Hoe gaan jullie er mee om?

[Ddorine]

Ik sta op het punt om een keuze te moeten maken of ik mijn paardje verkoop of niet.
Ik heb Wembley (ruin 8 jr.) nu ruim 6 jaar en we hebben heel veel leuks gedaan samen, lekker naar het bos en gek doen. Ik ben ontzettend gek op hem en voor mijn gevoel zijn we onafscheidelijk.

Ik zal in juli afstuderen als fysiotherapeut. Nu loop ik stage (begonnen november 2009) tot juni 2010. Sindsdien heb ik doordeweeks erg weinig tijd voor mijn paardje, in het weekend ben ik vaak bij mijn vriend (2u met de trein). Dus dan is er ook weinig tijd.
In de laatste tijd ben ik hoogstens 10x bij hem geweest om wel/niet te rijden. Ik ben dolgelukkig dat er twee meiden zijn op de manege die helemaal gek met hem zijn en hem heel leuk rijden en verzorgen. Ik zoek iemand die hem mogelijk wil leasen (ook qua bijdrage onkosten), maar dit schiet niet op.
Aangezien ik na mijn diplomering mijn eigen boontjes moet zien te doppen, vraag ik me af of ik mijn paard en stalling daarvoor nog kan financieren.
Enerzijds wil ik misschien ook wel wat anders en tijd/geld over hebben voor andere leuke dingen en voor een toekomst met mijn vriend. Anderzijds zal er zo een groot 'gat' in mijn leven zijn...

Graag wil ik van jullie tips/reacties
- Hoe gaan jullie er mee om als je je lieveling/paard moet verkopen?
- Zou je hem willen blijven zien of neem je er 100% afstand van?
- Wat zijn mogelijkheden die jullie zouden proberen (of hebben geprobeerd) om hem toch te houden?
- Zijn er mensen die een soortgelijke ervaring hebben of in eenzelfde situatie zitten? Hoe gaan jullie er mee om?

Ik verwacht dat ik enorm spijt zou hebben als ik hem verkoop en het echt even duurt voor ik er overheen ben, maar misschien is het niet anders...

[leoensuzanne]

Ik heb mijn grote vriend ook moeten verkopen. Ronan was 13 toen ik hem verkocht. Ik heb hem gekocht toen hij 1 jaar en 3 maanden was, maar ken hem al vanaf geboorte. Heb hem zijn naam ook gegeven. Ik heb er heeeel veeeeel moeite mee gehad (ik werd er letterlijk ziek van). We (mijn man en ik) hebben van te voren afgesproken dat hij alleen maar weg zou gaan, als ik een goed tehuis voor hem kon vinden. 1 huis waar ik een goed gevoel bij had. Ik heb hem 2x te koop gezet. De 1e keer wilde het niet zo vlotten en twijfelde ik nog steeds te veel. Toen een tijdje niets aan gedaan, maar later wel weer. Toen kreeg ik ineens vrij veel reacties. Gelukkig heeft Marjon hem gekocht. En ik heb hem 2 januari weer gezien. Marjon en ik hebben (gelukkig) regelmatig contact én ik zie hem nog regelmatig hier voorbij komen.

Ik heb het idee dat ik uit je verhaal al wel kan lezen, wat je beslissing is. Voor mijn gevoel wil je hem wel verkopen, zeker gezien je toekomst. En om nou dat 'grote gat' in je leven op te vullen, zou je eventueel ook nog altijd op een manege kunnen gaan rijden.
Ik zou proberen of je iemand erbij kunt vinden, die samen met jou de lasten en de lusten wil delen. Moeilijk hoor.
Hopelijk voel je je niet teveel aangevallen. Dat is niet mijn bedoeling, maar bovenstaande is mijn mening/gevoel.
Succes met je beslissing.

[Orion1996]

Ik ben ook fysiotherapeut en kan je wel vertellen dat je voor de financiele delen van het paard houden echt niet ongerust hoeft te zijn. Ik heb er 2 en redt me prima met mn 20 uren baantje. Zelfs als ik 46 uur per week werk zorg ik nog zelf voor mijn paarden.

