Ik heb Sjors deze maand alweer 11 jaar. Hij is leuk, gezellig, sociaal, grappig en had ik al leuk gezegd

Marieke (naisven) heeft me pas goed geholpen, waarvoor dank, en met heel veel geduld geeft hij zich soms over. Tenminste, zo voelt het. Hij loopt braaf zijn rondje, maar je hebt de blaren op je vingers staan en ondertussen zwiept hij met zijn staart en heb je zo 1,5 uur nodig voor hij 1 seconde los laat. Niet echt tekenen dat hij het leuk vindt

En dan heb ik laatst mee gedaan aan de fjordcup, dat vond ik leuk! Maar het idee dat Sjors niet meer zal gaan doen, dan wat hij nu doet, irriteert me. Daarom voelt het doelloos en ik hou niet van doelloos, en lijkt het alsof ik hem plaag met mijn plannen. Ik rij momenteel maximaal 3 keer in de week, mijn hobby bezorgt me meer frustraties dan ontspanning en het voelt als moeten. Ja, als we in het bos rijden vind ik het wel leuk en ben ik intens gelukkig met mijn super brave paard, die dan ineens wel voorwaarts en blij is

En als ik dan hier op verkoopplein die leuke fjorden (edgard, ik ben fan!) voorbij zie komen, dan denk ik: waarom doe je het niet. Sjors weg en een nieuw paard kopen. Maar het voelt fout! Bang dat hij ergens terecht komt waar ze niet leuk voor hem zullen zijn, of dat hij juist heel veel in de bak moet lopen wat hij niet leuk vindt. Ik heb gezocht op internet naar dagbestedingen of zorgboerderijen, want hij zou perfect zijn voor zoiets, maar ik kan er geen vinden die paarden zoeken.
2 paarden (of 3, want we hebben Sjimmie ook nog) onderhouden gaat niet. Het is dus of accepteren dat het zo is, of toch een advertentie gaan maken.
Dat dus.
Wat zouden jullie doen?