Ja hij is nu 16.
Ik heb er heel erg veel moeite mee gehad, met de hele situatie an sich. Erg veel verdriet van gehad. Je gaat ineens van alles naar niets zeg maar. Hij was mijn nummer 1 en dan ineens is hij uit beeld. Je bent er zo zuinig op en druk mee en dan ineens loopt ie in weer en wind buiten.. en is het "over".
Ik heb hem de eerste paar weken wel in de gaten gehouden vanaf de weg maar ook bewust niet meer aangehaald want als hij mijn stem hoorde was het gillen en aan het hek rennen... maar hij is snel gewend. Nu komt hij altijd even kijken of er wat te eten is en zo niet dan kuiert hij weer weg, de wei op
Hij loopt hier nu een half jaar en het is ook pas voor het eerst dat ik foto's heb gemaakt.
En tsja hij is wat te vet maar hij wordt helemaal niet bijgevoerd. Ik heb geen zin om hem nu op zn oude dag ook weer te plagen door hem te rantsoeneren en achter een draadje bij de rest weg te zetten. Laat hem maar lekker lopen, liever een paar voor hem leuke jaren dan het eeuwige leven op een paar sprietjes!