En tja ik verkoop mijn paarden voor geen goud. Tijd kan je er altijd voor maken. Als vriendjes dat niet begrijpen...exit... maar das mijn mening.

Als je geen tijd hebt/maakt denk ik dat je dier beter af is bij iemand die dat wel heeft. Dan zou ik zoeken naar een lief baasje waar je contact mee kan houden, net zo iemand als aan wie Suzanne dr paard heeft verkocht. Scheelt je hoop geld, meer tijd voor vriendlief en dan hopen dat je relatie aan blijft en je niet straks met 2 grote gaten zit.
Leasen/huren/bruikleen is altijd een optie, maar meot je wel tegen kunnen dat andere iets te zeggen krijgen over jouw paard.

[Bailey]

Pff, wat moeilijk.

Ik heb zo'n 7 jaar geleden mijn eerste eigen paardje moeten verkopen. Ik vond het verschrikkelijk, maar er was toendertijd gewoon geen andere mogelijkheid meer. Ik heb licht contact onderhouden met de nieuwe eigenaresse, heb haar ook 1 keer opgezocht, maar kon het eigenlijk niet. Het was en bleef te moeilijk, ookal wist ik dat ze het goed had.
Het gevoel van missen is in die jaren nooit weggegaan en nooit minder geworden. Het was en bleef verschrikkelijk, na een paar jaar ben ik zelfs helemaal met paardrijden gestopt omdat ik het nooit plek kon geven.

'Mijn' paardje had bij haar nieuwe eigenaresse een veulen gekregen, Bailey, die eind vorig jaar ineens in mijn leven kwam.
Zij zocht een nieuw huis voor hem en wilde hem het liefst bij mij hebben. Pas toen ik de beslissing heb genomen om Bailey bij mij te laten komen heb ik alles een plekje kunnen geven, na 7 jaar. Ik ben zo dolgelukkig met mijn ventje, iedere dag weer.

Mijn situatie is ook niet ideaal; ik ben op dit moment ook aan't afstuderen, ga een relatief onzekere toekomst tegemoet als zelfstandig 'kunstenaar' (ontwerper). Maar mijn paardje maakt alle gemis van de afgelopen jaren goed en betekent zo enorm veel voor mij. Ja, ik moet er dingen voor laten, want het kost nu eenmaal tijd en geld, maar dat is het me zo waard.

Natuurlijk is het voor iedereen anders. Als het niet anders kan, kan het niet anders. Maar denk wel heel goed na. Voor mij was het gat zo gigantisch veel groter dan ik ooit had gedacht...

[Esther]

Is een moeilijke keuze..
Haal je er net zoveel uit als je erin stopt en is je pony gelukkig. Dat zijn denk ik de belangrijkste vragen.
Als je pony twee verzorgsters heeft heeft hij het vast goed!! Maar krijg je er wel voor terug wat je erin steekt, paarden is een dure hobby, te duur om hier een nee in te moeten vullen..
Ik heb een dierbaar paardje verkocht naar een superplekje en hoewel ik haar nog wel eens mis, is het voor haar beter.. Scheelt natuurlijk wel dat ik nog andere paarden heb.. Ik had voor haar gewoon niet genoeg tijd en ze pastte niet in mijn fokplaatje zeg maar.. Totaal andere situatie..
Ik heb trouwens meerdere paardjes verkocht en het doet me goed om te horen hoe ze het hebben. Ik heb nog met iedereen contact en hoor alle verhalen over wat ze allemaal uitspoken. Daardoor heb ik er zelf ook een prettiger gevoel bij, als andere mensen zo genieten van je paardje, dus ik kan je wel aanraden om contact te houden..

