Slagerij Nijkerk.
Geplaatst: di 29 sep 2015, 07:34
Even een verslag over mijn bevindingen in de hoop dat iemand er wat aan heeft als diegene voor de keuze komt te staan.
Let op, ik beschrijf het wel met details!!!
Als er vragen zijn mogen die altijd gesteld worden al kan ik je alleen vertellen over deze ene ervaring.
Ik was eigenlijk altijd al van mening dat mijn paard naar de slager zou gaan mocht ik ooit voor de keuze komen te staan en dat mogelijk zou zijn. (Natuurlijk met uitsluiting van acute aandoeningen, het op de trailer kunnen staan e.d.)
Mijn keuze is vooral gebaseerd op het feit dat het gewoon heel snel gaat. Je hoort af en toe bij inslapen dat het niet helemaal goed gaat, dat het lang duurt e.d, sommigen gaan zelfs wat vechten. Technisch gezien is een paard gewoon wat te groot. Kan in heel veel gevallen natuurlijk goed gaan en een erg ziek dier zal het ook snel opgeven, maar ik vind dit een beetje griezelig.
Ik vind het ook heel mooi dat het lijf van mijn paard in 'the circle of life' terecht komt. Kun je een eerlijker stukje vlees krijgen dan van een paardje dat een prachtig mooi leven met veel liefde heeft gehad? Dat iemand kan leren over de anatomie van een been of een hoef, zich het beslaan of bekappen eigen kan maken.
En dan zijn er de kosten natuurlijk in overweging te nemen. Nu kreeg ik in Nijkerk zeker geen hoofdprijs denk ik, maar ik ben ze wel dankbaar voor de snelheid waarmee het is gedaan en dat Jeskim er naar mijn mening eigenlijk niets van mee heeft gekregen. Die zekerheid heb ik dus ook omdat ik er tot het einde bij was. Geen onzekerheid over of ze het eng heeft gevonden, erg van streek was, of dat ze straks nog een keer opduikt in Duitsland.
Bij een andere slager krijg je er misschien wat meer voor, maar ik vond het fijn om te weten dat Jes niet nog een poos hoefde te wachten, misschien met andere paarden o.i.d. Maar wellicht is dat bij een aantal andere slagers ook wel mogelijk hoor, maar dan zul je daar moeten informeren.
Ik wilde zelf ook per sé mee om echt te kunnen zien dat het allemaal netjes en zonder stress ging, dat ik er zou zijn om haar gerust te stellen mocht dat nodig zijn. Ook een stukje verantwoordelijkheid, het was toch mijn paard, dit ga ik niet op een ander afschuiven. Heb in de aanloop er naar toe, zelfs in de auto, nog weer gezegd dat het wegbrengen de volgende keer niet meer hoefde, maar ben achteraf blij dat ik het gedaan heb. Ik weet gewoon precies wat er gebeurt is.
We hebben eerst gebeld over hoe het gaat en om een afspraak te maken.
Als je dat doet paspoort bij de hand!
Er wordt gevraagd naar een aantal gegevens, levensnummer, chipnummer, naam, ras, geboortedatum, geslacht, datum uitgifte paspoort enz. en heel belangrijk, is het paard niet uitgesloten voor slacht. Dit staat in de bijlage over medische behandeling. (Deel 1, deel2 en deel 3)
Ik keek er even vanop dat daar niets ingevuld is, er is namelijk een stippellijn waarop moet worden ingevuld wanneer de afgifte was van dit hoofdstuk (deze bijlage zeg maar). Ook is er een stippellijn waarop het identificatienummer van het dier moet zijn ingevuld. Zolang deze bijlage gewoon in de paspoort geniet zit is het feit dat dit blanco is geen probleem. Zou het er los bij zitten dan is het een ander verhaal, maar bij de meeste fjorden zit het er inmiddels wel in geniet.
Aan de hand van de gegevens die je aan de telefoon verstrekt vullen ze daar al een VKI formulier in. Een VKI formulier ziet er zo uit: (zie onderzijde van de volgende pagina)
http://www.pve.nl/pve?waxtrapp=dlbLsHsu ... HsuOpbPREY
Maar dat hoef je zelf niet te printen o.i.d, dat hebben ze in Nijkerk al klaarliggen.
