Gisteren ben ik met met mijn beide pony's naar het Twiske gewandeld om weer eens wat basis grondwerk (Hoe loop ik netjes mee met het vrouwtje?) te doen. Met Phantom, mijn oude en meestal wijze ruin, was dat niet zo bijzonder. Maar met Wada. mijn merrie, was dat toch weer een stap.
Lang verhaal kort, we hebben jaren geleden een ongeluk gehad met rijden waarbij ik in het ziekenhuis belandde, 2 operaties mocht ondergaan en een jaar niet heb gereden. Daarna het rijden weer opgepakt maar altijd angstig gebleven. Nu is Wada altijd al een beetje een nerveus typetje geweest, dus buitenrijden was al lastig. Maar na het ongeluk helemaal geen optie meer.
Nu ben ik vorige zomer weer heel voorzichtig begonnen.. beetje bij beetje. Maar nu we eindelijk naar een stal bij het twiske verhuist zijn moeten we weer opnieuw beginnen. Ik vind het nog heel spannend en zij reageert keurig en fijngevoelig op mijn stress.
Dus vandaar bijzondere foto's voor ons.. Wada met mij alleen tijdens het wandelen buiten!
) is er duidelijk een vertrouwensband.