De meeste zullen het al wel weten het is morgen alweer een maand. En ik mis haar zo
Het begon allemaal op een woensdag aan het eind van de middag, ik kreeg een appje van Desire wat Imka dan duf was. Ik zeg nou vanmiddag niet hoor ben de hele middag geweest en heeft heerlijk staan eten en hangen bij me. Dus toen zei ik ze zal wel gewoon lekker staan dutten.
Het was nogal pokke weer dus had de dag erna gevraagd of Desire niet alles in een keer kon geven zodat ik niet perse meer hoefde te komen. Dus zogezegd zo gedaan Desire zou alles voeren en mesten en ik zou thuis blijven lekker warm bij de kachel.
Krijg ik een appje Imka doet heel raar als ze staat te eten uit dr voerbak tilt ze de hele tijd haar been op. Als of ze er geen gewicht op wil zetten. Wel raar maar aangezien Imka ook narcoleptie had dachten we nog misschien verstapt... Ik ben toch die dag nog gegaan en ben even met haar gaan wandelen naar voor om te grazen. Dit hield ze binnen vijf min voor gezien dat doet ze nooit. Ook leek ze wat afwezig en deed heel voorzichtig haar nek naar beneden. Dat vond ze duidelijk niet fijn. Dus terug gelopen naar beneden en pijnstillers gegeven.
De dag erna op vrijdag deed ze dr hoofd helemaal niet naar beneden dus ik dacht eens kijken wat ze in de wei doet. Maar ze nam drie happen gras en hield het voor gezien. De hondjes wilde met haar spelen en joegen haar op ze probeerde te draven volgens mij kreupel maar dat weet ik niet zeker en ze draait om en was helemaal de weg kwijt. Zo zielig zo eng! Als of ze even niet meer wist hoe of wat en waar ze was. Ze leek ook dronken qua loopje als of ze ieder moment neer kon vallen. Ik heb haar meteen terug gezet in de paddock bij Emy dat was immers dr steun en toeverlaat. Ik heb de hoefsmid gebeld aangezien ik altijd veel steun van hem krijg. En in overleg de dierenarts laten komen.
Ze had een klein beetje verhoging, ondertussen was ik er ook achter gekomen dat ze niet kon mesten dus hij heeft meteen het laatste gedeelte darm leeggehaald en gezegd even door te gaan op de pijnstillers/ontstekingsremmers en als het niet beter zou gaan maandag bellen en bloed laten tappen, hij dacht aan een virus wat op haar spieren geslagen was of haar evenwichtsorgaan.
Zaterdag was ik al vroeg op stal het zat me niet lekker, toen leek ze nog erger dronken. Ze deed helemaal niks geen moeite meer om met haar koppie naar beneden te gaan voor een wortel en de hoefsmid is langs geweest om te checken of ze dan hoefbevangen was maar hij kon met 100% zekerheid zeggen dat ze dit niet was. Omdat ze vrijdag wat reageerde op het tikken op dr hoefjes door de DA.
Ik heb de dierenarts gebeld en in overleg is hij terug gekomen om haar te checken en idd ze leek slechter als de dag ervoor. Het kon nog steeds een virus zijn zei hij maar wel goed in de gaten houden anders als het niet beter werd zou hij cortisonen spuiten omdat ze ook wat atactische leek. Zaterdag avond was ik in paniek en wilde haar eigenlijk opladen en naar Utrecht brengen. Want hoe kon dit nou een virus wat zoiets veroorzaakt. Ze had geen verhoging meer en gaat achteruit. Maar Desire had me al snel overtuigd dat dat geen goed idee was. Imka is als de dood op de trailer tenminste ze ervaart het erg stressvol. Buiten dag was ze heel erg uit balans en is ze het liefste bij Emy. Dus we wachten toch maar af.
