Vera heeft al heel lang een sarcoid boven haar oog, dat is ooit begonnen als een klein wondje maar uitgegroeid tot een soort wrat. De DA wilde er niets aan doen omdat ze er geen last van had. (het was een klein knikkertje op haar ooglid) Het zat op een plek waar ze niet konden snijden en ook niet met stikstof bevriezen, want de kans dat ze blind zou worden was dan te groot. vorige winter leek het wel te verdwijnen, om daarna in alle hevigheid terug te komen.
afgelopen zomer zag haar oog er zo uit:
Ze was bij Kelly aan het logeren en die maakte zich ook vreselijk zorgen, we hoopten dat het niet erger zou worden, maar jawel het kon nog erger:
Dus toch nog maar een keer naar de kliniek met haar. Er was nog één alternatief, het inspuiten van een stof (ben de naam even kwijt) in de wrat. Maar het is een zware belasting voor het paard, ze kunnen er heel ziek van worden en het is helemaal niet gezegd dat het werkt (50% kans) bovendien is het een behoorlijke aanslag op de portemonnee en het moest minimaal 3x. Maar goed het kon niet langer zo dus toch maar proberen.
De eerste keer was ze goed verdooft, maar ze bleef heel braaf toen ze de pijnlijke injecties er in gaven. We moesten wachten tot de verdoving uitgewerkt was voor ze weer mee naar huis mocht (het is voor ons ruim 2 uur met de trailer) Ze is er niet ziek van geweest, maar er kwam ook totaal geen reactie.
Een maand later de tweede serie injecties. Ook hier weinig reactie en ook helemaal niet ziek of zo. 2 dagen later waren we al weer aan het paardenvoetballen met haar.
Toen in september de laatste serie. Nu werd ze wel ziek, ze was goed uit haar hum, haar oog ging nog meer opzetten en haar manen en staart gingen uitvallen. Wel een reactie, maar of die ook goed was....
2 weken later ging ik 2 weken op vakantie en toen ik terug kwam zag het er zo uit:
Hier schrok ik wel van en heb de kliniek gebeld. Ze hadden het nog nooit gezien zo, maar dachten dat het toch wel goed was. Nou ja afwachten dan maar. Een paar weken later was er veel rotzooi uitgekomen en was de bult half zo dik (helaas geen goede foto van) weer een paar weken later was het weer de helft minder dik, ik was hier al heel blij mee. Toen we voor controle moesten zeiden ze ook, dat het er super uitzag. Ik was blij dat het zo was gegaan, het was dan niet helemaal weg, maar toch zo dat ze er geen last meer van had. Ze zeiden ook nog dat het misschien nog meer weg zou gaan omdat het best lang duurde voor ze op de behandeling reageerde. Ik had daar zelf mijn twijfels over. Hier was ik al heel blij mee.
maar begin december zag het oog er zo uit:
Dus ze hadden gelijk het was helemaal weg! Er zit nog een klein littekentje, maar dat is net of ze zich heeft gestoten en niemand valt het meer op dat ze wat aan dat oog gehad heeft. Vorig jaar zei iedereen gelijk: ooh wat heeft die aan haar oog?
Dus voor vera een happy end!
