Gaat snel hier
Ik heb , met nog enkele meisjes van bij mij op stal, een weekendje zee met de paardjes geboekt.
Ik kijk er echt naar uit: Nisje is ondertussen 19 maar is nog nooit aan de zee geweest. En dat moet je toch n keer gedaan hebben
Jack blijft nog n jaartje thuis...
Jack staat nu een dikke twee weken buiten met graasmasker op en vind echt dat t prima gaat. Hij kan er met gemak nog mee grazen, maar dan met mate, mee drinken,...En ook in de groep klikt het.
Ik merk wel dat hij soms wat alleen staat, maar heel vaak zoekt hij toch zn grote 'broer' op. Hij is wel de laagste in de rang, maar de paarden jagen hem niet op ( wat de veulens in de opfok overigens wel deden).
Ondertussen heb ik een beetje een onzekerheids-dipje
Stilaan wil ik met Jack wat meer dingen gaan doen: hoofstelletje om, zadeltje op, longeren heel af en toe, stemcommando's leren, buiten wandelen ( aan de hand)...allemaal zo'n beetje voorbereidend werk op later.
Maar ik wil niks teveel doen, en als ik iets doe vrees ik heel vaak datk het fout doe...
Bijvoorbeeld: ik heb voor Jack een trainingshoofdstelletje. Af en toe doe ik dit wel eens om, zodat ie het leert. Maar dan ben ik vaak aan het denken: doe ik het wel goed zo?
Klinkt echt stom : ik heb een superinstructrice voor met Nisje. en zij geeft me hierover ook raad. Maar op stal zegt iedereen dan weer wat anders.
Kortom ik wil het gewoon allemaal goed gaan doen...
Nisje, mijn andere paard, was13 toen ik hem kocht. Ook andere paarden die ik voor mensen gereden heb waren allemaal ouder.
Ik zit al 20 jaar tussen de paarden, maar heb gewoon weinig tot geen ervaring met jonge paarden. En uiteraard weet je dat als je een veulen koopt, maar nu pas besef ik echt :nu moet ik dat jonge ding alles gaan leren en daar ben ik toch een beetje bang voor.