Let op met ontworming en wachttijden van sommige middelen!!!
Paarden doen ze alleen op vrijdag. We hadden afgesproken dat we als eerste aan de beurt zouden zijn, dus om 7 uur aanwezig zijn. (Betekende voor ons om kwart over 5 van huis.)
Ik heb van te voren even bij het stamboek gevraagd wat ik moest doen als ik het paspoort terug wilde. Het paspoort neemt de slager uiteraard in, maar wil je het terug dan kan dat. Het paspoort komt uiteindelijk bij het stamboek terecht en er zou een notitie gemaakt worden op het secretariaat dat ik het paspoort graag terug wilde als het ongeldig was gemaakt. Er werd ook aangegeven dat dit wel een paar maanden kon duren.
Wat ook wel gebruikelijk is, dat zei de slager, is dat je een briefje bij het paspoort in doet waarop je aangeeft het paspoort graag terug te willen ontvangen.
Ik heb beide gedaan voor de zekerheid.
Toen was er het halster dilemma. Jeskim heeft een eigen halster, maar dat is een mooie, die wilde ik graag houden. Krijg je het halster terug en in welke staat?
Ik had nog wel een oud halster liggen en die heb ik bij haar omgedaan. Blij toe achteraf.
Er werd na het schieten gevraagd of ik het halster terug wilde. Ik zei dat ik dat wel wilde. Vervolgens werd het halster op de grond gegooid en werd al het bloed eraf gespoten met een slang en dat was niet echt een smakelijk gezicht. Het natte hoopje maar in de trailer gegooid en ik weet nu nog niet zo goed wat ik er nu eigenlijk mee moet. In de wasmachine en dan ergens waar ik hem niet meer hoef te zien. Ben een nuchter mens, maar dit vind ik persoonlijk wel een dingetje. Ze hadden het van mij wel mogen houden..
Ik heb de dag van te voren een vlecht in de staart gelegd en die afgeknipt. Dat vond ik ook wel even een moeilijk ding. Heb hem ook meteen in de kast gelegd en niet meer naar gekeken.. Geloof dat Jes daar nog wel even aan moest wennen, die was mooi aan het wapperen zonder effect. Maar goed, dit was nog maar voor een nachtje.
Dus op donderdag de trailer klaar gezet, hooinet erin met kuil, paspoort alvast in de tas.
Vrijdag vroeg op. Jeskim ingeladen en die is lekker kuil gaan eten.
Aangekomen wisten we even niet waar we precies moesten parkeren, ik zou zeggen parkeer aan de benzinepomp kant, want daar moet je uiteindelijk zijn.
Het viel ons op dat het echt druk was, er stonden al een paar trailers en er kwamen nog meer aan, misschien een stuk of 8 tot 10 paarden.
We werden aangesproken door een meneer die ons naar binnen verwees. De deur aan de voorkant door en meteen de trap op.
De lucht binnen is wel de lucht van een slagerij, maar ja, dat is het natuurlijk ook. Geen stank hoor, maar wel die typische lucht.
Wij de trap op en daar was een klein kantoor waar de baas zelf zat. Mezelf voorgesteld en het paspoort gegeven. Daar wordt gecontroleerd of er echt niet staan dat het paard uitgesloten is voor consumptie. Dat was goed, ze was schoon, dus het VKI formulier verder invullen. Was alleen mijn adres invullen en een handtekening plaatsen aan de onderkant.
Daar moesten we nog even wachten, er werd gevraagd of we koffie wilden en sommige andere mensen zaten wat te keuvelen. Maar al vrij snel, 2 of 3 minuutjes (voelde langer, maar dat kan het niet geweest zijn) was ook de DA aanwezig, die mocht de paspoorten nog controleren en hij kreeg een lijst met de paarden die die ochtend zouden worden geschoten.
Kreeg nog wel te horen dat we als tweede aan de beurt waren, dat gaf mij ook wel even stress, want hoe lang ging dat dan duren??
