Vanmiddag zomaar ineens afscheid moeten nemen van mijn lieve Esta.
Bedankt meisje, dat ik jou heb zien mogen opgroeien, jou heel veel heb mogen leren en jij mij. Bedankt dat je altijd voor me door het vuur ging, jou was nooit iets te veel. Je was net zadelmak en ging zo een heel weekend mee naar de duinen en een jaar later mocht je weer mee een weekendje weg. Ik was de aller eerste ruiter die op jou rug klom, nooit heb je een stap verkeerd gezet. Samen lessen op de manege, mee doen met een kür op muziek tijdens een opendag, samen op voor ons fjordsport diploma waarbij ons werd verteld; jullie komen er wel! Samen naar de keuring waarbij ik altijd langs de kant stond te genieten van jou leuke uitstraling. Lachen om jou, omdat je je soms zo heerlijk druk kon maken om niks. Maar op "spannende" dingen kon je juist zo lekker nuchter reageren. Eindeloze buitenritten waarbij je vaak als kleine stoere pony voorop liep. Samen met je mama voor de kar lopen, dat hadden we je zo geleerd, dappere pony! Je lieve zachte neus die je iedere keer weer tegen mij aan drukte wanneer ik op stal kwam. 'S avonds uren lang bij je in de stal zitten, gewoon omdat soms alleen al naar je kijken voor mij genoeg was om me heel gelukkig te voelen. Samen je aller eerste veulen ontmoeten en helaas ook daar weer veelte snel afscheid van hebben moeten nemen. En vandaag Est, heb ik veelte vroeg afscheid moeten nemen van jou.
Je zou op 25 juni 6 jaar worden en dus ook al 6 jaar in mijn leven zijn. Helaas heeft het allemaal niet zo mogen zijn. Ik mis je nu al zo erg meisje, en zal je echt nooit vergeten. Ik hoop jij mij ook niet.
Esta is van Inge en Rob, die ik al zo'n 7 jaar help met het rijden en verzorgen van hun fjorden.
Esta is het aller eerste veulen van de merrie van Inge. Inge heeft mij altijd heel vrij gelaten en Esta voelde echt als mijn eigen pony.
Zij was altijd mijn rots in branding. Omdat ik ook regelmatig handelspaarden reed die altijd snel weer verkocht werden, was het zo fijn om Esta te hebben.
Want zij was er altijd... Was.....
Vandaag is ze helaas zomaar ineens overleden in haar stal. Waarschijnlijk hart stilstand.
Na lang twijfelen heb ik toch nog even afscheid van haar genomen, ze lag er vredig bij en het was erg fijn om haar nog voor een laatste keer te knuffelen.
We hebben er allemaal heel veel verdriet van en het zal de komende weken echt nog wel moeilijk zijn om haar lege stal te zien, en haar halstertje te zien hangen enz.
Het besef is er nog niet echt en ik kan het nog echt niet geloven. Maar het is toch echt, "mijn" lieve meisje is er echt niet meer....
