. Eerst lekker de paardjes gepoetst en daarna stoute schoenen aangetrokken en alleen met Aiden naar buiten geweest om een stukje te wandelen. Hij vond het allemaal heel erg spannend maar deed het super braaf!!! Toen het zowel hem als mij teveel werd zijn we rustig terug naar stal gelopen en hebben het goed afgesloten
. Volgende keer weer een stapje verder.Aiden en ik is een beetje een apart verhaal. Wij hebben hem al vanaf dat hij 6 maanden is. Het probleem bij ons alleen is dat dat onze karaters teveel op elkaar lijken en dit gaat dus niet altijd goed. Hij is heel druk van zichzelf en snel nerveus, helaas ben ik dit ook, maar vooral het drukke. Daarbij komt dat hij heel gevoelig is en alles overneemt van mij. Als ik nerveus ben is hij het ook, als ik iets spannend vind, vind hij dat ook, als ik druk ben is hij dat ook. Maar andersom is dit dus ook het geval, ik neem het ook van hem over. Als er dus iets was wat ons samen teveel werd ging Aiden springen, steigeren en dat soort dingen uit angst... En ik werd heel kwaad maar meer uit onmacht omdat ik geen idee had wat ik moest doen. Nadat ik hem vorig jaar zomer bijna verkocht heb omdat ik alleen nog maar in tranen thuis zat en met tegen zin iets met hem ging doen ben ik eens goed gaan zoeken naar iemand die kon helpen. Ik heb toen mijn "oude" dressuur instructrice gebeld die een cursus grondwerk gedaan heeft. Zij heeft ons nu een heel stuk verder geholpen. Ik heb geleerd om rustig te blijven als ik met Aiden bezig ben, gewoon door te gaan waar ik mee bezig ben en niet teveel van hem over te nemen, dit gaat erg goed!!! Ik kan hem nu rustig poetsen zonder dat we nerveus worden, ik kan hem alleen uit de wei meenemen zonder problemen en ik kan nu dus alleen een stukje met hem wandelen
. Ik ben blij dat ik gekeken heb wat ik fout doe en dat ik hier zoveel van geleerd heb. Aiden en ik worden nu steeds meer een team . Aiden heeft ook verlatingsangst waar ik rekening mee hou.Ik wilde dit even een beetje uitleggen dat jullie snappen waarom ik zo blij ben dat dit zo goed ging. Het is voor ons weer een hele stap vooruit
.Foto's van gister
Eerst Fio even
En toen Aiden, eerst lekker gepoetst
.
En toen naar buiten :wow:
"Mam... Wat is dat" :wow:
"Toch wel een grappig ding"
Ik heb maar een klein stukje gelopen, bij de stal voor op de weg. Ik ben heel trots op hoe hij dit deed
. Wandelen zelf kende hij wel maar dan ging hij altijd mee met zijn grote vriend Kootje en dan is het minder eng. Dit was de eerste keer alleen en dat vind hij heel moeilijk. Hij vertrouwt mij nu en ik hem
.
.
