FjordenWereld.nl

Onze paarden hebben achter het huis niets meer te eten, omdat alles kapot gelopen is deze winter. Voor het huis willen we nog even laten groeien, anders hebben we de hele zomer niks.
Maar we hebben nog een smal strookje voor het huis waar heel dik gras zit. Daar kunnen ze alleen niet met z’n 4-en in, omdat het te smal is, en aangezien we nog al eens een rang-orde strijd hebben, ben ik bang dat er dan één in paniek door de draad gaat.

Ik heb er veel last van om Diëgo zo down te zien. Laatst heb ik een berichtje geplaatst bij ziekenboeg dat hij goed op de medicijnen reageerde, maar ik ben inmiddels niet zo positief meer. Hij is zo down en nog erg mager. Ik heb hem vanmiddag in zijn uppie in dat smalle strookje gezet. Even lekker in het gras, even een leuk verzetje. De andere 3 gilden en gieren, die misten hem. Diëgo gaf geen kik, (vr)eten!! Hij heeft erg veel honger sinds hij ziek is.

Hier valt het nog niet eens zo op dat hij zo mager is. Hij is een grote, sterke ruin van 1.50 meter en ziet er hier nog wel breed en gezond uit.



Hier ziet het er al heel anders uit. Moet je die schouders zien………Hij was altijd extreem breed………………..



Hij staat ook steeds erg onderstandig van achter. Waarschijnlijk om iets te ontlasten.



De krullen breiden zich steeds verder uit. Aan de linkerkant van zijn lichaam valt het mee, de meeste krullen zitten rechts.


Hij was heerlijk aan het genieten van het gras, vooral de paardenbloemen vindt hij zálig





Maar hij kijkt zó treurig, ik wou dat hij me vertellen kon hoe hij zich voelt en wat ik met hem moet. Hoelang moet ik dit nog aanzien om te beslissen dat dit geen paardwaardig bestaan meer is? Hopen dat hij gauw op de medicijnen reageert en wat vrolijker wordt.



En zo staat hij dan als hij weer bij de anderen in de achterste wei staat. Zo staat hij een paar uur per dag te treuren….

Hij kijkt zeker niet blij inderdaad
Wel fijn dat je hem even wat in het goede gras hebt kunnen zetten. Veel sterkte met hem!

Hij ziet er inderdaad een beetje verdrietig door zijn houding en oogopslag. Die van mij krijgt elk jaar dikke ogen door de eczeem en dan heb ik dat gevoel ook altijd. Hij is inderdaad op de schouder behoorlijk wat verloren maar ik vind hem niet mager. Maar vanaf een foto is het natuurlijk sowieso lastig te beoordelen.

Ik hoop ook voor je dat hij snel zal reageren op de medicatie .

Op de foto oogt hij niet mager, maar straalt gewoon uit dat hij zich niet goed voelt. Fijn dat hij in het gras kan.

Hij is wel heel mager hoor, je voelt zijn ribben heel duidelijk. Op de foto niet goed te zien, maar hij heeft nergens meer spieren of vet. Zijn achterhand is ook zo smal, smaller als die van Marga. En hij had altijd een mega-reet
Hij mag ook weer niet teveel in het gras, want hoefbevangenheid hoort héél erg bij Cushing. En dan is het bij Cushing-patiënten vaak direct zó erg dat het hoefbeentje al gekanteld is en door de zool prikt, dus einde verhaal.
Hij heeft van zichzelf ook al een treurige blik, maar zijn houding en alles, ik zie gewoon dat hij niet happy is.
Op Bokt zit ik nu ook bij een topic over Cushing, maar daar word ik niet echt vrolijk van, sommige zien na maanden wel vooruitgang met de Pergolide, die Diëgo ook krijgt. Maar is dat nog paard-waardig, een dier zolang te laten lijden. Want ik denk wel dat hij lijdt........Hij si een bikkel, geeft niet gauw aan dat hij ergens last van heeft. maar als hij het nu al zo duidelijk laat merken..........mijn hart breekt hem zo te zien

Las net op een Duitse site dat ataxie er ook bij hoort, hij sleept echt met zijn achterbenen over de grond............pfff..........moeilijk om hem te zien. Maar dan zo ineens rent hij weer met Baranna door de wei, om vervolgens weer te gaan staan treuren. Hij speelde een paar maand geleden altijd leuk met Amiro..........doet ie niet meer...... Het is zo wisselend. Hij is alleen happy als hij eet heb ik het idee.

Kan er soms verraderlijk uitzien.. Iedereen zei altijd tegen mij dat Jeskim zo dik was.. Nu ook hoor, ze lijkt niet mager, maar je kunt haar ribben veel te goed voelen.. Kun je je op verkijken.. Al heeft ze nu wel een dikke buik uiteraard, hihi..
Maar echt happy ziet hij er ook niet uit!!

