofde). Mieke gelijk veulenmelk en brokjes geregeld voor Hjala echt super! en toen ik om kwart over 10 in Steenwijk aankwam gelijk naar stal. Eerst de kleine Hjala geknuffeld (die was echt volkomen in paniek natuurlijk) ik vind het erger voor haar dan voor mezelf... 6 weekjes oud het is dan wel een groot veulen en bonkje, maar ze heeft dr mama nog gewoon nodig... Toen kwam de meneer van de verzekering (alinde zat in het doodsfonds) en toen toch de moed gevonden om bij Ally te kijken... wat was dat maf. Daar lag ze dan aan de weg. Ik had aan stalbaas gevraagd oftie een pluk uit dr staart wilde knippen. Moest wel klein beetje lachen toen ik zat dat hij dr halve staart had afgeknipt echt heel lief van hem. Ook de voorpluk heeft hij afgeknipt. Ik had misschien minder afgeknipt, maar het was zo lief van hem. Ally was gelukkig niet meer zo heel stijf en ook niet heel koud natuurlijk door het weer. Ik heb dr hoofdje nog even gestreelt het is misschien raar een dood paard aaien, maar het gaf me heel veel voldoening. Dr tong hing eruit. Helemaal dik en blauw. Ook dr tandvlees helemaal paars natuurlijk. Zo raar. Daar ligt je mooie meissie waar je zoveel van houd, waar je zo gek op bent en waar je het zo goed mee kon vinden. Aan de weg onder een zeil.... ik ben toch blij dat ik ben wezen kijken. Eerst wilde ik niet maar toch gedaan. Heb zelf ook nog wat vlechtjes gemaakt en afgeknipt. Ik heb dr rug ook nog even gezien ze was nog zo lekker zacht ondanks dat ze zo vies was. Zo gezond zo vrolijk zo oneerlijk in 1 klap dood. Gelukkig in 1 klap moet ik ook maar denken. Als het goed is is het heel snel gegaan en was ze op 1 slag dood... maar ohww wat een verdriet.... ik mis dr nu al... En die kleine arme Hjala.. Ze moest natuurlijk wel wat te drinken hebben. Dus aan de slag met de kunstmelk, helaas geen beschrijving erbij en maatbeker die waren ze vergeten in de ton te doen, maar na de hulpdiensten ingeschakeld te hebben hebben we melk gemaakt (achteraf te dik, maarja ze had wat) ze heeft een beetje brokpap gegeten en een paar slokjes. Vannavond zijn we weer gegaan en toen had ze de waterbak ontdekt. Water is nu even niet de bedoeling. Eerst de melk leren drinken kleine Hjala daar moet je op gaan teren de komende tijd. Ook e veulencentrale aan de lijn gehad. Maar zoals verwacht is ze eigenlijk net te oud. We kunnen het nog proberen, maar dan moest ik met de kleine meid helemaal naar Zandvoort in e trailer.. en als het niet klikt weer helemaal terug. Ze heeft al zoveel stress. Ze is al zo onrustig dat ga ik haar niet aan doen. De merrie kon helaas niet hierheen komen.. Toen melk weer warm gemaakt en toen dronk ze zelf wat slokjes. Gelukkig! dat is een opluchting. Ik wil haar niet ook kwijtraken! Ik heb ook nog met iemand gebeld die moederloze veulens opvangt. Veel tips van gehad en ook van Ilona heb ik tips gehad. Eerst maar de melk. Hooi en brokjes en water komen later. Eerst melk! Dus die raad volgen we maar op.
Ook het stamboek heb ik gebeld. Ik wil toch heel graag als dat mogelijk is van Hjala Hjalinde maken. Ik heb daar in het begin over getwijfeld en toen niet gedaan, maar nu wil ik dat toch wel heel graag. Het blijft voor mij wel Hjala, maar zo leeft Ally een beetje op papier voort. Van Bon ging kijken wat hij voor me kan doen ik ben benieuwd.
Het lijkt me ook zo raar straks in Oldeberkoop. Iedereen loopt met prachtige merries met veulens en ik alleen met een kleine meid... Ik heb hele goede momenten dan durf ik al vooruit te kijken en bekijk ik het wat nuchter. Je moet wel verder, maar ik heb ook de hele dag slechte momenten. Dan kan ik het even niet aan. Dan is er zoveel onbegrip en verdriet. Je mooie dame waar je zo ontzettend blij mee was waar je zoveel van houd. In 1 klap weg. Nou was Alinde wel van het extreme weer (kleine grinnik) kwa veulens uitpoepen, maar dat hoeft nog niet te betekenen dat ze ook gelijk in extreem weer moet doodgaan. Ze was zo gezond en het ging weer zo goed met haar rug. Je zag niks meer van e plekken. We reden en menden alweer. Ons laatste ritje was maandag in het bos.. ik ben zo blij dat ik woensdagavond nog bij dr ben wezen kijken. Het laatste wat ik tegen dr gezegd heb is: Meissie tot vrijdag... tsjah en daar ligt ze nu.... ze kon helaas niet al opgehaald worden door de rendac.. ze ligt er het hele weekend. Dat vind ik zo erg. Ze mocht van mij gelijk wel weg. Ik wil erook echt niet bij na denken hoe grof en cru ze straks in die wagen word getild en op een kadaver hoop terecht komt ergens bij een distructiebedrijf..... mijn mooie meisje als vuil behandeld. Op een 1 of andere manier viel het me mee om steeds langs dr lichaam te fietsen vandaag. Het is Alinde niet meer.. Het is alleen haar omhulsel, maarja ook van dat omhulsel heb ik gehouden. Ik heb woensdag uitgebreid met dr staan knuffelen. Het is zooo moeilijk.... tranen blijven maar komen. Morgen ben ik ook nog eens jarg. Nou hiep hiep hoera.... ik laat het wel doorgaan in e avond toch wat afleiding je moet wel door. Mijn moeder zegt dat het wel goed is om er veel over te praten. dan verwerk je het zegt ze... Alinde was het eerste paardje wat ik echt helemaal alleen heb uitgekozen waar ik volledig voor ging waar ik gelijk een klik mee had. Ik hoor het annabel en janna nog zo zeggen: ze houd je al helemaal in de gaten dat is leuk om te zien... Als ik aan die woorden denk komt de tranen stroom weer terug.
Alinde je bent en was alles voor me... Bedankt voor de mooie jaren en je mooie kind(eren),
ik had nog veel langer van je willen genieten. We zouden nog een 4 daagse rijden en de zadelproef doen
voor prestatie merrie. Ik was zo trots toen je je sterpredikaat haalde. Je was er altijd voor me ook al had
ik het weer even moeilijk. Alle bosritjes die we maakten. De lange en de korte het was geweldig!! Ondanks
je rugproblemen gingen we gewoon stug door met genieten.
Ik zal goed voor je kleine meissie zorgen!! Ze blijft zo lang mogelijk bij me! Ik ben blij dat je me bij haar geboorte liet
en dat ze zo'n fijn karakter heeft. Ze is prachtig Ally!! Ik zal altijd aan je blijven denken!!
En ik zal je zoooo erg missen meid...
Ik heb gewoon geen woorden meer... alleen maar tranen...
Vera toch nog beetje ''mijn'' topper!
Alinde mijn ster!!
26 mei 2009 geboren: Finn een (reinar/anton)!!!!
5 mei 2011 geboren: Hjala!!
Alinde... bedankt voor alles meissie!