Allemaal naar beneden gegaan, haar chip werd door een andere man gecontroleerd en daarna nog even een momentje gepakt in de trailer met Jeskim. Afscheid genomen want ik had gehoord dat het daarna heel snel gaat.
De eerste was ook echt na een minuut of 3 á 4 klaar en toen kon Annabel de trailer achteruit in een poort zetten. Ik weet niet goed hoe ik het moet omschrijven. De deur van de daadwerkelijk slagerij was het nog niet, die was zo'n 5 meter verder, maar er was dus een vierkante plaats voor waar je de trailer precies voor kon plaatsen. Dit heeft wellicht te maken met eventueel ontsnappen, want als je de trailer er recht voor zet kunnen ze absoluut niet meer loskomen.
Toen Jeskim eruit gehaald, ze liep gewoon braaf achteruit en keek even om zich heen waar ze nu eigenlijk was. Ze had echt nog niets door. Het touw aan de slager gegeven en die heeft haar in een paar seconden aan de DA laten zien, die daar ook bij stond. Die DA moet bekijken of het paard nog op zijn benen staat en nog kan lopen en wellicht als ze er heel slecht uit zien bepalen of hij echt voor consumptie geschikt is, maar dat weet ik niet zeker. Heb wel gehoord dat sommige heel magere dieren niet meer voor consumptie mogen i.v.m. onbekende ziekte, maar ook dat weet ik niet zeker. Was bij Jeskim ook niet aan de orde.
De slager liep door naar de slagerij en daar gingen de deuren achter haar wat meer dicht, ze gingen niet helemaal dicht, maar vanuit mijn oogpunt kon ik haar niet meer zien.
Er was me aan de telefoon, tijdens het maken van de afspraak, al gevraagd of ik erbij wilde zijn. Aangegeven van niet, want ik las dat dat beeld voor eeuwig op je netvlies blijft en dat hoefde van mij niet zo. Er werd me ook gevraagd of ik haar nog wilde zien als ze dood was, want dat kon ook en dat wilde ik wel.
Zodra de deuren zo'n beetje dicht waren volgde er al snel een knal, ging echt heel snel. Daarna gingen de deuren weer op en kon ik haar zien liggen, mijn moeder heeft me een duwtje naar de deur gegeven. Ze wist dat ik het wilde zien, maar ik hield wat terug.
Ze was recht door haar benen gegaan en een man met grote laarzen probeerde haar ene been er onder te schoppen zodat ze plat kwam te liggen. Op dat moment dacht ik wel even, hallo, de eigenaar staan achter je he!!
Jeskim lag dus op haar achterbenen na zoals een paard in de wei ligt te dutten, dus haar hoofd was nog rechtop, dat kwam door het schot naast haar.
Er gingen verhalen dat je het helemaal niet ziet bloeden, over stuiptrekken e.d. dus ik wist niet goed wat te verwachten, maar zoals ik haar kon zien, hoofd van opzij, leek dat allemaal nog intact, ook al weet je dat dat niet zo is. Ik zag daar geen bloed aan al kwam dat wel uit haar mond en lag er ook wel aardig bloed naast. Dus als je daar niet tegen kunt, niet kijken. Ik heb geen stuiptrekkingen gezien.
Meteen kwam ook de ketting eraan waaraan ze opgehesen zou worden, dus toen ben ik naar de trailer gelopen om die dicht te doen, maar ik heb deels nog wel gezien dat ze werd opgetakeld. Ik vond dat zelf toch minder eng om te zien dan ik had verwacht.
Toen kwam de baas naar me toen met de vraag of ik het halster terug wilde.
En er werd contant afgerekend en daarna konden we meteen vertrekken richting huis.
Het is me meegevallen. Misschien door de lange aanloop, dus je kunt je er wel op instellen. Het ging netjes en vlot, dus daar heb ik ook absoluut geen nare gevoelens over.
Had voorbereidingen getroffen voor we op weg gingen, emmer mee om te kotsen, handdoek, schone kleren, drinken enz. Mijn vader had Annabel schijnbaar van te voren gewaarschuwd dat ik wel eens van mijn stokje kon gaan en dat ze moest proberen te voorkomen dat ik al te hard met mijn hoofd op het beton zou slaan.
