Een week later kreeg ik bericht van Tonkie. Je moet ‘H’ bellen hij heeft Belle nog en ze verveeld zich.
Belle (Ynieke v. Sebastian) is ruim een half jaar mijn droom geweest. In 2007 werd ik gebeld door Tonkie, ik heb een Fjord gezien en die MOET jij kopen, dat is je nieuwe paard. Hier heb je ‘H’ spreek maar met hem af. Ondanks dat ik stapelverliefd werd op die merrie, toen 5, een hoogpotig rank ding, kon ik haar echt niet kopen. Ik stond op het punt Down Under te gaan en de zorg voor alleen Ilonk was al kostbaar genoeg als ik aan de andere kant van de wereld zat. Maanden droomde ik van haar maar ze was niet meer te koop toen ik terug kwam.
Brass kwam in mijn leven, aan Belle heb ik nog regelmatig gedacht maar nooit meer in de trant van dat ze mijn paard had moeten zijn. (Tuurlijk wel toen Brass nogal een ingewikkelde pony bleek te zijn.) Met volle teugen van Brass genoten tot haar boek veel te snel uit was.
Drie weken na het telefoontje dat ik ‘H’ eens moest bellen had ik alles voor mezelf op een rijtje. Ik zou geen eigen nieuw paard kopen nu, maar wilde wel heel graag een rijpaard een paard om wat mee te doen. ‘H’ vond het geweldig dat ik Belle nog zag zitten en ik kon zo met haar aan de slag op de boerderij waar ze op dat moment stond 2 ½ km van mijn weiland!
Belle was een hele dikke merrie, twee jaar niet meer echt gelopen, veulentje gehad in 2011, en ook nog eens lomp en onopgevoed in hoe ze zich gedroeg tegen over mij. Niet echt mijn droompaard. Toch ging ik op haar rijden want ik wilde wel een ‘project’ Ilonk en Hvöt (haar IJslandse vriendin van 20) reed ik natuurlijk wel maar dat was toch anders.
Eind november 2012


Zes weken reed ik Belle 2 a 3 keer per week. Een braaf paard, beetje schrikkerig, rustig aan deed ze het. Kon me bijna niet overdag met haar vertonen zo dik was ze. Schouders (kwabben) die tegen het zadel aan kwamen met rijden, extra lange singels die niet pasten etc.
Na die tijd weer gesproken met ‘H’ en aangegeven dat ik best met haar verder wilde maar dat ze dan wel bij mij zou moeten komen staan. Vriendin voor Ilonk en daarnaast voor mij een stuk beter te doen dan op twee plekken paarden verzorgen. Na een paar seconden bedenktijd was het antwoord dat het prima was en anderhalf week later verhuisde Belle naar mijn weiland. Ik mag met Belle doen wat ik wil, 'H' komt af en toe op haar rijden is het idee, tot op heden nog niet gebeurd. Hij is blij dat ik blij ben met Belle en blij dat Belle op een goede plek staat en weer aan het werk is, wat ze gewoon heel erg leuk vindt.
Ilonk en zij zijn inmiddels onafscheidelijk, wat kunnen die twee dames goed samen zeg!
Kennismaken begin januari 2013

Meteen uit één bak eten

Zo zag ze er uit met zadel

In februari was ik drie weken weg en zorgde iemand anders voor de paarden. Omdat ze vacht genoeg had mocht ze mooi zonder deken, drie weken goed hooi maar niet onbeperkt (bijna 10 kg per paard per dag is natuurlijk niet weinig maar wel beter gereguleerd dan onbeperkt koeienkuil) hielpen met rustig een klein beetje afvallen.
Ondanks dat ik geen ambitie met haar heb in de endurance moet ik wel een beetje een doel hebben. Belle werd geschoren, ze kwam op beslag te staan (Duplo, kunststof) en de startkaart werd aangevraagd. Rustig aan trainen, lekker draven, eens met de trailer op pad. Belle vond veel spannend maar wilde overal wel aan mee doen.
Belle veranderde niet alleen qua vorm maar ook qua karakter. Ze is een ontzettend blij, enthousiast paard, met erg veel looplust. Ze is super wakker en heeft veel moeite om ‘uit’ te gaan, er is geen dag dat ze niet even een rondje gaat scheuren door de wei, geen dag dat ze niet überblij even zich komt melden als ik kom en kom aan gedraafd of gegaloppeerd.
Begin april 2013
Altijd haar hoofd hoog, altijd attent (twee prinsessen in paarse jurken ;-) )

Ander moddeltje toch!/


Weg buik

En tja toen kon het niet uitblijven en reed ik afgelopen weekend mijn eerste wedstrijd al met haar! 25 km in Leersum. Zwaar terrein, heuveljes, zand, boomstronken en héél benauwd. Belle super attent, hartslag was op de voorkeuring al heel hoog want ze zag alles en vond alles mooi. Samen met onze vriend Robert met zijn IJslandse ruin Sporti hebben we de hele weg gereden.
En nog van bij de start
Stiekem galopje
Op de zandvlakte na 22 km


Finish


Altijd attent en dan zakt de hartslag langzamer, enne ze heeft ogen hoor ;-)
