Naam: Sigur
Roepnaam: Siggy
Stamboeknaam: Gio
Naam wanneer hij niet luistert: Zetten we hier maar niet neer.
Mama: Yfke
Papa: Manus
Zo, na een wat moeilijke start; Siggy bleek aanleg te hebben voor zomerjeuk, en helaas voor hem haalde ik hem wat vroeger op van de Veulenacademie dan oorspronkelijk gepland, zodat ik hier thuis voor hem kon zorgen en er achter kon komen waar hij jeuk door kreeg, hoe erg het was, en wat het voor hem zou betekenen.
Nu terugkijkend; het is mij alles meegevallen
ik heb een paard gekend dan zo'n erge jeuk had dat hij elk jaar alles aan maan en staart kwijtraakte zodra de knutjes kwamen (fries, en manen en staart groeide 's winters grijs/wit aan). Ik was heel bang dat het voor Siggy hetzelfde zou zijn (het ergste denken, dan valt alles mee 
) maar gelukkig was alles dit jaar onder controle te houden met een deken (of wat, want meneertje groeide als kool en de dekens groeide niet mee) en hij heeft slechts een maand echt 's nachts binnen moeten staan omdat er teveel knutjes waren bij zons op- en ondergang. Dus al met al was het prima te doen, en ben ik heel blij! Uiteindelijk bleek hij gevoelig te zijn voor de combi eiwit + knutjes, en als hij gematigd gras kreeg, en speciale muesli, dat hij dan veel minder jeuk had dan wanneer hij teveel eitwit binnenkreeg. Inmiddels is alles wat hij kwijtgeraakt had weer aangegroeid en is hij in het bezit van een indrukwekkende bak manen op z'n nek
Persoonlijk hadden we ook wat wrevel aan het begin van het jaar. Meneertje was het natuurlijk niet mee eens, het saaie leven van op een pensionstal staan. Is natuurlijk ook geen plek voor een jaarlin/net tweejarige, maar we hadden gewoon even geen keus. Het werd er alleen niet gezelliger op soms, zeker 's winters niet. Continue happen, in alles, wegrennen aan het touw, of op z'n achterbenen omhoog komen en zich op me laten vallen (of proberen). Ik was soms niet zo blij met hem, maar pakte toch door, omdat ik gewoon niet kon geloven dat achter die mooie donkerbruine ogen echt een gemeen paard zat.
Het was wel een jong paardje met een hele sterke eigen mening, die maar weinig pikte
Maar zelfs dat hebben we uiteindelijk opgelost, ook al vond ik het natuurlijk niet leuk. Heb vaker lastige jonge paarden in handen gehad, maar het is altijd anders als dat jonge paard van jou is want; hey, in principe alles wat hij 'fout' doet, komt door jou, omdat je het niet aangepakt hebt op het goede moment, of misschien niet weet hoe... Ik heb wel een aantal dipjes gehad dat ik echt dacht van, ik kan het niet, ik doe iets fout, en ik kan hem maar beter verkopen voordat ik hem compleet verpest. Ook liepen er op dat moment iemand op stal rond die bleef zeggen dat hij gevaarlijk was, dat zij hem allang weg had gedaan als hij van haar was geweest, en dat hielp mijn zelfvertrouwen ook niet echt, omdat ik er wel van overtuigd was dat het ondanks het jonge paarden geëtter, hij best een lief dier was...
Mijn lievere stalgenootjes en een goede vriendin bleven echter moed in praten, dat ik het juist heel goed deed en niet op moest geven, en aan het eind van 2012 kan ik trots zeggen dat meneer niet meer hapt, steigert, trapt of wat dan ook, vrolijk hinnikend aan komt rennen, een heerlijk kroeldoos is geworden en echt wel mijn maatje...
dus uiteraard ben ik blij dat ik niet opgegeven heb, al heb ik hem een paar keer achter het behang willen plakken... Ach tja, fjorden he... Ik wist wat ik kocht...
