Mijn vorige maand aangekondigde verhuizing, vond vandaag plaats.
En ik geluksvogel trof natuurlijk een van de mooiste najaarsdagen van het jaar.
Ondertussen een vloekende baas, die haar auto bij de garage had gedumpt (lekke band),
nieuw bestelde band was er nog niet.
Gelukkig heeft mijn baasje een super vriendin! Die ook al met deze stal kwam.
En die heeft geholpen met verhuizen, rubbermatten vast schroeven etc.
Hier mag ik na wat geklus (of is het gekluns?
) van mijn baasje en haar vriendin en diens dochter, eindelijk! de trailer uit.
Waar zijn we????
He, molens, schapen, koeien, ze hebben hier van alles!
He, kijk nou! Een stoere gozer! Blijft die? dan blijf ik ook wel!
Maar hij kan de wei in via de achter kant! Ik mag straks mee, als
we vriendjes zijn! En het land droog is, dus zal wel volgend jaar worden.
Aha, water hebben ze hier ook.
De klus club nog in volle strijd, uiteindelijk heb ik natuurlijk alles terwijl
ze aan het schroeven en boren waren van dichtbij goed bekeken.
Even de boel verder verkennen, want tja, je zult 1 grassprietje missen!
He, baas? Wat doe jij daar? met die boormachine?
Ik begrijp nog steeds niet, waarom ze me stonden uit te lachen, met eten.
Ondertussen stond mijn nieuwe vriendje jaloers te kijken, naar mijn hapje.
Ze beweren namelijk dat dat eten makkelijker kan, ben er nog niet achter, hoe......
Bult op mijn neus? Wie? Ikke? He? zal toch niet??
Tja, en toen werd het langzaam donker en nacht, en ik en die stoere gozer
bleven alleen over.
Er is nog geen verlichting, maar ergens in het donker hoorde ik iets
scharrellen, was mijn baas, met mijn nieuwe waterdichte jas.
Vera 
En een leuke buurman ook.