Zondags was ik er al weer op tijd en ze leek niet achteruit gegaan te zijn. Desire en ik besluiten om de paardjes even op de wei te doen. Beweging zal Imka wel goed doen. En ze had vrijdag echt 0.0 aanstalte gemaakt om te gaan rollen en lopen zou goed zijn voor haar spieren. Ze draafde op haar manier de wei in zo zielig. En gaat prompt rollen ze genoot met volle teugen ervan, maar daarna kwam ze nooit meer in de benen. Ik in paniek de dierenarts gebeld en die zou meteen komen. Toen ik ophing deed ze een poging overeind te komen en konden Desire en ik haar optillen van achter. Ze was kapot ervan. Liep naar Emy en ging daar heel zielig staan hangen. Ik heb er echt een heel tijdje bij staan huilen wat moest ik nou wat was dit??? Ze kon niet meer normaal lopen haar been leek verlamd dr hoofd kon ze niet meer naar beneden krijgen wat was dit nog voor een leven... Ik heb gras staan plukken maar eerlijk dit is geen paardwaardig leven. Wat moesten we nu doen??? Dees heeft Imka bij haar halster gepakt en ik heb haar achterbeen steeds mee gepakt met stappen en zo zijn we de paddock weer ingegaan. Meteen de dierenarts gebeld en weer laten komen. Hij schrok wel en heeft meteen cortisonen gespoten met het risico dat ze bevangen zou raken maar ja wat moesten we anders??? Ze mocht nu niet meer achteruit gaan hooguit stabiel blijven maar het liefst vooruit gaan.
Maandag leek ze stabiel, blij smste ik de DA en die was toevallig in de buurt en kon meteen nog een spuit geven. Maar dinsdag moest ze dan wel VOORuit gegaan zijn. Anders deed de spuit gewoon niks.
Ik ben die middag wel even naar huis geweest en toen ik terug kwam was ze gewoon weer achteruit gegaan ten opzichten van smorgens ondanks de prik. Wat nu... Moest ik dan nu de dierenarts bellen om Imka in te laten slapen. Met de buurman en Desire besloten om de spuit toch zn werk nog te laten doen en af te wachten tot morgen.
Thuis heb ik toch de dierenarts gebeld om te overleggen, en te vertellen dat ze als nog weer achteruit gegaan was. Dinsdag was de dag dat ze vooruit gegaan zou moeten zijn anders deden de behandelingen gewoon niks. Ik heb toen wel met hem besproken dat als ze achteruit gegaan zou zijn dat ik dan wilde dat ze meteen ingeslapen zou worden omdat ik het gewoon zo zielig vond voor Imka.
Dinsdag aangekomen op stal was ze nog weer wat slechter als de dag ervoor, dr achterbeen sleepte nu helemaal achter haar aan het gekke was trouwens wel dat ze er wel gewoon op kon staan. Haar hoofd deed ze nog steeds niet omlaag en ik was helemaal van het pad af. Ik heb echt de hele dag alleen maar gehuild. Hoe kon dit nou toch ze zag er nog zo goed uit. Ze was nog zo happy waarom moet er dan door zoiets een eind komen aan haar leventje.
De hoefsmid is die dag nog langs geweest en schrok ook wel van hoe ze erbij stond. En dat het de enigste juiste beslissing was om nu voor haar te kiezen. Maar hoe kon je dat nou juist noemen om haar dood te laten spuiten
Toen de dierenarts kwam hebben we eerst nog alle opties bekeken maar hij zag toen hij aankwam lopen aan mijn gezicht al wel genoeg. Het was over, ik moest nu sterk zijn voor Imka. De helft van mijn leven heb ik haar gehad. Ze was er altijd, in alle stum momenten van mijn leven maar uiteraard ook de mooie. Nooit heb ik iets zonder haar gedaan de laatste 17 jaar want ik kon altijd bij haar terecht. Daar kwam nu een einde aan...
Het is allemaal heel rustig gebeurd, en daarna kwam er een soort rust over me heen. Ik was nog steeds kapot van verdriet om Imka maar ik had wel rust aangezien ik al een halve week enkel daarmee bezig was. Met hoe is ze nu, zou ze niet gevallen zijn? Zou ze het koud hebben... Zou ze dit zou ze zo... Van smorgens vroeg tot savonds laat reed ik heen en weer om te zorgen voor dr.
Die avond toen ik met Blue liep was het als een spiegel zo glad buiten door de ijzel en wat was ik blij dat ze nu niet daardoor kon uitglijden. Ik had op de juiste tijd een keuze gemaakt. Maar wel een van de moeilijkste keuzes in mijn leven...
Rust zacht lieve Imka, nooit ga ik jou vergeten. Je was een lot uit de loterij echt de jackpot.
Mindy Z2+15 en met pensioen 
heb dr wel vervloekt hoor zo nu en dan. Maar ohw wat zou ik dat graag terug hebben. De laatste jaren had ik me ook wel erbij neergelegd dat ze dit nou eenmaal deed..
