15 maart 2010 was de dag dat ik voor het eerst Cos ontmoette....
Mijn kleine pup alweer ruim een jaar onderdeel van ons gezin. En wat heeft dit afgelopen jaar gebracht? Echt 'paardenwerk' doet Cos nog weinig. We maken eens een buitenritje of hobbelen een keer in de bak (al gaan we binnenkort elke week vast een les nemen). Cos loopt ook al netjes voor de wagen maar waar we echt in uitblinken is 'flierefluiten' en ik kan jullie dan ook met trots meedelen dat we inmiddels Z2 startgerechtigd zijn
Vorig jaar vond Cos alles wat achter hem gebeurde ontzettend eng en zo heeft hij dan ook in de eerste maand 3 halstertouwen kapotgetrokken. Nog enger dan dit waren voor hem echter bezems....die lange steel, die harde haren, dat geluid...brrrrrr. Om door te stomen naar de L2 Flierefluiten moest hij die angst echter toch overwinnen...
Flierefluiten gaat helemaal over 'hoe je je voelt' en hier staat duidelijk een zelfverzekerde jonge man.
Lekker los door je lijf is een basisonderdeel in de B dus voor ons reeds 'gesneden koek'
En hoewel er duidelijk voldoende lengte-buiging in de hals zit, hebben wij nog geen seconde overwogen onze flierefluit-carriere om te ruilen voor de moderne dressuur...
Natuurlijk gaat alles niet altijd over rozen en soms kom je in een situatie dat je je...tja....dat je je bijna nietig voelt...
De verleiding is groot om in dergelijke situaties het hoofd te laten hangen...
Maar dan komt de echte 'flierefluit-spirit' weer boven en realiseer je je dat alles en iedereen groot kan zijn en dat het slechts een kwestie van perspectief is
Want waar het tenslotte echt om gaat, is wat van binnen zit en wat bij Cos van binnen zit, wordt mij altijd weer duidelijk als ik zijn ogen zie
Cos was natuurlijk nooit zover gekomen zonder de hulp van zijn beste vriend, dus die laten we ook nog even van zijn beste kant zien
, maar hij is tevens het grootste paard bij ons op stal (niet heel bizar groot maar toch ruim 1m70)
