Ik heb heel de reis bij hem gestaan, alles ging goed hij stond lekker relaxed wat hooi te eten.
Een veulen uitladen gaat vaak niet zoals je zou willen
Dakota vond het allemaal wel best zo, hij is echt zo super koel in zn bol
Vinga had al heel snel in de gaten wat er aan de hand was, ze had haar kind al horen hinniken.
Het weerzien tussen moeder en zoon was echt een prachtig moment. We hadden ze voor de zekerheid niet gelijk bij elkaar gelaten.
De eerste aanraking na 9 weken
Ze wisten allebei, dit is mijn kind, dit is mijn mama
Daarna Vinga bij Dakota gelaten, ze begon hem gelijk te likken en te knabbelen, ze maakte daarbij piepgeluidjes en zacht gehinnik, net als toen Dakota net geboren was.
Geen moment liet ze hem met rust
Voor Dakota hoefde het niet zo, die had zo iets van "laat me nou maar"
Alsof hij nooit weg is geweest
Vinga is dolgelukkig dat Dakota terug is, hij probeerde wel te drinken maar moest het bekopen met een flink pak slaag van Vinga.