Edit, moet toch wat toevoegen..
Mijn lieveling Jeskim van 21 zou ik echt niet meer weg kunnen doen.. Die staat trouwens ook heerlijk in de wei en komt niets tekort. Als ze echt stond te verpieteren omdat ik er geen tijd meer voor zou hebben, zou het een zware afweging zijn hoor..
Maar bij haar moet ik er echt niet aan denken dat ze weg zou moeten..

[rowenna]

Vorig jaar heb ik mijn fries moeten verkopen vanwege finansiele redenen, ik heb haar 8 jaar gehad en had haar al vanaf veulen van 10mnd.
Heb ook heel lang getwijveld en ze heeft tig tallen keren op marktplaats gestaan, maar op den duur ging het echt niet meer en heb ik toch de knoop door gehakt.
Ik heb er heel veel moeite mee gehad en soms nog, zeker als je dan dingen hoort die je liever niet hoort, zoals een peesblesure, maar ik ben wel heel blij dat ik nog steeds kontakt heb met de nieuwe eigenaar.
Ben in november ook een keer naar haar wezen kijken, wat me enorm goed heeft gedaan, zo zag ik met eigen ogen dat ze er goed uitzag, ook al wist ik wel dat de nieuwe eigenaar goed voor haar is.
De keuze is aan jou, maar ik zeg wel neem geen overhaaste beslissing, want als hij weg is krijg je hem niet meer terug.
Succes er mee.

[Fran]

Ik ben nu ook bezig met afstuderen en heb het ook ongelovelijk druk met stage en afstudeersciptie en alles wat er bij komt kijken.
In het weekend werk ik en moet ik ook dingen voor school doen, daarnaast wil ik ook uitgaan en met vriendinnen afspreken, en doe ik 2x in de week zumba en probeer ik ook tijd te maken voor mijn vriend.
Toch ga ik 4x per week naar Olaf toe (3x gaat mijn zusje), ik lig ´savonds wel uitgeput in bed maar toch red ik het wel. Als je echt wil kun je tijd maken denk ik altijd maar, en kan je vriend niet een keertje naar jou toe komen?

Tja, thuis zeggen wij altijd als je iets echt wil dan is dat haalbaar als je maar hard genoeg werkt. Dit is wat ik wil dus doe ik het zo.

[Esther]

Tja, thuis zeggen wij altijd als je iets echt wil dan is dat haalbaar als je maar hard genoeg werkt. Dit is wat ik wil dus doe ik het zo.

Daar ben ik het niet mee eens.. Ik wordt ook vaak best mopperig van deze uitspraak, mijn zieke lijf wil gewoon niet mee doen, hoe graag ik ook wil.. Geen aanval naar jou hoor..
Wij zeggen liever meer dan je best kun je niet doen..

[Viv]

Tja, thuis zeggen wij altijd als je iets echt wil dan is dat haalbaar als je maar hard genoeg werkt. Dit is wat ik wil dus doe ik het zo.

Daar ben ik het niet mee eens.. Ik wordt ook vaak best mopperig van deze uitspraak, mijn zieke lijf wil gewoon niet mee doen, hoe graag ik ook wil.. Geen aanval naar jou hoor..
Wij zeggen liever meer dan je best kun je niet doen..

Ik ben het wel met Fran dr uitspraak eens. Es je moet niet alles persoonlijk opvatten. Overal zijn uitzonderingen op. Als je lichamelijk beperkt bent zijn er ook grenzen en bereik je wat er voor jouw situatie maximaal mogelijk/haalbaar is.

[JoyceNan]

Tja net als bovenstaanden als je echt wilt kun je hem houden! maar dan moet je er wel voor gaan.

Vriend moet het maar begrijpen dat het tijd kost. Paard was er eerder toch? dus hij wist het toen hij wat met je kreeg.

@ anna, dat vind ik echt knap dat je het met 2 paarden met 20 uur werk lukt zeg!
Ik moet echt 40 uur werken om alles te kunnen bekostigen.

