

Nemo verblijft nu al een hele tijd op de weide en het gaat hem super goed af, hij is gelukkig en trekt goed zijn plan ondanks het feit dat er toch geen schuilstal is enkel bomen. Hij is al een hele teddybeer, maar nog steeds zijn lieve zelf waar ik zo verliefd op geworden ben. Hij hinnekt als hij me ziet, komt naar me toe gelopen en wijkt dan geen moment meer van mijn zeide af... Lief is zoiets toch?

Voor degene die het een tijdje geleden op gemerkt hebben dat Nemo te koop stond, dat klopt inderdaad. De reden had niet zo zeer met Nemo te maken maar meer met mezelf. Het was ook al drie weken geleden dat ik Nemo nog gezien had, omdat ik er helemaal onderdoor zat. Ik maakte mijn schuldgevoelens alleen maar erger door af te vragen of Nemo het niet erg vond, om niet elke dag de aandacht te hebben die hij van in het begin kreeg. Maar ondertussen sta ik alweer met mijn 2 voeten op de grond, en merk ik echt wel dat hij perfect gelukkig is. Genoeg gezeurd, hier wat foto's!

Een beetje vuil, maar ik borstel hem niet als hij dag en nacht op de weide staat.

Verzot op de touwtjes van mijn pull!


Twee kusjes, en dan eens proberen of je daar ook niet in kan bijten!

Knuffelen!

hmmmm koekjeee!



Mijn kleine jongen!
