Ik weet niet of het hier kan om ook een topic over een ander paard dat geen fjord is als ras te openen? Indien niet, mag dit topic verwijderd worden van mij. Ik heb ergens gezocht of het wel of niet kan, maar heb het niet gevonden. Alvast mijn excuses als ik iets doe wat niet mag!
8 maanden geleden kocht ik mij een 9 jarige KWPN merrie, zwart van kleur temperamentvol... Kort gezegd, het paard dat mijn levenslange droom zou moeten gaan waar maken. Op M-niveau getraind, toch nog een beetje karakter maar langs de andere kant toch dood braaf. Zo verliefd als ik was bij het zien van haar verkoopfoto, zo veel te sneller ik eigenlijk al verkocht was en al vast besloten was dat ze mijn paard zou worden. Het moest en het zou gebeuren...
Bij het proefrijden, was ze precies wat ik zocht. De week nadien, ging ik haar ophalen en reed ik haar daar nog even aangezien ik daar toch de luxe had bij het tweede keer rijden was ze helemaal anders als de eerste keer. Maar het was dan ook een handelstal en ik stak het op het feit dat ze daar wel meerdere keren per dag gereden worden, nooit een weide zien...
Bij het thuiskomen, zakte de wereld onder mijn voeten uit. Bij het rijden 1 en al protest, en bij het plaatsen van een filmpje online meer als 100de mensen die me vertelde dat ze niet correct liep. Ze was in die tijd bij mij op proefperiode voor twee weken, een week nadien werd ze klinisch gekeurd door mijn dierenarts en kwam ze niet door op de buigproef. Ik was er kapot van, de dierenarts zijn woorden waren zo scherp als een mes. Maar vanaf toen... begon al de ellende.
Ze werd ernstig ziek na de klinische keuring, koliek aanval, maagzweren, larveninfectie, schimmel... Alles en het hield niet op. Kwam er nog eens bij dat mijn eerste dierenarts de koliek niet had gezien en zich bleef vast kampen op enkel de maagzweer en larveninfectie. Ik moest haar zoveel mogelijk eten geven zei de dierenarts, maar na 1 plukje hooi lag ze weer te kreunen van de pijn, te slagen met haar hoofd tegen de muur tot bloedes toe. Haar vervoeren was een te groot risico, ze kon niet meer op haar eigen benen staan. De derde dag, dat er nog steeds geen verbetering was en ik het gewoon niet meer kon aanzien belde ik een andere dierenarts voor een tweede opinie. Die dan verstoppingskolieke had vastgesteld, ze moest 7 dagen zonder eten, zonder stro of dergelijke in haar stal staan... Op dat moment gaat het gewoon door je hele lichaam vanaf dat je het deken van je zo gezegde '' droom paard '' aftrekt en ziet dat er enkel en alleen nog maar een skelet voor je staat, dat met 1 duw gewoon omver valt. En het ergste van al was dan nog dat het niet voor de volle 100% mijn paard was. Aangezien ze bij mij op proefperiode was...
Maar zo gebeurde het, door de ziekte werd ik nog verliefder als dat ik al was. Het leek alsof we een band hadden die nooit kon verbroken worden, het voelde alsof alles wel weer goed zou komen. Na haar ernstige koliekaanval en dergelijke, ben ik begonnen met haar te revalideren. Elke dag gaan stappen aan de hand, beginnen met 5 minuutjes en eindigen met 45 minuten. Elke dag, in weer en wind. Na dat ze al wat meer opgeknapt was en weer iets '' toonbaarder '' was. Kon ik uiteindelijk met haar gaan wandelen, rijden was nog niet de bedoeling. Ik wilde dat ze eerst leerde van haar zelf te ontspannen, gewoon te kunnen genieten. En op dat moment werd ze een paard dat echt paard kon zijn, ze was gelukkig en ik zag haar voor het eerst bokkesprongen maken in de weide. Tijdens de wandeling een steiger, en toch kon ik niet boos zijn omdat ik wist dat ze terug lekker in haar vel zat. Toen liet ik haar doorrijden door iemand die ervaring had met rechtrichten en dergelijke. Aangezien mijn merrie een paard van '' karakter '' was, maar ook eentje met wel 500 pedalen. Alles ging goed, en ze leek de volle 6000 euro waard te zijn. Ondertussen had ik nog een langere tijd haar op proef, aangezien ze zo ziek was en het revalideren toch een dikke maand en half geduurd heeft... Tot de dag kwam, dat de andere tegenslag weer opdook. Ik kwam op stal aan en de staleigenaresse vertelde