Januari.
Het jaar begon slecht, ik stond op het punt om Jeskim te laten gaan. Het werd echt een ramp op stal.
's ochtends moeilijk overeind kunnen komen en dan natuurlijk zo stijf als een hark. Er kwam gelukkig een beetje verbetering in door een uitloop naar buiten te maken, zodat ze wat bleef scharrelen.
Na al een poos met Tea te hebben gesukkeld kregen we eind december het groene licht om te gaan kijken wat ze zou doen als ik haar wat ging oppakken. Nu is dat in januari nog niet veel gedaan met het slechte weer, maar toch maar proberen.
Omdat het met Jeskim iets beter leek te gaan de beslissing genomen om haar toch nog een zomer te geven, maar haar een volgende winter niet meer aan te doen.
Eind januari en begin februari heb ik Bart geassisteerd tijdens het beleren van Niko voor de wagen. Was erg leuk om mee te helpen, al is het dan alleen maar om er naast te lopen en aan de longe te houden. Blijft leuk om te zien hoe ze het oppakken en ik heb ook wel een beetje een zwak voor Niko.
Verder een vrij rustige maand qua paarden.
Maart was voor mij een redelijk fanatieke maand.
Omdat de dierenarts Tea alleen nog maar stijf vond ben ik er ook weer opgestapt. Veel stappen en af en toe een drafje.
Helaas ging de draf niet goed en bleef ze onregelmatig. Na een lange tijd proberen en alles uit de kast halen wist ik wel dat Tea niet meer goed zou worden.
Ook ging ik bezig met Drafur, plan was dat ik hem zou mennen op de show. Drafur had al een tijd niets gedaan, was in het begin dus wel even zoeken. Drafur was fantastisch, hij probeerde alles en deed onwijs zijn best, maar hij had wat tijd nodig.
14 Maart was de HK in België.
Altijd een leuk, maar koud en vermoeiend uitje.
Niko was wel onder de indruk van het gebeuren en toonde een beetje lauw.
Hij werd wel goedgekeurd met 37 punten en een voldoende op zijn gehoorzaamheidsproef.
Eind maart konden we eindelijk vertellen dat Hannibal zou komen!! Omdat ik Tea vanwege haar blessure weer zou laten dekken hoefde ik niet lang na te denken door wie.
Wat me wel duidelijk werd is dat ik wel heel graag weer aan de slag wilde met een eigen paard. Omdat ik niet zo goed ben in het rijden en mennen en zeker niet met een jong paard had ik nog een lastige beslissing te maken. Ging ik mijn droom om een grijze Tea te fokken opgeven?? Ik had Tara ook nog immers. Die staat nog steeds gezellig met Joost op de wei bij Thessa en Andre.
Mijn men en rij-ambities bleken toch zwaarder te wegen dan een eventuele grijze fokken uit Tea. Langzamerhand werd me duidelijk dat ik op zoek moest naar een andere, ervaren fjord en dat Tara waarschijnlijk op zoek moest naar een nieuwe eigenaar.
In april was het zover, de hengstenshow!
Een week ervoor arriveerde Hannibal, we wisten al dat het exterieurmatig wel goed zat, maar het bleek ook in de omgang een erg leuk en fijn dier!
Ook moesten alle hengsten geknipt en gewassen worden, een hele klus. Maar onder toeziend ook van Tim kwam het allemaal goed!
Met gierende zenuwen heb ik het klaar gekregen om Drafur netjes voor te stellen op de show.
Een hele stap voor mij hoor!!
Ook vond op de dag van de show Icarus een nieuwe eigenaresse, hij is naar Brussel verhuisd.
12 Mei vertrok Tea naar Wanneperveen. Geen idee wanneer ze hengstig was geweest, kan ik bij haar nooit ontdekken. Bleek later natuurlijk dat ze het net geweest was..
In ruil daarvoor kreeg ik Gerdie en haar veulen Grethe op bezoek. Oude Jeskim was wel heel erg benieuwd naar moeder en haar dochter, maar later ging het prima.
Op 26 mei liet Tea zich eindelijk dekken. Nu laat ik eigenlijk nooit een hengst uit de hand dekken, is me allemaal spannend zat, maar met Hannibal durfde ik dat wel aan. Moest ik natuurlijk wel eerst even schouwen met Timor..
Maar ook dat ging prima hoor!
In juni werd het dan tijd om te gaan scannen, maar Tea was me lang niet fel genoeg met schouwen. Tea laat het normaal gesproken echt wel weten als ze het niet wil. Scannen uitgesteld en verder gegaan met schouwen. Toen ze toch niet hengstig werd op 26 juni gescand en toch wel drachtig!!
Rond 4 mei verwachten we haar veulen!
In Juli waren Annabel en ik natuurlijk druk met het jubileum. We zaten samen in de organisatie en dat geeft toch wel wat druk. Ook wilden we onze eigen paarden ook mee, dus ook dat komt er dan nog bij. We hadden de dag voor het jubileum gelukkig wel hulp van het wasteam, die ons die taak uit handen nam.
De volgende dag togen we op tijd naar Ermelo, paarden op stal gezet daar, wat een luxe en superfijn.
Een hele vermoeide dag, maar het was erg leuk en geslaagd.
