Orion heeft het afgelopen maand echt totaal niet naar zijn zin gehad. Die was alleen, soort depressief, sloom, at heel slecht en stond hele dagen over de weg heen uit te kijken of er toevallig geen paarden langs kwamen.
Toen we gisteren de trailer het terrein op reden reageerde hij totaal niet.... tot de klep naar beneden ging en hij zijn chickie weer zag. Dat koppie van hem
Echt zo van 'neeee dat kan niet'. Cyra liep zo los de deel op en haar eigen stalletje in, zei hem even gedag en ging staan vreten, of ze nooit weg was geweest. En dan denk je.... nu zal Orion wel weer beter gaan eten. Nee dus, hij eet nu helemaal niet meer. Hij staat alleen nog maar met zijn koppie tegen de tralies tussen hun stallen aan om naar haar te kijken, met verliefde oogjes en helemaal gelukkig dat ze er weer is.
De liefde is toch iets moois!