Maar niets van dit alles was nodig of aan de orde.
Afhankelijk van de omstandigheden uiteraard zou ik dit wellicht wel weer zo doen.
Let op, ik beschrijf het wel met details!!!
Als er vragen zijn mogen die altijd gesteld worden al kan ik je alleen vertellen over deze ene ervaring.
Ik was eigenlijk altijd al van mening dat mijn paard naar de slager zou gaan mocht ik ooit voor de keuze komen te staan en dat mogelijk zou zijn. (Natuurlijk met uitsluiting van acute aandoeningen, het op de trailer kunnen staan e.d.)
Mijn keuze is vooral gebaseerd op het feit dat het gewoon heel snel gaat. Je hoort af en toe bij inslapen dat het niet helemaal goed gaat, dat het lang duurt e.d, sommigen gaan zelfs wat vechten. Technisch gezien is een paard gewoon wat te groot. Kan in heel veel gevallen natuurlijk goed gaan en een erg ziek dier zal het ook snel opgeven, maar ik vind dit een beetje griezelig.
Ik vind het ook heel mooi dat het lijf van mijn paard in 'the circle of life' terecht komt. Kun je een eerlijker stukje vlees krijgen dan van een paardje dat een prachtig mooi leven met veel liefde heeft gehad? Dat iemand kan leren over de anatomie van een been of een hoef, zich het beslaan of bekappen eigen kan maken.
En dan zijn er de kosten natuurlijk in overweging te nemen. Nu kreeg ik in Nijkerk zeker geen hoofdprijs denk ik, maar ik ben ze wel dankbaar voor de snelheid waarmee het is gedaan en dat Jeskim er naar mijn mening eigenlijk niets van mee heeft gekregen. Die zekerheid heb ik dus ook omdat ik er tot het einde bij was. Geen onzekerheid over of ze het eng heeft gevonden, erg van streek was, of dat ze straks nog een keer opduikt in Duitsland.
Bij een andere slager krijg je er misschien wat meer voor, maar ik vond het fijn om te weten dat Jes niet nog een poos hoefde te wachten, misschien met andere paarden o.i.d. Maar wellicht is dat bij een aantal andere slagers ook wel mogelijk hoor, maar dan zul je daar moeten informeren.
Ik wilde zelf ook per sé mee om echt te kunnen zien dat het allemaal netjes en zonder stress ging, dat ik er zou zijn om haar gerust te stellen mocht dat nodig zijn. Ook een stukje verantwoordelijkheid, het was toch mijn paard, dit ga ik niet op een ander afschuiven. Heb in de aanloop er naar toe, zelfs in de auto, nog weer gezegd dat het wegbrengen de volgende keer niet meer hoefde, maar ben achteraf blij dat ik het gedaan heb. Ik weet gewoon precies wat er gebeurt is.
We hebben eerst gebeld over hoe het gaat en om een afspraak te maken.
Als je dat doet paspoort bij de hand!
Er wordt gevraagd naar een aantal gegevens, levensnummer, chipnummer, naam, ras, geboortedatum, geslacht, datum uitgifte paspoort enz. en heel belangrijk, is het paard niet uitgesloten voor slacht. Dit staat in de bijlage over medische behandeling. (Deel 1, deel2 en deel 3)
Ik keek er even vanop dat daar niets ingevuld is, er is namelijk een stippellijn waarop moet worden ingevuld wanneer de afgifte was van dit hoofdstuk (deze bijlage zeg maar). Ook is er een stippellijn waarop het identificatienummer van het dier moet zijn ingevuld. Zolang deze bijlage gewoon in de paspoort geniet zit is het feit dat dit blanco is geen probleem. Zou het er los bij zitten dan is het een ander verhaal, maar bij de meeste fjorden zit het er inmiddels wel in geniet.