Hij kijkt inderdaad niet erg blij..het is wel een erg mooi beessie!.. mag ik vragen wat die krullen precies zijn?

Hij kijkt inderdaad verdrietig!
Wel fijn dat ie even lekker gras heeft kunnen eten.

jolita schreef:Hij kijkt inderdaad niet erg blij..het is wel een erg mooi beessie!.. mag ik vragen wat die krullen precies zijn?

Ik kan je niet uitleggen waardoor die krullen komen. Maar het hoort echt bij Cushing. Vaak hebben paarden met ziekte van Cushing ook heel erg lang haar, en verharen ze niet/nauwlijks in de zomer. Vaak moet je ze dan scheren. Diëgo heeft niet echt lang haar, wel krullen.
Ik weet niet of je dit kan bekijken als je niet op Bokt zit:
http://www.bokt.nl/wiki/Cushing

Zoek anders maar eens op in de zoekmachine.

Fijn dat hij in het gras mocht hopelijk knapt hij snel weer op!

ach diego..... hoe oud is hij nu?
heb je al met de dierenarts overlegd wat paardwaardig is voor hem?
als hij niet reageert op medicijnen en van de zomer niet opknapt is een winter dan nog wel te doen voor hem?
ik zou het toch eens overleggen!
sterkte!!!

Diëgo wordt in Mei 18, veel te jong dus.
Ik heb het er nog niet met de dierenarts over gehad. Ik moet het nog even tijd gunnen, schijnt toch vaak wel 2 maand te duren voordat je resultaat ziet. Hij is nu een week of 6 aan de pergolide schat ik zo.
We doen nu 's morgens een halve en 's avonds een halve, we gaven hem eerst alleen 's avonds een hele.
Het rotte vind ik: uit de test kwam geen Cushing.............nou kan ik die test wel wéér doen, het schijnt zo'n onbetrouwbare test te zijn, en hij si gewoon een klassiek geval van Cushing. Ik ga zeker niet met hem door tot de winter zo...............ben er ziek van...............
Vanmorgen lag hij weer, hij ziet er zo ongelukkig uit. Maar als de andere naar buiten gaan springt hij wel op en gaat mee de wei in. Ze kunnen van Pergolide duizelig en misselijk worden,maar hoe merk ik dat hij dizzy is> Misselijk kan ik me nog wel iets bij voorstellen, dan eet hij waarschijnlijk niet. Hij staat bijna de hele dag zo als op de laatste foto. Het is net of Baranna het voelt dat hij niet fit is, ze wijkt niet van zijn zijde, net als ze bij Jackie deed. Het is mal gezegd, maar toen ik vanuit de slaapkamer zag dat hij niet in de stal stond hoopte ik dat hij vannacht in zijn slaap overleden was..........tis moeilijk zo. Vooral omdat het zo vlak na Jackie is........nog zo´n klap kan ik niet aan. Gelukkig had ik bij Jackie geen keuze, maar nu heb ik de touwtjes in handen, en tot hoever ga je, wanneer komt de beslissing dat je denkt dat de medicijnen niet meer gaan helpen. De medicijnen zijn in principe uitstel van executie, de tumor gaat er niet mee weg, groeit ook gewoon door. Alleen de fysieke ongemakken en de gemoedstoestand moeten er door verbeterd worden......alleen nu nog niet bij Diëgo

Hij ziet er inderdaad niet happy uit.
Misschien moet je er toch over nadenken om hem te laten inslapen, het is een hele moeilijke beslissing maar ik geloof in dit geval een goede beslissing.
Je zegt zelf al dat de medicijnen uitstel van executie zijn, maar wat is nou eerlijk tegenover het dier.
Ik heb zelf verleden jaar een hond met Cushing laten inslapen, na een paar maanden dokteren, en 2 maanden ervoor een vrij jong paard { niet met Cushing} dus ik weet hoe moeilijk de beslissing is.
Ik wens je veel sterkte en wijsheid.

Zover ben ik nog niet. Ik wil zeker weten dat ik er alles aan gedaan heb en de medicijnen even zijn tijd geven.
Het schijnt dat paarden bij wie de medicatie aanslaat nog jaren een paardwaardig bestaan kunnen hebben. Maar je weet niet hoelang hij dit al heeft. Hij is altijd erg kort geweest, en die hoefzweren heeft hij ook al jaren.
Wat zijn de symptomen van een hond met Cushing dan?

Hij kijkt niet erg happy nee. Toch vind ik hem een supermooie fjord, echt een brede stoere kerel. Maar wat je zegt, een paard moet wel een paardwaardig leven hebben en niet constant pijn moeten lijden. Zo vanachter de computer vind ik het moeilijk om je advies te geven over wat te doen. Misschien toch maar met de dierenarts overleggen? Veel sterkte in elk geval en ik hoop dat Diëgo met het betere weer ook weer een beetje opknapt!