[Mir]

Stel dat je over 2 jaar samenwoont met je vriend en je paard lekker in de buurt staat, je een goede baan hebt en tijd over hebt (omdat je niet steeds 2 uur met de trein naar vriendje moet en je vriendje naar de voetbal gaat ofzo). Of stel dat het uitgaat met je vriend (helaas maar kan wel natuurlijk)....
Als je paard als een molensteen om je nek hangt is verkopen misschien de beste oplossing. Als je daar alleen bang voor bent: leef wat meer bij de dag en kijk het nog eens aan.
Je woont in Steenwijk lees ik? Kun je je paard niet onderbrengen bij Suder Hiddinge (of hoe je het ook schrijft ) en daar dag en nacht het land op (dat kan toch daar? Janna? Annabel?)?
Of ergens anders wat low budget vergeleken met een manege? Als je toch weinig tijd hebt heb je geen bak nodig en je paardje emmert lekker 24 u op het land.

Ik zou graag een paardje hebben maar weet dat ik dat nu niet ga redden qua tijd en energie. Maar als ik er 1 in de toekomst koop zou ik kopen om te houden (ik denk net als jij met Wembley) en er onwijs de griep in hebben als ik dan zou moeten verkopen.
Maar ieders situatie is eenmaal anders...

[leoensuzanne]

Tja, thuis zeggen wij altijd als je iets echt wil dan is dat haalbaar als je maar hard genoeg werkt. Dit is wat ik wil dus doe ik het zo.

Daar ben ik het niet mee eens.. Ik wordt ook vaak best mopperig van deze uitspraak, mijn zieke lijf wil gewoon niet mee doen, hoe graag ik ook wil.. Geen aanval naar jou hoor..
Wij zeggen liever meer dan je best kun je niet doen..

Ik kan me in de uitspraak van Fran wel een gedeelte vinden, maar niet helemaal. Je kunt jezelf ook helemaal over de kop werken zo! Als je maar door blijft gaan, zegt je lichaam je ook ineens een halt toe! En dan kun je even heel weinig meer! Ik zeg ook liever, dat ik niet meer kan doen, dan mijn best.

[Marijke_]

Tja het is hoe dan ook een keuze die alleen jij kunt maken door de voors en tegens tegen elkaar weg te zetten.
Wij hadden drie paarden en hebben er één moeten verkopen toen de kinderen van mijn vriend bij ons kwamen wonen. Het is druk een fulltime baan (met reistijd), een huishouden van vier personen en daarnaast de paarden nog doen maar wij hebben het er graag voor over. Ik voel me ook niet schuldig dat mijn paard maar 3x/4x in de week werkt. De rest van de tijd staat hij lekker buiten en kan volop bewegen als hij dat wil.

Anna ik vind jouw geval eerlijk gezegd wel anders. Jij woont nog bij je ouders. Toen ik nog bij mijn moeder woonde kon ik Ros ook betalen van mijn studie financiering en bijbaantje. Als je een eigen huis hebt en alle vaste lasten die daarbij komen kijken dan redt je het echt niet met een baan van 20 uur in de week en twee paarden op een volpensionstal/ manege. Dat kan gewoon niet uit.

[Bella]

Tja, thuis zeggen wij altijd als je iets echt wil dan is dat haalbaar als je maar hard genoeg werkt. Dit is wat ik wil dus doe ik het zo.

Daar ben ik het niet mee eens.. Ik wordt ook vaak best mopperig van deze uitspraak, mijn zieke lijf wil gewoon niet mee doen, hoe graag ik ook wil.. Geen aanval naar jou hoor..
Wij zeggen liever meer dan je best kun je niet doen..

Maar toch is het wel een klein beetje zo Esther jij zit alleen in een 'uitzonderlijke situatie'. Daarnaast is hard werken niet alleen letterlijk te nemen, maar ook figuurlijk (dus een doel hebben waar je geleidelijk naar toe gaat werken....dat probeer jij ook momenteel!?)
Hard werken is mogelijk wanneer je jezelf kent (waar ligt mijn grens) en voor iedere persoon is het hard werken op een ander niveau, omdat iedereen zijn eigen grens heeft.

