Gisterenavond zijn er dan foto's gemaakt...
ik haalde hem zelf niet uit stal, omdat ik mn andere paard nog los in de piste aan t zetten was, maar blijkbaar 'sprong' hij echt uit zn stal en hij kwam echt door de gang getrippelt..Er was heel even niks meer aan hem te zien
Ook alles was interessant en iedereen moest uitgebreid geknuffeld worden, ook de DA
Foto's maken ging niet meteen vlekkeloos omdat het voor hem niet helemaal pijnloos ging:
zijn voetjes moeten helemaal proper gemaakt worden en dan moet er klei onder geplakt worden. Dat vond hij heel moeilijk om zn voetjes zo lang te geven. want dat was natuurlijk pijnlijk.
Dus hebben we hem verdoofd om het voor hem wat aangenamer te maken.
Dan moest elke voorvoet op n blokje gezet worden en werden de foto's gemaakt.
Maar de DA vond hem tegenover de laatste keer dat ze hem gezien had wel verbeterd: de pulsatie in zijn pezen is verminderd, de hoeven staan niet meer zo warm, hij zet zijn voeten ook anders bij het stappen, en ook dat trappelen/ongemakkelijk staan bij stilstaan is weg hij staat meestal gewoon stil. Dus zijn toestand is in dat opzicht wel verbeterd.
We zijn wel goed bezig met onze behandeling eigenlijk en het slaat dus wel aan!
Alleen het product met de cortizonen daar ben ik even mee moeten stoppen omdat er wondjes zijn gekomen. Ik wissel nu af met cooling gel/klei.
En ik moest er ook voor zorgen dat hij echt 24/7 zijn hooi kon eten. Maar dat is nu het geval..
Vanavond na 20h mag ik bellen.
Deze foto's zijn dus gemaakt om uit te sluiten of er kanteling van het hoefbeen of niet. Als dit niet het geval is, gaan we volgende week een echografie maken van de pezen, omdat het nog steeds een raadsel is waar de zwelling vandaan komt en om te kijken hoe zwaar deze beschadigd zijn.
En dan gaat er contact zijn met Gent ivm het speciaal beslag: is dit nog nodig? Zo ja, welk? Wanneer? en welke hoefsmid ga ik laten komen?
Dus iedereen duimen dat de uitslag straks goed is en hij geen kanteling heeft...hij heeft al zoveel pech gehad, dus ik hoop echt dat dit n meevaller mag zijn...
Valt het natuurlijk negatief uit : moeten we de juiste en eerlijke beslissing voor hem nemen.
Ik wil wel graag even benadrukken dat hij op dit moment echt heel weinig of bijna geen pijn lijkt te hebben. Hij krijgt n half zakje ontstekingsremmer /dag trouwens. En daar doet hij het goed op.
Maar ik heb ook het verhaal van die shet die overleden is aan bevangenheid gelezen hier op het forum. Nou zo staat Jack dus niet in zn stal...ik wil dat graag wel even erbij vertellen

: meestal staat hij gewoon van zn hooi te knabbelen of kijkt hij uit zn raampje, of ligt hij er al etend bij.
Als ik het echt het idee had dat hij enorm aan het lijden was, schoof ik die grens niet telkens op...
Ik vind het ook wel fijn om mijn verhaal hier te kunnen vertellen...
Maar het wringt soms wel : ik zou ook zo graag eens n leuk berichtje willen plaatsen, zoals jullie vaak doen. Die lees ik dan soms met gemengde gevoelens...waarom kan Jack nu ook niet gewoon gezond zijn!?
Ik verwijt het mezelf dat ik gewoon niet snel genoeg een andere DA erbij heb gehaald. Wie weet had dat allemaal wel nog wat uitgehaald? Ik had misschien nog wel meer kunnen doen?
Gisteren tijdens het foto's maken, en toen hij zo stond te zwijmelen van de verdoving, besefte ik pas echt hoe erg ik gehecht ben geraakt aan dat kleine mannetje de laatste weken