Aan de hand van de gegevens die je aan de telefoon verstrekt vullen ze daar al een VKI formulier in. Een VKI formulier ziet er zo uit: (zie onderzijde van de volgende pagina)
http://www.pve.nl/pve?waxtrapp=dlbLsHsu ... HsuOpbPREY
Maar dat hoef je zelf niet te printen o.i.d, dat hebben ze in Nijkerk al klaarliggen.
Let op met ontworming en wachttijden van sommige middelen!!!
Paarden doen ze alleen op vrijdag. We hadden afgesproken dat we als eerste aan de beurt zouden zijn, dus om 7 uur aanwezig zijn. (Betekende voor ons om kwart over 5 van huis.)
Ik heb van te voren even bij het stamboek gevraagd wat ik moest doen als ik het paspoort terug wilde. Het paspoort neemt de slager uiteraard in, maar wil je het terug dan kan dat. Het paspoort komt uiteindelijk bij het stamboek terecht en er zou een notitie gemaakt worden op het secretariaat dat ik het paspoort graag terug wilde als het ongeldig was gemaakt. Er werd ook aangegeven dat dit wel een paar maanden kon duren.
Wat ook wel gebruikelijk is, dat zei de slager, is dat je een briefje bij het paspoort in doet waarop je aangeeft het paspoort graag terug te willen ontvangen.
Ik heb beide gedaan voor de zekerheid.
Toen was er het halster dilemma. Jeskim heeft een eigen halster, maar dat is een mooie, die wilde ik graag houden. Krijg je het halster terug en in welke staat?
Ik had nog wel een oud halster liggen en die heb ik bij haar omgedaan. Blij toe achteraf.
Er werd na het schieten gevraagd of ik het halster terug wilde. Ik zei dat ik dat wel wilde. Vervolgens werd het halster op de grond gegooid en werd al het bloed eraf gespoten met een slang en dat was niet echt een smakelijk gezicht. Het natte hoopje maar in de trailer gegooid en ik weet nu nog niet zo goed wat ik er nu eigenlijk mee moet. In de wasmachine en dan ergens waar ik hem niet meer hoef te zien. Ben een nuchter mens, maar dit vind ik persoonlijk wel een dingetje. Ze hadden het van mij wel mogen houden..
Ik heb de dag van te voren een vlecht in de staart gelegd en die afgeknipt. Dat vond ik ook wel even een moeilijk ding. Heb hem ook meteen in de kast gelegd en niet meer naar gekeken.. Geloof dat Jes daar nog wel even aan moest wennen, die was mooi aan het wapperen zonder effect. Maar goed, dit was nog maar voor een nachtje.
Dus op donderdag de trailer klaar gezet, hooinet erin met kuil, paspoort alvast in de tas.
Vrijdag vroeg op. Jeskim ingeladen en die is lekker kuil gaan eten.
Aangekomen wisten we even niet waar we precies moesten parkeren, ik zou zeggen parkeer aan de benzinepomp kant, want daar moet je uiteindelijk zijn.
Het viel ons op dat het echt druk was, er stonden al een paar trailers en er kwamen nog meer aan, misschien een stuk of 8 tot 10 paarden.
We werden aangesproken door een meneer die ons naar binnen verwees. De deur aan de voorkant door en meteen de trap op.
De lucht binnen is wel de lucht van een slagerij, maar ja, dat is het natuurlijk ook. Geen stank hoor, maar wel die typische lucht.
Wij de trap op en daar was een klein kantoor waar de baas zelf zat. Mezelf voorgesteld en het paspoort gegeven. Daar wordt gecontroleerd of er echt niet staan dat het paard uitgesloten is voor consumptie. Dat was goed, ze was schoon, dus het VKI formulier verder invullen. Was alleen mijn adres invullen en een handtekening plaatsen aan de onderkant.
Daar moesten we nog even wachten, er werd gevraagd of we koffie wilden en sommige andere mensen zaten wat te keuvelen. Maar al vrij snel, 2 of 3 minuutjes (voelde langer, maar dat kan het niet geweest zijn) was ook de DA aanwezig, die mocht de paspoorten nog controleren en hij kreeg een lijst met de paarden die die ochtend zouden worden geschoten.
