Vanmorgen gingen Samantha en ik met ze rijden, Samantha op Exel en ik op Vera. We zouden een beetje op een grasveldje gaan rijden, omdat we het qua tijd niet zouden redden om naar het park te gaan. Ik had me namelijk verslapen en was dus een beetje te laat

Eerst eens een stuk langs het fietspad gestapt om ze warm te laten lopen en aan het eind omgedraaid om op het voorste stuk te gaan rijden. We gingen draven en ik had ineens het volle gewicht van Vera in me handen hangen, madam had haast. Dus terug gepakt en weer proberen rust erin te brengen, nou dat lukte dus totaal niet. Er was na het draaien niks meer met haar te doen, behalve continue bezig zijn haar bij me te houden

Dus ik haar op het grasveld gezet en figuren gaan rijden, denk dan moet ze haar aandacht bij mij houden en dan komt die rust wel terug, nou niet dus. Je maakt een volte en als je dan in dat figuur een beetje richting wei ging was het voor Vera een teken om haar nek erop te zetten en dwars door me been heen te lopen. Wat ik ook deed, ze bleef maar gefixeerd op terug gaan naar de wei.
Heb haar toen even op een lang breed stuk eens in galop gezet van de wei weg, dat ging prima, aan het eind wilde ze dus omdraaien en (ik ken haar op dat gebied gelukkig goed) in volle galop terug gaan. Dus ik heb haar lekker laten stappen, ondertussen toch proberen via een soort van slangenvolte haar aandacht op mij te krijgen. Nou die aandacht was maar op 1 ding gericht en dat was dus zo snel mogelijk terug naar de wei.
Inmiddels kwam bij mij de stoom uit me oren

Ze had zich zo druk gemaakt dat ze dik in het zweet stond, terwijl we 90% van de tijd alleen maar gestapt hebben.
Op zich had ik niet in de gaten wat er nou was, ja ze wilde terug naar de wei, maar verder stond ik er niet bij stil waarom. Totdat we bij de wei terug waren en ze over het hek met het witte Welshje stond te klooien en ging plassen. Madam was dus hartstikke hengstig, dat wordt dus feest elke keer met rijden