Ivonne, ik heb je al langer gezegd, ook al ken ik hem niet zo goed als jij, toch heb ik al langer het idee gehad dat hij niet lekker in zijn vel zit
Hij loopt ook erg moeilijk vind ik, hij probeerd duidelijk iets te verlichten/uit de weg te gaan. Het blijft een moeilijke beslissing, maar ik denk dat
je het op dat moment zeker weet waarom je het doet. Omdat jij alleen degene bent die die keuze voor hem kan maken.

arme diego. hij ziet er inderdaad niet erg happy uit. het breekt zelfs mijn hart als ik hem zo zie op de foto. ik snap helemaal hoe je je voelt.

heel veel sterkte

Claudia, het gaat gewoon zo langzaam, de verslechtering, en omdat ik hem elke dag zie, valt het je niet zo op. Jij zei het inderdaad een hele poos geleden al. Het komt ook allemaal net rot uit met de dood van Jackie erbij. Ik dacht eerst dat hij daar om treurde, en dat speelt natuurlijk wel mee. Jij schrikt als je hem nu ziet denk ik.........
Hij is extreem anders dan Marga, maar hij heeft nooit goede gangen gehad, sloft altijd wel wat. Hij is van nature erg lui en onverschillig, hij is nooit zo attent geweest als Marga is. Hij kijkt wel direct als hij me spot, maar alles gaat bij hem in slow motion (behalve het bokken ). Marga en Baranna komen veel attenter over. Maar zo is Diëgo altijd eigenlijk geweest. Als hij de stal uitgaat stootte hij altijd al met 4 voeten tegen de drempel. Het ineteresseert hem ook allemaal niks, hij was altijd al lomp en onverschillig. Nu komt hij 's morgens de stal amper uit. Het ene moment ben ik er wel uit wat ik doe en dan 3 tellen later zie ik hem weer met Baranna ouwehoeren en dan komt de twijfel weer. Kon hij maar praten...............en dan kan ik wel weer zo'n reading doen, maar ik heb daar nog steeds erg mijn twijfels over. Als ik zo'n foto stuur waar hij zo sip kijkt kan iedereen me vertellen dat hij niet happy is, jullie zien het ook.
Is hier op FW níemand die een paard met Cushing heeft gehad? Op Bokt lees ik nu veel, maar daar word ik niet vrolijk van.

Lovemischa schreef:Zover ben ik nog niet. Ik wil zeker weten dat ik er alles aan gedaan heb en de medicijnen even zijn tijd geven.
Het schijnt dat paarden bij wie de medicatie aanslaat nog jaren een paardwaardig bestaan kunnen hebben. Maar je weet niet hoelang hij dit al heeft. Hij is altijd erg kort geweest, en die hoefzweren heeft hij ook al jaren.
Wat zijn de symptomen van een hond met Cushing dan?

Mijn hond kreeg een dikke buik terwijl de bovenlijn mager was, kreeg ook altijd te horen wat is die dik terwijl hij dat helemaal niet was, hij had een soort van Boedhabuikje.
Langer in het haar, veel drinken, en zweren en ontstekingen op plaatsen waar de huid dun is en die maar niet weg gingen.

Toch had mijn hond al ongeveer een 3 kwart jaar deze klachten, heb hem al wel eens laten onderzoeken waar de klachten vandaan kwamen maar nooit aan Cushing gedacht omdat dit bij honden niet veel voorkomt.

Hij is verleden jaar maart getest en positief bevonden we hebben hem toen aan een nieuw medicijn gezet wat niet aansloeg, we zijn ook met een lage dosis begonnen en toen wat hoger gegaan.
Dit medicijn had als bijzaak dat sommige honden plots een hartstilstand konden krijgen, maar toch geprobeerd ik zag geen verbetering na een aantal weken en omdat de hond zo vreselijk veel pijn aan de open zweren had heb ik met pijn in mijn hart de beslissing genomen om hem te laten inslapen.
Het deed erg veel pijn maar ik had er wel vrede mee.

Ik hoop dat je de goede beslissing neemt en doet wat voor hem het beste is ook al zal die beslissing veel pijn doen want het moment van afscheid komt toch een keer, en denk aan de mooie momenten die jullie samen hebben gehad, dat heeft mij geholpen.

Nogmaals heel veel sterkte wat je ook besluit.

Vervelend hoor meid, hij ziet er inderdaad niet al te happy uit Wij hebben een paard op de manege gehad met Cushing, maar die had echt geen paardwaardig bestaan meer, was erg zielig, hij is nog niet zo lang geleden ingeslapen.
Blijven moeilijke beslissingen dit soort dingen, sterkte ermee.

Groetjes Thessa Aike