
Lieve Noor,
Al voordat je geboren was, was ik zo ontzettend dol op je.
Terwijl je nog in je moeders buik zat, lag ik op haar rug en omhelsde ik die dikke buik en kletste ik tegen je.
Vanaf het moment dat je geboren was, was er een speciaal gouden draadje tussen ons. Iedere week was ik druk met je in de weer.
4 hoeven en 2 handen op een buik.
Samen beleefde we heel wat avonturen, vele buitenritjes, crossen door de wei en springen.
Dressuur was niet je ding, gewoon in volle galop door de wei, de hindernissen konden niet hoog genoeg.
2 keer wist je kampioen te worden, als veulen en als 2 jarige, wat was ik trots op je!
Ik hield van je en je was mijn maatje. Bij jou liet ik op de verdrietige momenten mijn tranen lopen en was je mijn troost.
Bijna 19 jaar mochten we van je genieten, je was een wereld paard! zo ontzettend lief maar ook soms
zo heerlijk eigenwijs, en wat kon je soms jaloers zijn!.
Bijna 19 jaar gaf je ons zoveel moois, het was gewoon niet eerlijk om je dan ook nog verder te laten vechten. Dat verdiende je niet.
Lekker wijf, ik ga je niet vergeten... daar was je te bijzonder voor
Vandaag rond 12.15 is Norka rustig ingeslapen

De cushing en de bevangenheid namen de overhand en het was gewoon niet eerlijk om haar nog langer daarmee te moeten laten rondlopen. Het zou gewoon afwachten zijn op de volgende complicatie.
Ondanks dat dit voor Norka gewoon het eerlijkst is, doet het pijn en verdriet en ga ik haar vreselijk missen.
In bijna 19 jaar heb ik enorm veel prachtige momenten met haar gehad, van de geboorte tot de buitenritten, van de veulens die ze ons heeft gegeven tot gewoon de heerlijke momenten van het verzorgen van haar.








