FjordenWereld.nl

Lang geleden dat ik hier nog eens iets plaatste. Tsjah, wat wil je ook. Geen Fjorden meer! Al ben ik er wel achter dat het Fjordenvirus wel aanwezig blijft. Ondertussen rijd ik een Welsh K, dus dat is nog wel eens wat anders! Anyway vandaag (15 september) is het alweer drie jaar geleden dat die kleine rotzak in mijn armen stierf. Sinds ik weer les krijg van mijn instructrice (zij gaf mij en Nonts ook les, nu les ik met mijn bijrijdpaard), lukt het me stukje bij beetje om het weer wat verder te verwerken. Meer dan twee jaar lang barstte ik vaak al in huilen uit als ik haar naam hoorde. Misselijk, omdat ik haar zo mistte. Wat voel je je dan akelig klein en kwetsbaar. Nu leer ik het langzaamaan los te laten, zodat zowel ik als zij verder kunnen Welke Fjord wil dat nu niet? Lekker tonnetje rond vreten in die eeuwige groene weides!

Elke dag denk ik nog aan haar, en elke dag lijk ik me weer iets meer de realiseren wat voor een gigantische kanjer ze is. Omdat het vandaag drie jaar geleden is, heb ik weer eens een filmpje van haar gemaakt. Sommigen van jullie kennen deze haarbal van weet-ik-veel wat. Ik geloof dat meer mensen d'r kennen dan ik me realiseer Het liedje kennen jullie ook allemaal wel, misschien een beetje uitgekauwd. Maar ik vind 'm perfect. Emotioneel maar toch ook hoopvol. Plus dat er gezongen wordt over de maand september, de maand waarin dit prachtige meisje in mijn armen stierf.

http://www.youtube.com/watch?v=ebgxlnfqvPs

Mooi! Wat had ze ook een lief koppie zeg, wijze uitstraling

Ja blijft mooi de filmpjes en wat een mooi nummer erbij.
Het blijft moeilijk zo n dier te moeten missen.

Ivonne schreef:Mooi! Wat had ze ook een lief koppie zeg, wijze uitstraling

(eigen)wijs was ze zeker Bedankt!

heel mooi filmpje en het nummer past er echt goed bij!
en zoals foss het al zei het blijft idd moeilijk om zo'n dier te moeten missen

Deze muziek heb ik ook voor Vinga dr afscheids filmpje gebruikt, heb daarom ook niet het filmpje af gekeken.

Het blijft altijd moeilijk he..... bij mij voelt het ook nog als gisteren, 2 kanjers in nog geen 5 jaar tijd kwijt geraakt.

Een mooi eerbetoon!

Een van mijn favoriete nummers van Ilse, en ook bij mij roept dit heel veel herinneringen en gevoel op. In 10 maanden tijd zowel Norka als Grete, lukt me dan ook niet om het droog te houden en ik heb het ook niet af kunnen kijken.

Zoiets voel je denk ik ook alleen maar als je het zelf mee hebt gemaakt. Ik heb Diëgo een half jaar na Jackie moeten laten gaan. En een jaar daarvoor Silver, onze new forrest. 3 in anderhalf jaar tijd is teveel. En dan vorig jaar nog eens een dood veulen...blijft lastig