November 2011, meneer was niet op zijn charmanst...
Maar met wat privé zorg knapte hij al snel op, en zag hij er al gauw weer een beetje normaal uit
En hij had al gauw een nieuw vriendje
(Januari 2012, vriendje was 144cm)https://fbcdn-sphotos-g-a.akamaihd.net/ ... 0194_n.jpg
Siggy maart 2012 met zijn 'who, me?' blik
Hoi baas, heb je lekkers?
Het was op zich een fijne stal waar we stonden, ik heb er jarenlang met plezier gestaan met mijn Haflinger voor hij overleed. Maar ik vond het geen plek voor een jong paardje. Ik ben er dankbaar dat we er mochten komen, toen elke andere stal in de omgeving ons weigerde (want weet je wel zeker dat het zomereczeem is? Is het geen schimmel? Sorry, ik durf het risico niet aan.) wat op zich begrijpelijk was maarja, voor mij niet fijn want ik wilde zo snel mogelijk mijn paardje naar huis halen...
Ook kleefden er uiteindelijk teveel herinneringen aan die plek, waar mijn haflinger is overleden. Gegeven moment zag ik hem weer liggen, zo helder als het maar zijn kon, en kwamen alle herinneringen van het inslapen weer terug... tot een geel bolletje pluis woest bokkend door 'het beeld' stuiterde, en mij er aan herinnerde dat dat in het verleden lag, en dat het nu Siggy was, en niet meer Bart.
Maar hij kwam veel te weinig buiten, en zo verhuisde we terug naar de stal waar Siggy als veulentje kwam te staan, waar hij 24/7 buiten kan staan. Het was een risico, want wat nou als zijn zomereczeem zo erg was dat hij naar binnen moest... oh, daar had de boer nog wel een oplossing voor (een oude varkenstal
Siggyproof gemaakt, but hey, it worked...)En zo was Siggy ook veel blijer, nu hij gewoon de hele dag buiten rond kon dartelen in een kleine kudde, vol niks-tolerende merries die hem flink onder de duim hielden
Siggy is gek op vingers, want vingers hebben altijd lekkers vast...
Met de deken was de jeuk bij zijn manen en staart prima onder controle te houden, helaas bleek hij ook vrij gevoelig voor jeuk op zijn hoofd, vandaar de grijze vlekken. Ik verzon de meest gekke manieren om zijn ogen te beschermen, maar gaas kon hij echt niet waarderen, en van een andere kap vond hij eigenlijk alleen maar dat het zijn wereld zo klein maakte en dat hij vanalles miste in zijn leven...
Regenboog? Welke regenboog?
De oplossing werd uiteindelijk gevonden door die grote slierten weg te knippen, en een vliegenkoordjesdinges die normaliter aan halsters vastgemaakt werd, op de kap vast te naaien. Dat bleek voor Siggy de fijnste oplossing, die het beste werkte.
We begonnen met dingetjes ontdekken, maar schriktraining bleek een beetje ehm... overbodig... Meneer is niet bepaald bang aangelegd en vind alles wel gezellig
https://fbcdn-sphotos-f-a.akamaihd.net/ ... 8673_n.jpg
Paraplu? Oh, daar moet ik bang voor zijn? Volgens mij voelde ik een druppeltje, hier baas, pak aan...
Zoals ik al zei, gezellig...
https://fbcdn-sphotos-g-a.akamaihd.net/ ... 0546_n.jpg
En vliegen kan hij ook, met en zonder deken...
Het zadel bleek, aangesingeld en niet aangesingels, totaal geen probleem te zijn. Alleen zo wandelen leverde opmerkingen op als 'waarom ga je er niet op zitten?'
Omdat hij net twee is?
Ook de hoefsmid was geen probleem meer. Waar ik heel blij mee was; in februari ontsnapte hij, en liep een erge snee op op de kroonrand linksachter. Helaas kwam er een beunhaas van een dierenarts langs, die hem uiteindelijk bijna onverdoofd heeft gehecht, waardoor meneer het vertikte om zijn been af te geven (en neem het hem maar eens kwalijk...)
