Rond half 1 kwamen we aan bij de opfok. Eerst gezellig even wat gedronken met Linda en Dave, de eigenaren van de opfok. Toen werd het tijd om Djimm te gaan halen... Hij stond nog in zijn kudde, waar hij net onder de leider in de hierarchie stond...woeps, karaktertje?! Uiteraard stond de groep op een práchtig stuk land, ruig, met een bospaadje naar beneden om vervolgens in een lager gelegen stuk land te komen met een kabbelend beekje. Klinkt geweldig he? Dat was het ook! Ook uiteraard stond de hele groep onderaan in het diepste punt van de wei, dus we moesten een stukje lopen. Ik kon Djimm heel rustig zijn halster om doen en hem mee naar boven nemen. Helaas was de weg naar boven toch iets gladder en steiler dan verwacht, dus de foto's zijn niet bepaald charmant
Daar komen we!
Big smile!
Rustig jongen, ik sta niet zo stabiel
Ik heb een conditie van piet snot, dus even bijkomen voor we aan de volgende hindernis beginnen...het glibberige bospad!
Dit pad was de verbinding tussen het hogere en lagere deel van de wei. Gewéldig! De paarden kunnen hier dus zelf kiezen waar ze heen gaan en dit valt dus binnen de omheining van de wei. Twee vriendjes liepen mee met ons naar boven. Je ziet ze een paar meter voor Djimm en mij op het pad staan.
Toen Djimm uit de wei gehaald en we liepen op een pad dat naast de wei liep. Ineens riep Linda, "wow, de rest van de kudde komt eraan!". Die kwamen dus knoeperhard over dat bospad omhoog, recht door de struiken heen om Djimmbo gedag te zeggen. Zó ontroerend!
Dwars door de struiken!
Ook Ed (de fjord) kwam gedag zeggen!
Nog één keer achterom kijken, jee, wat is Djimm hier stoer!
Het trailerladen ging heel vlot!
Recht erin vriendje
Babybillen
Daarna zijn we meteen begonnen aan de terugreis. Rond half 8 kwamen we aan in Batenburg (na zo'n 5 uur rijden, zucht) en daar hebben we Djimm meteen in de wei gedaan. Hij was heel erg onder de indruk van Yanneke's clubje dus nu hebben we hem in een ander weiland bij de twee jaarlingen gezet. Dat was al de bedoeling, daar kan hij rustig even bijkomen van de trip zonder dat zijn moeder meteen in zijn nek staat te hijgen
'Vanmorgen ben ik meteen weer even gaan kijken hoe Djimm de nacht was doorgekomen. Nou goed, ware het niet dat hij vanmorgen in een ander landje stond...huh? Meteen even nagevraagd of ze Djimm misschien verweid hadden maar nee. Toen even de draden gecontroleerd (uiteraard had ik Djimm al gecontroleerd op verwondingen
) en toen bleek 1 weipaal afgebroken te zijn. De draad hing daar wat slapper dus ik vermoed dat hij gewoon gesprongen is. Dat beloofd wat 
Meneer lag nog rustig:
En ik kon ook gewoon dichtbij komen (pennymoment!)
Bij het controleren op wondjes ontdekte ik wel een paar teken, jielg! Djimm moest dus uit de wei mee naar de poetsplaats. Dat vond hij wel heel spannend, want uiteraard stonden Yanneke&co klaar om hem vanuit de wei toe te brullen. Na wat moelijk gedoe heb ik de teken kunnen verwijderen. Alleen voor de drie teken die op zijn koker en de huid-formerly-know-as-balzak kan ik straks bij de dierenarts een spray ophalen, daar ga ik mijn leven niet voor wagen
Daarna mocht Djimm terug naar de jaarlingen-wei. Meteen begon de stoere-poownie-act
Geuren snuiven
En een geschikte plek zoeken...
...om te rollen
En klaar!
Geweldig leuk issie he
Op de foto's vind ik Djimm wel vrij mans tonen, maar in het echt vind ik hem nog een enorme puppy. Ik denk dus ook niet dat ik dit jaar al met hem aan de slag ga 
Daar vind ik hem echt nog te klein voor. Misschien dat ik hem in het najaar al wel vast laat inspannen, maar dat zie ik tegen die tijd wel. Eerst gaan we ons vermaken met poetsen, wandelingetjes en misschien wel wat VD. Hopelijk komen er dan nog een paar cm's bij en dan kan ik er volgend voorjaar eens serieus opkruipen.Ik hoop dat jullie nu niet direct een Djimm-overdosis hebben gehad maar ik vond dat FW wel wat in te halen had na bijna 2,5 jaar Djimm-afwezigheid!
Stoere vent zo vanaf de foto's. Al zie ik ook wel het puppy-achtige nog 
Finnea, v. Timor x Woudina v. Bjorkmann 
<<
