Het begon in Barendrecht op de keuring, daar zag ik Caija. Ik herkende veel Jeskim in haar, viel kortgezegd gewoon als een baksteen voor haar!!
Jes staat nu natuurlijk alweer een poosje op de dagbesteding, maar ik mis haar behoorlijk, vooral die relaxte bosritjes met haar. Teugeltje los, geen gedoe, gewoon gaan.
En toen kwam Caija te koop en begon het spoken in mijn hoofd. Ik hoorde dat ze erg braaf was, leuk te rijden en zag mezelf al op JeskimJunior door het bos gaan. Het bleef niet bij dromen ik wilde toch gaan kijken, ik heb natuurlijk twee fantastische paarden, maar dat buitenrijden met Tea is gewoon weinig gedaan, is nogal druk
. Fjella is nog zo jong en ik ben niet echt goed in het rijden, dus ik begon te twijfelen of Fjella het wel voor mij zou zijn. Ik heb met haar, dacht ik, weinig klik..Dus togen mijn ouders en ik op een zondag naar de Hoekse Waard om bij Caija te gaan kijken. Ik moest gewoon weten of ik door Caija niet te kopen de kans van mijn leven misliep.
Toen ik haar zag, ook al was dat niet helemaal zoals gepland, hihi, viel ik weer voor haar. Ze deed me vreselijk aan Jes denken, qua uiterlijk, oogopslag en gedrag. Ilona haar gezadeld en even rondgereden, ik er nog even op, voelde als thuiskomen!! Ze liep lekker, ondanks de natte zware bak.
Thuis gekomen moest ik gaan nadenken wat ik wilde.. Mijn vader houdt als regel twee volwassen paarden (excl Jeskim, daar is altijd plek voor), dus één erin is één eruit..
Als eerste dacht ik Fjella verkopen, maar ja, ze is wel lief, pakt het allemaal goed op al is het geen dooie, ken haar al sinds haar geboorte. Heb een behoorlijke haat-liefde verhouding met haar, hihi.. Het is wel een paard met toekomst en iedereen om mij heen raadde me af om Fjel te verkopen, Bart en mijn pa voorop, die Fjel raakt zeker een snaar bij sommige kerels
. Zelfs al heeft Fjel het ooit gepresteerd om de stal blank te zetten door de kraan los te draaien, mijn pa kan het allemaal van haar hebben en doet het af als een paard met humor waar je gewoon wel eens wat werk mee hebt.. 
Hoewel ik dus vaak heb gezegd dat ik Fjella misschien nog wel eens zou verkopen, of tegen Fjella zelf dat ze door de gehaktmolen zou, had ik het moeilijker dan verwacht met een eventueel afscheid. Blijkbaar heeft ze zich al dieper in mijn hart gewroet dan ik zelf vermoedde. De herkenning als ze me ziet, oortjes erop, olijke kop. Altijd bereid om mee te gaan om wat te doen, wat de ene keer beter gaat dan de andere, maar daar is het een jong paard voor, en meestal ging het toch ook wel erg goed.
Tja, Tea dan.. Ook nog even overwogen, doorgaan met een jonge Tea en een jonge Jeskim, maar dat leverde al zoveel tranen en verdriet op dat ik dat vrij snel weer van me af heb gezet..
Ik wist het dus niet meer. Had nu eens een echte reden om niet te kunnen slapen. Ik heb gehuild, gepiekerd, getobd, was er gewoon misselijk van..
Om uiteindelijk een keuze te maken moest iemand blijbaar tegen mij zeggen 'meid, laat die Caija gewoon staan en houd Tea en Fjella gewoon'.
Die keuze gaf mij zoveel rust dat ik het dus daar bij gehouden heb..
Voor mij dus geen veranderingen, Tea lekker houden, mooie veulentjes fokken en mennen en maar zien waar het met Fjella naar toe gaat. Maar ik besef me nu goed hoe diep die 'kleine' meid van me eigenlijk zit. Waardeer haar er meer om, ik heb nu voor haar gekozen en ga er nu echt voor met haar.
Nu ik dit schrijf is het alweer een dikke week achter de rug en ik voel me nog steeds zeer content met mijn beslissing, blijkbaar de juiste..
Het heeft dus niet aan Caija gelegen dat ze hier niet heen komt verhuizen, want echt als je op zoek bent naar een leuk paardje dan is het een aanrader!!
Wilde ook wel dat ik haar er gewoon bij kon nemen, maar niet alleen mijn ouders houden het tegen, ik vind zelf ook twee wel zat hoor.
Het is misschien wat een sentimenteel verhaal geworden, beetje penny, maar goed, dat mag af en toe toch??