Tea had ik opgegeven voor de galerij der Groten, omdat ze geen Elite meer zou kunnen worden vond ik het mooi om haar dan hier nog een keer in het zonnetje te zetten.
Ook deden we mee met de concours d'elegance waar we de zesde prijs kregen!
Het landenteam!!
Buiten het paardengebeuren om moest ik ook in juli helaas plotseling afscheid nemen van mijn lieve Pip. Mijn kleine schoothondje/katje. Geraakt door een auto...
Op de 25e weer wat leuker nieuws, Eachann werd reserve dagkampioen in Barendrecht!
Was ik ook wel heel erg trots op!
In augustus kwam er een einde aan de logeerpartij van Tea. Het was wel handig dat ze daar was blijven staan tot het jubileum en zowel Tea als Jeskim waren wel content met de situatie, die hebben elkaar helaas nooit echt gemogen.
Ik kwam tevens tot de conclusie dat ik maar eens beter kenbaar moest maken dat ik wel op zoek was naar een fjord. Achter een paar paarden aan gegaan die allemaal net verkocht bleken. Met als reactie, ja als we dat nu hadden geweten!!!!
Dus een oproep op FB gezet met een omschrijving van mijn ideale paard.
En wat heb ik veel reacties gehad!! Het leek wel of iedereen hielp zoeken! Superbedankt allemaal.
September begon met heel veel knipwerk!! Beekbergen, Rolde en de thuiskeuring bij Anita zorgden voor blaren op mijn vingers!!
Ook kreeg ik een berichtje van iemand die vroeg of ik nog op zoek was naar een fjord en wat ik dan zocht.
Op die manier kwam Emas op mijn pad. De dag na mijn vakantie naar Vlieland met Janna gingen we op bezoek bij deze dame. De eerste keer erop was ik een beetje op zoek naar de Tea knoppen, maar tot mijn eigen hilariteit bleek de gebruiksaanwijzing van Jeskim beter bij haar te passen. Dat maakt het wel een beetje raar, het einde van Jeskim naderde met rasse schreden, was ik niet teveel op zoek naar vervanging...
Na wat denkwerk gevolgd door een weekendje onderhandelen over de prijstechnische kant van de zaak werd Emas de 17e afgeleverd bij de DA. Na goedkeuring zou ze meteen mee naar huis gaan en dat was het geval!!
En toen kwam de zwartste dag van het jaar. Op 25 september hebben we Jeskim naar Nijkerk gebracht.
Dit leek mij persoonlijk de beste manier en ik denk dat ik goed heb gekozen ook al waren de reacties wisselend..
Het ging allemaal snel doch rustig. Ik bleek zelf ook sterker dan ik dacht.
Krijg nog steeds wel een brok in mijn keel als ik dit schrijf, maar met dit rotweer besef ik me wederom dat ik de juiste keuze heb gemaakt.
Maar we moeten door. Op 29 september mijn kleine meisje in Duitsland bezocht, lekker de zinnen verzetten.
Wel tot de conclusie gekomen dat ze niet de grootste is geworden, maar misschien wel de beste beweger die ik heb gefokt.
Zo wat kan zij sjouwen!!!!
Op 3 oktober stond deel twee van het jubileum voor de deur en die dag heb ik mijn benen onder mijn gat vandaan gesjouwd om alles op de foto te krijgen!
Je kunt trouwens nog steeds foto's nabestellen als je interesse hebt!!
Pas daarna kreeg ik echt de rust om met Emas aan de slag te gaan. dat kon nog niet meteen, er moest een hoofdstel komen, er moest een zadel gepast worden, haar tanden kregen een beurt enz.
De 14e gingen we echt van start voor de wagen, ik krijg nu regelmatig menles. Emas is weer heel anders dan de paarden die ik gewend was en ik wil een goede start maken!
Inmiddels al heel wat menuurtjes gemaakt en het gaat steeds beter. Maar ook zijn we nog steeds bezig met het afstellen van dingen als bitten, leidsels, lamoen e.d.
Begin November gingen we voor het eerst de weg op. Iets wat ik zelf heel spannend vind! Emas niet zozeer, ze kijkt wel, maar loopt meestal rustig door. Tenzij een auto met aanhanger je vol gas probeert af te snijden of als er enge peutertjes langs de weg staan. Eerste is terecht over die tweede reden valt te twisten.
Wat heb ik eigenlijk nog veel dingen niet genoemd, te weinig over Tara, HK Nederland, het hele Fjordsportgebeuren waar ik nu bij ben betrokken, het verdrietige bericht over Fjella, die nu toch langzaam weer de goede kant op gaat, alle keuringen die ik heb bezocht, de keuring van Dingo en die van de Duitsers. En alle andere gekke, vreemde, verdrietige, leuke dagen die ik in de nabijheid van fjorden heb gehad en alle mensen die ik heb ontmoet!!
Ik zal vast nog wel meer zijn vergeten..
En zo gaan we nu 2016 in.
Wat ik graag zou willen dit jaar:
-Een prachtig veulen bij Tea en wederom laten dekken.
-Lekker genieten van Emas, ook eindelijk weer buitenritten kunnen maken, ontspannen en zonder angst. En wie weet nog wel een klein aangespannen wedstrijdje meepakken.
-Een leuk nieuw plekje voor Tara vinden.