Naja, daar gaat je keurige opvoeding dan. Ben je al sinds dag 1 bezig je paard netjes voetjes te geven, ben je compleet terug bij af, en moet je met een longeerzweep met een handschoen eraan uiteindelijk je paard weer desensibileren voordat je zonder gevaar voor eigen leven weer aan z'n been mag komen. Maar, zoals te zien op de foto, kwam het na heel wat clicktertraining en een hele hoop snoepjes allemaal weer goed...
https://fbcdn-sphotos-b-a.akamaihd.net/ ... 8687_n.jpg
Zijn staart groeide ook weer mooi mee....
Augustus, knap paardje...
De liefde tussen ons twee werd ook steeds sterker, en dit kwam natuurlijk door mijn geweldige horsemanship kwaliteiten en ik heb natuurlijk totaal geen chantagemiddelen gebruikt... ehm...
September/oktober:
De knutjes verdwenen langzaam weer, en ik durfde Siggy weer met blote hals buiten te zetten op 'goede' (lees; slechte
) dagen tot de zon weer onder ging. Maarja, dan geniet je zo van een pepermuntje dat je alsnog die regenboog niet ziet, ook al is die kap af...https://fbcdn-sphotos-f-a.akamaihd.net/ ... 2455_n.jpg
Heel slecht weer werd zo opgelost
Ondertussen maakte we vele wandelingen... (hij mocht geen gras, vandaar zijn *grumble* blik)
en als laatste:
Meneer is lekker aan het groeien
En niet zo'n beetje ook
gisteren was de dierenarts er voor zijn jaarlijkse tetanusprik, en ik vroeg of ze de meetstok mee had. Dat had ze helaas niet, maar gokte toch wel dat hij zo richting de 1.50 ging, als hij er al niet overheen was. Maar, wist ik niet hoe hoog dat hij was, hij was toch al al volwassen?Ik; nee, hij is twee en een half...
Zij: oh, dan is het zeker een kruising...
Ik: Je hebt daar zijn stamboekpapieren vast...
He takes after his dad
Nou ben ik stiekem wel benieuwd hoe groot hij is, en hij groot hij nog gaat worden maar hij is in iedergeval nu al een lekker maatje voor mij. Ik ben zelf ook de kleinste niet (bijna 180) dus ik vind het helemaal niet zo erg dat hij zo'n knoeperd word
Voor de rest, wat gaat 2013 brengen; veel wandelingen, want ik ben niet van plan hem in te gaan rijden op z'n derde. Hij mag rustig tot zijn vierde (of langer, indien nodig) uitdijen, voordat ik besluit er op te gaan zitten.
Tot die tijd, veel wandelingen, grondwerk, misschien dat ik lange lijnen ga starten, misschien ga ik hem meenemen met hardlopen, misschien dat hij mee gaat naar een fantasyfair om te wennen...In iedergeval, ik geniet met volle teugen van hem
en ben ik zeer benieuwd wat 2013 zal brengen, en hoe hij uiteindelijk op zal groeien...Okee, de laatste... ik kan me nog herinneren dat hij zo klein was *sniffelt emotioneel*
damn, wat schaamde ik me toen!!
het is helemaal goed gekomen. Hij is echt super braaf, maar je hebt wel een goed gevoel voor (soms misplaatste) humor nodig. Dat houdt het leuk natuurlijk! 
ik heb hem maar weer even binnen gezet voor de nacht met een kruiwagen tweede snee hooi erbij, en 4 kilo muesli, omdat hij na z'n groeistuip wel erg schraal werd. Nu maar even kijken of het door de groei komt, of wormen of iets in die richting. Voor de rest glanst hij als een spiegeltje, dus ik gok erop dat hij door het groeien het niet meer bij kon beunen 
