Met de geboorte van Thiemo is het bijna onmogelijk genoeg tijd vrij te maken voor Dakoot.
Met name in de winter is dit een heel gedoe aangezien ik op een doe-het-zelf-stal sta.
Verhuizen heb ik ook nog over nagedacht maar hier in de buurt is alles vol en past niet in mijn budget.
Ik heb onwijs veel reacties gekregen, zelfs uit Duitsland en België en heb voor Dakota een heel fijn nieuw baasje gevonden,
een fjordenliefhebster in hart en nieren die niet opkijkt van een fjord met karakter.
Dakota liet zich van zn slechtste kant zien toen ze voor hem kwam kijken maar dit moest volgens haar geen probleem zijn, ze wil en gaat er voor 100% voor.
Omdat er een gebruiksaanwijzing zit bij Dakoot, gaat hij 2 maanden op proef, ik wil zeker weten dat het klikt tussen haar en Koot,
en bij geen klik komt hij gewoon weer terug en gaan we verder met de geïnteresseerden die de proeftijd nog willen afwachten.
Voor mij erg moeilijk, bij de verkoop van Dakota voelt het alsof ik ook weer afscheid moet nemen van Vinga, het is toch haar enige nakomeling.
Daarnaast neem ik ook afscheid van 10 jaar lang intensieve zorg voor mijn paarden, zowel Vinga als Dakota,
dag in dag uit heb ik met veel liefde voor ze gezorgd en lief en leed gedeeld,
dus dat zal erg raar zijn als ik geen stal meer uit moet mesten, geen omgetrapte watertonnen meer moet vullen, geen brokken meer moet halen,
geen dekens moet wisselen etc. etc.
Vanmorgen is hij opgehaald, hij was zo mak als een lammetje en liep braaf de trailer op, daar uitgebreid afscheid genomen.
Toen ze wegreden hinnikte hij de hele boel bij elkaar, toen brak ik echt, maar eenmaal aangekomen op zn nieuwe stekkie kreeg ik al snel een hoop leuke foto’s doorgestuurd en dat gaf me rust.
Ik ga hem ontzettend missen, maar kies gewoon het beste voor hem, en dat is op dit moment niet bij mij.
Ook hier gelden die beroemde woorden weer “Liefde is los laten”.
Lieve Dakota,
I’ll never forget you,
We may be apart,
Only by distance,
Not by heart
Het ga je goed mafketel van me!
?