[Orion1996]

Anna ik vind jouw geval eerlijk gezegd wel anders. Jij woont nog bij je ouders. Toen ik nog bij mijn moeder woonde kon ik Ros ook betalen van mijn studie financiering en bijbaantje. Als je een eigen huis hebt en alle vaste lasten die daarbij komen kijken dan redt je het echt niet met een baan van 20 uur in de week en twee paarden op een volpensionstal/ manege. Dat kan gewoon niet uit.

Heerlijk ja bij de ouders wonen, tis gezellig en kan ik tenminste sparen en nieuwe auto kopen tegelijk
Je hebt als fysiotherapeut geen honger loontje wilde ik er mee zeggen, daar hoeft de TS niet bang voor te zijn. Met 20 uur heb je net zoveel als vele andere met 36 pas hebben. Van het geld waar ik mijn 2 paarden voor heb staan nu heeft zij in die omgeving een stal en een huis incl gas/water/licht.

Ik wil ook op mezelf en werk daarom nu 32 uur + 2 uur reistijd per dag en ik maak nog tijd voor mn paarden. Jij redt het ook Marijke, met je werk, je huishouden, je kids en nu dan je ene paard. Als je maar wilt (en het geluk dat jouw kerel je paard nooit weg zal wensen zoals veel andere het wel doen ) En geloof dat wij ook nog steeds leuke dingen doen naast de paarden toch?

[Marijke_]

Ja tuurlijk waar een wil is, is een weg. Maar vaak ben je op een manege/ pensionstal toch een behoorlijk bedrag per maand kwijt. Al is dat uiteraard wel afhankelijk van in welk deel van Nederland je staat. Maar op sommige plaatsten ben je zo 350 euro kwijt voor zo'n stalling. Wij moeten er echt wel dingen voor laten hoor om de paarden (nu nog maar één inderdaad blijft nog even gek) te kunnen houden sinds de meiden bij ons wonen. En ik heb ook geen heel vervelend salaris. Maar dat zijn keuzes die je maakt.

[Pablo]

Ik werk ongeveer 50 uur per week, heb dan 6 uur reistijd om naar de zaak te komen per week. Pablo staat 10 minuten de andere kant op. Ik ga 6 dagen in de week naar mijn paard. Daarbij zorg ik nog 2 dagen in de week voor een ander paard op stal. En heb ik nog 2 honden. En we hebben een aantal dagen in de week 2 kids in huis.

[rowenna]

Ben het met Marijke eens, ik heb een fultime baan, maar ook een eigen huis, en ik kon hoe erg ook, op den duur echt niet en mijn fries en Udo betalen en dan staan mijn paarden nog thuis en niet op pension, en dan moet je toch echt een keuze maken wil je niet in de schulden raken, ik heb hier nachten van wakker gelegen en er alles aan gedaan om mijn fries toch te kunnen houden, maar het ging echt niet meer en als je dan nog lekker bij paps en mams woont is het allemaal toch een stuk makkelijker.

[Esther]

Ik was niet helemaal in mijn hum gisteren, vandaar dat ik het wat persoonlijk opvatte..

Op wilskracht kun je inderdaad een hoop bereiken, maar er is wel een grens en het moet wel een beetje haalbaar blijven..

[foss]

Het is best moeilijk om je paardje te verkopen, ik heb 3 jaar geleden om gezondheidsredenen mijn arabier moeten verkopen en ik mis hem nog elke dag gelukkig weet ik waar hij staat en dat hij het goed heeft maar kijken doe ik niet dat doet mij teveel pijn.

Is er geen optie dat hij tijdelijk bij iemand staat of een verzorger, ik weet dat dit ook niet alles is maar misschien is het een optie.

Als je hem toch verkoopt kun je ook altijd een afspraak maken mocht hij ooit verkocht worden dat jij de 1e koper bent wie weet geeft je dat wat rust.

Succes ermee!