me '' schrik niet, maar ze is niet wat je gaat verwachten ''... En inderdaad, ze was zo stijf... Zo kreupel als iets. Terwijl ik de dag voordien gewoon gaan wandelen was, enkel en alleen maar stappen. Ik belde de dierenarts en die was er heel snel... De buigproef (de tweede) was immers positieve als de eerste. Dus het rechtrichten heeft zijn werk ergens wel gedaan, maar ze had een ernstige spierverzuring. Vanaf toen heb ik besloten dat ik er mee op hou... En haar gewoon enkele maanden de weide opgooi en haar paard laat zijn. Ook dat heeft haar een heel ander paard gemaakt, nadat ze ongeveer 3 a 4 maanden op de weide gestaan had ben ik opnieuw begonnen van voor af aan. Rustig weer in rijden, niets te snel en met een trainingschema van de dierenarts. Maar mooie sprookjes duren niet lang... De ene dag liep ze normaal, de andere dag liep ze rot slecht. Alles ging door mijn hoofd, oude blessure, attaxie... Maar ik had er nog steeds geen antwoord op.
Ik belde voor de derde keer een andere dierenarts, rechtsachter zat het fout ze heeft dan ook nog eens een koe-hakkige stand in een ergere maat die nooit verbeterd is geweest. Wat dus wilt zeggen dat ze elke maand een hoefsmid over de vloer moest krijgen om het toch zo goed mogelijk nog te corrigeren... Ze kreeg een barst in haar voorste hoef, en hoefijzers was onmogelijk. Maar zonder hoefijzers kon ze niet leven... En toen kwam het, een chronische ontsteking op gewrichten en pezen. Niets meer aan te doen, enkel maar uit te stellen met cortizone... Maar, cortizone breekt na lange tijd ook de botten af, en dat zou het op lange termijn dan ook weer erger gaan maken. Ik kreeg medicatie en ontstekingsremmers die de pijn moesten onderdrukken zodat ze nog een paardwaardig leven zou kunnen hebben gewoon als weidepaard... Na enkele weken zaten we al op de hoogste dosis en veel verschil was er niet, hoger konden we niet meer gaan want dat zou haar lever en haar nieren niet meer trekken. De dierenarts zei, het beste wat je kan doen is haar laten inslapen... Maar daar sta je dan, na 8 maanden een paard waarvoor je geknokt hebt alsof het je eigen kind zou geweest zijn. Maar niet eens van jou is? Maar wel alle kosten voor betaald hebt.
Alles is uitgedraaid op een vreselijke ruzie, en discussie met de stal vanwaar ze vandaan kwam. Ik had een deel betaald, maar de rest vertikte ik aangezien ze de volle 6000 euro niet waard is. En ik nog zoveel kosten gehad heb aan dierenarts en dergelijke, maar de stal begreep het niet. Ze geloofde me niet, voor hun was ze kerngezond en ze dreigde met een rechtzaak. Nadien heb ik een lange tijd niets meer van hun gehoord, maar nu zijn ze bereid om het gewoon zo te laten als ze maar terug gaat naar daar. Mijn centen zie ik immers niet meer terug, en het paard waarvoor ik 8 maanden geknokt heb ben ik kwijt... Ze zal waarschijnlijk weer verkocht worden voor het bedrag van 6000 euro met twee keuringsrapporten waar ze als '' gezond paard '' op verklaart staat... Ik hoop, dat mijn publicaties op het internet hier immers toch een stokje voor zullen steken en dat er iemand goed op haar pad zal komen...
Maar ik zal haar zo verschrikkelijk missen.

De eerste keer dat ik haar ontmoete.

eerste keer werken thuis.

Tweede keer.

Tijdens haar ziekte.

http://sphotos-d.ak.fbcdn.net/hphotos-a ... 8610_n.jpg
enkele dagen na koliekaanval.

Twee weken later, eens zonder deken naar buiten.


Tijdens de revalidatie, stappen aan de hand maar ook lol met de knol!

Na een maand en half stappen aan de hand, gaan we wandelen onder het zadel!

Het rijden ging echt super! en ze deed het ook met veel plezier.

Ze werd ook fitter!

En ze leek wel een top sport paard te worden!

Haar pretkop bleef, ondanks ze lekker ingepakt stond tegen de verzuring!

We hadden samen de meeste mooiste momenten!

Na haar spierverzuring voor de diagnose van de laatste dierenarts (chronische ontsteking) het rijden zag er zo uit...

En toen we wisten, wat er precies met haar aan de hand was. Bleef ze ondanks dat feit, toch de pijn nog altijd verbijten.

Ik zal je nooit vergeten meid.. Bedankt voor alles.