Roselie@ Nee, boos word ik niet zo gouw, en verdrietig ben ik er niet om. Ik kaart dit onderwerp zelf hier aan, ben blij met je mening.gelukkig je bent niet boos of verdrietig...je weet nooit hoe iets overkomt op internet he!
Is het wel met zekerheid te zeggen dat het nog goedkomt dan..niet rot bedoeld maar je bent al 1.5 jaar bezig.
Ik snap al je liefde voor Justin, maar liefde is ook loslaten en soms denk ik (kan het natuurlijk fout hebben hoor!)dat je doorgaat omdat je het zelf wil.(zou ik zelf ook hebben hoor!!)
En ik wil nog zeggen; ik praat nu wel makkelijk, maar als het een van mijn paarden zou treffen zou ik ook niet zo makkelijk praten zoals ik nu doe.
Dat vraag ik me dus ook steeds af, of het nog wel goed komt. Heb daar de mening van de artsen op de kliniek gevraagd, en die van de hoefsmid, en allebij zien ze er op dit moment nog heil in. Ik, Yvonne en Nico denken alleen de laatste tijd, voor hoelang nog.. Heb al zoveel geduld gehad.
Het is ook een moeilijke kwestie. Kijk, het is "maar" een hoefzweer. Daar laat je een paard niet gauw door gaan. Verder is ze kern gezond, en mankeerd totaal niets aan haar benen. Al had ze nou zware artrose, gescheurde pezen oid, dan was het misschien anders.
Wat je aanhaalde, dat ik door ga ommezelf, dat vind ik totaal niet. Kan erg nuchter denken daarover, heb Dokie ook weggebracht omdat ik inzag dat hij niet beter kon worden. Daarnaast heb ik 5 jaar lang een eigen dierenspeciaalzaak gehad, waar ik ook wel eens over het lot van een dier moest beslissen. Dat is het niet. Het is meer van.. We gingen de hoefzweer verhelpen, en nu zijn we 1.5 jaar verder.. Het moeilijke is ook, dat ze in die 1.5 jaar wel periodes goed gelopen heeft, en ook bereden is(puur rereatief).
Kon en paard maar praten, ik wil haar niet opgeven, puur omdat ze bv kreupel loopt omdat het draagvlak van de hoef nog niet volgroeid is, dat wil ik eerst nog uitvinden, wel eerlijk tegenover haar.
Volgende keer, pb ik wel, wil niet dit hele E-tjes topic ermee bevuilen
.
.
