Ik ben vrijdag met 2 dames van onze fotoclub (Patricia en Jetty) naar het Lauwersmeer gebied geweest om de Koniks te fotograferen. We hadden op internet gezien dat er al behoorlijk wat veulens waren, maar in de groep die wij zagen lopen liepen er maar een paar. Dus we zijn verder het gebied in gelopen omdat we in de verte wat donkere vlekken zagen. Dat bleken achteraf Schotse Hooglanders te zijn. Waarom weet ik niet, maar ik kreeg ineens sterk het gevoel dat ik nog even een stukje door moest lopen en achter de dichte bebossing moest gaan kijken. Daar was een open stukje en misschien stond daar een groepje uit de wind in de zon. Ik zag door de bosjes een veulentje liggen dus gebaar Jetty en Patricia om te komen. Ik zag naast het veulen een ander paard liggen, maar die lag verdacht stil. Dood.....Het was hartverscheurend om te zien dat dit jonge veulen naast haar dode moeder lag. We hebben 144 gebeld, maar die zei dat we bij de politie moesten zijn. Politie gebeld, was lastig uitleggen waar we precies stonden. Meldkamer twijfelde of politie Groningen of Friesland moest komen, zal ook een grensgeval zijn geweest. We spraken af terug te lopen naar de auto en daar de politie op te wachten. Terwijl we naar de auto liepen werden we gebeld door Willem, de boswachter van Staatsbosbeheer. Hij vroeg waar het dode paard lag en wij zeiden dat we al onderweg waren naar de auto en hem daar op zouden wachten. Toen we bij de auto zaten kwamen er 2 (we dachten eerst politie) mensen aanlopen. Ze bleken van Staatsbosbeheer te zijn. We vroegen of ze ons zochten, nee, ze waren daar toevallig. We legden hen het verhaal uit. Er kwamen 2 politie agenten op de motor aan, maar die gingen weer weg toen we zeiden dat Willem al kwam. Inmiddels kwam Willem met jeep en trailer aangereden. Hij koppelde de trailer eerst af (vraag me niet waarom) en Jetty mocht met hem mee het terrein in. Patricia en ik mochten met de andere 2 van SBB mee. Met ons 6-en hebben we het veulen gevangen. In een cirkel, hand in hand het diertje omsingelen. Toen op de grond gelegd en erop gaan zitten zodat ze niet weg kon. Gauw een touw uit de auto gehaald ( ik zou die direct meegenomen hebben, maar dit zal wel mannen logica zijn
) Een halster in elkaar geflanst van het touw. Willem had een hele handige tip om zo'n jong dier mee te laten lopen, touw er rond omheen en zo kreeg ze druk achter de billen. Hartverscheurend hoe ze hinnikte toen ze bij haar moeder weg moest. Willem haalde de trailer op en wij hielden het veulen vast. Ik vroeg wat ze ermee gingen doen. Protocol is: in laten slapen. Ze gaan niet met die veulens lopen leuren van de één naar de ander. Sneu, maar daar had ik meer vrede mee dan het diertje daar achter te laten en een hongerdood te laten sterven. We kregen haar makkelijk in de trailer. De meid van SBB zei dat ze het veulen heel graag wilde hebben, ze had ruimte zat en zelf veel paarden. Als het van haar moeder mocht wilde Willem het veulen wel bij haar thuis brengen. Het mocht en Lucky, zoals wij haar stiekem al noemden, ging met haar mee naar huis. We hebben verder geen foto's meer gemaakt, de lol was eraf. Wat een geluk dat ik voelde dat ik nog even om het hoekje moest kijken, Ik heb heel mijn leven al een voorgevoel dat ik een keer een lijk vind, misschien was dit het dan.
1. We begonnen eerst met dit groepje te fotograferen
2. Ze worden hier flink bijgevoerd met hooi, anders dan in de OVP
3.
4.
5.
6. Het veulen bij haar overleden moeder
7.
8. Gevangen
9.
10.
11. Naar de trailer
12.
13.
14. het veulen bleef bij haar moeder en probeerde nog steeds te drinken. Ik had zelf het idee dat de merrie nog niet zo heel lang dood was. Het oog was nog vrij helder, er lag verse mest achter en het veulen was nog goed kregel. Willem dacht dat de merrie al wel een dag of 3, 4 dood was, maar dan was het veulen veel zwakker dacht ik. De merrie was erg mager, leek me een twenter ofzo. Deze foto maar even in een link omdat niet iedereen dit wil zien
http://s642.photobucket.com/user/Lovemi ... n.jpg.html
