In september heb ik een flinke smak gemaakt samen met Ziggy. Hij was uitgegleden op de straat voor ons huis. (klinkerweggetje en het had net geregend = glad) Daardoor had ik mijn been gebroken en ben ik al die tijd niet verder gelopen dan de bak, alleen met Ziggy. Ik heb nog wel buitenritten met hem gemaakt, maar dan samen met mijn andere paard erbij.
Het lessen gaat nu zo goed, dat ik het weer aandurfde om alleen met hem naar buiten te gaan. Mijn vader ging wel mee op de fiets. Daar had ik om gevraagd. Dit gaan we nog een paar keer zo doen en dan ga ik proberen om met hem alleen de straat op te gaan.
Happy me!
Hier wilde ik even stil staan om te wachten op mijn vader. Ziggy vindt het alleen moeilijk om stil te blijven staan. Hij gaat dan achteruit lopen. Dit is een puntje waar we veel aan werken. Hij staan al stil tijdens het op- en afzadelen, dus het komt vanzelf.
Het valt mij nu ook heel erg op hoe zulke kapstokken ik eigenlijk heb
Hier werk ik zelf ook aan.Ik ben echt heel trots op mijn vent! En ook een beetje op mezelf, dat ik de knoop eindelijk doorgehakt heb. Ik hoop dat er nog veel buitenritten gaan volgen!
Bedankt voor het kijken
Simone.
