Maar, kennen jullie hem eigenlijk nog wel??
In dit formaat komt hij jullie wellicht bekender voor :p
Haha, nee ik overdrijf een beetje. Maar eerlijk is eerlijk ik heb hier al geruime tijd niet meer gepost. Wel lees ik zo af en toe een beetje mee. En helaas wordt dat steeds makkelijker, daar er steeds minder nieuwe topics worden geopend en er ook minder wordt gereageerd.
Kleine Finn die mijn hart stal in de tijd dat Quincy ziek was. In de afgelopen jaren zijn ze flink veranderd! Zo ook in mijn eigen leventje. 15 maanden geleden een appartementje in Vleuten gekocht. Een jaar geleden kon Finn verhuizen naar een perfect plekje dicht in de buurt en is mijn stoere kater Milo bij mij komen wonen.
Afgelopen zomer zijn we naar de keuring geweest. Finn is hier gemeten op 1.45. Hij vond het allemaal wel prachtig en niet zo spannend als verwacht. De keuringsfoto's, waar ik Esther en Janna ontzettend dankbaar voor ben, zijn een mooie weergave hoe hij er momenteel bij staat. (Oké, oké, hij heeft wat meer haar zo in zn wintervelletje natuurlijk
).
Leuk om Finn en Hjala weer even naast elkaar te hebben.
Het keuringsresultaat was onverwachts en fantastisch leuk: Ruinenkampioen Wijk bij Duurstede met 38 punten!!
Aan het eind van de dag heb ik met Finn meegereden tijdens het bestgaand (zonder punten, puur voor ervaring). Hij was ontzettend moe nadat hij drie keer de ring is geweest en ontzettend zijn best had gedaan. Hij heeft zich super laten zien.
Ik heb hele mooie commentaren gehad nav het rijden. Ik had er veel aan te rijden met zo weinig energie en ook mijn benen (kramp in beiden tegelijk bij de galop) lieten weten dat het een lange dag was geweest. Toch een erg waardevolle ervaring die ik niet had willen missen.
De stal waar ik sta (http://www.gaedingi.nl) is redelijk fanatiek in het organiseren van clinics, workshops en lesdagen. Veel gericht op IJslanders, maar sinds de zomer komt Claire Dominicus maandelijks een dag lesgeven. Een instructrice die weet waar ze het over heeft en prima aansluit bij mijn manier van rijden en overal voor open staat. Met een aantal van haar tips, ben ik momenteel Finn zijn puberteit aan het overwinnen. Ondanks zijn gevaarlijke gedrag van het najaar en mijn fysieke beperkingen.
Kort samengevat. In mei en november auto ongelukken gehad tijdens het werk. Samen voor chronische pijn en rug- / nekklachten gezorgd. Na lange wachttijd toegelaten bij het Spine & Joint Centre in Rotterdam voor een revalidatietraject waar ik eind april kan starten).
Daarna gaan we helemaal vol aan het trainen want het doel is om dit najaar de ABOP te rijden
Tot die tijd staan er een aantal evenementen gepland om met hem naartoe te gaan.Ook als ik dit overzichtje maak bedenk ik mij weer dat Alinde ons twee paarden heeft geschonken die perfect bij ons passen. Finn is een erg sensibel en zeer lenig paard (een Arabier in Fjordenverpakking zoals mijn instructrice hem omschrijft), waar ik lekker mee aan het werk kan.