Kreeg nog wel te horen dat we als tweede aan de beurt waren, dat gaf mij ook wel even stress, want hoe lang ging dat dan duren??
Allemaal naar beneden gegaan, haar chip werd door een andere man gecontroleerd en daarna nog even een momentje gepakt in de trailer met Jeskim. Afscheid genomen want ik had gehoord dat het daarna heel snel gaat.
De eerste was ook echt na een minuut of 3 á 4 klaar en toen kon Annabel de trailer achteruit in een poort zetten. Ik weet niet goed hoe ik het moet omschrijven. De deur van de daadwerkelijk slagerij was het nog niet, die was zo'n 5 meter verder, maar er was dus een vierkante plaats voor waar je de trailer precies voor kon plaatsen. Dit heeft wellicht te maken met eventueel ontsnappen, want als je de trailer er recht voor zet kunnen ze absoluut niet meer loskomen.
Toen Jeskim eruit gehaald, ze liep gewoon braaf achteruit en keek even om zich heen waar ze nu eigenlijk was. Ze had echt nog niets door. Het touw aan de slager gegeven en die heeft haar in een paar seconden aan de DA laten zien, die daar ook bij stond. Die DA moet bekijken of het paard nog op zijn benen staat en nog kan lopen en wellicht als ze er heel slecht uit zien bepalen of hij echt voor consumptie geschikt is, maar dat weet ik niet zeker. Heb wel gehoord dat sommige heel magere dieren niet meer voor consumptie mogen i.v.m. onbekende ziekte, maar ook dat weet ik niet zeker. Was bij Jeskim ook niet aan de orde.
De slager liep door naar de slagerij en daar gingen de deuren achter haar wat meer dicht, ze gingen niet helemaal dicht, maar vanuit mijn oogpunt kon ik haar niet meer zien.
Er was me aan de telefoon, tijdens het maken van de afspraak, al gevraagd of ik erbij wilde zijn. Aangegeven van niet, want ik las dat dat beeld voor eeuwig op je netvlies blijft en dat hoefde van mij niet zo. Er werd me ook gevraagd of ik haar nog wilde zien als ze dood was, want dat kon ook en dat wilde ik wel.
Zodra de deuren zo'n beetje dicht waren volgde er al snel een knal, ging echt heel snel. Daarna gingen de deuren weer op en kon ik haar zien liggen, mijn moeder heeft me een duwtje naar de deur gegeven. Ze wist dat ik het wilde zien, maar ik hield wat terug.
Ze was recht door haar benen gegaan en een man met grote laarzen probeerde haar ene been er onder te schoppen zodat ze plat kwam te liggen. Op dat moment dacht ik wel even, hallo, de eigenaar staan achter je he!!
Jeskim lag dus op haar achterbenen na zoals een paard in de wei ligt te dutten, dus haar hoofd was nog rechtop, dat kwam door het schot naast haar.
Er gingen verhalen dat je het helemaal niet ziet bloeden, over stuiptrekken e.d. dus ik wist niet goed wat te verwachten, maar zoals ik haar kon zien, hoofd van opzij, leek dat allemaal nog intact, ook al weet je dat dat niet zo is. Ik zag daar geen bloed aan al kwam dat wel uit haar mond en lag er ook wel aardig bloed naast. Dus als je daar niet tegen kunt, niet kijken. Ik heb geen stuiptrekkingen gezien.
Meteen kwam ook de ketting eraan waaraan ze opgehesen zou worden, dus toen ben ik naar de trailer gelopen om die dicht te doen, maar ik heb deels nog wel gezien dat ze werd opgetakeld. Ik vond dat zelf toch minder eng om te zien dan ik had verwacht.
Toen kwam de baas naar me toen met de vraag of ik het halster terug wilde.
En er werd contant afgerekend en daarna konden we meteen vertrekken richting huis.
Het is me meegevallen. Misschien door de lange aanloop, dus je kunt je er wel op instellen. Het ging netjes en vlot, dus daar heb ik ook absoluut geen nare gevoelens over.
Had voorbereidingen getroffen voor we op weg gingen, emmer mee om te kotsen, handdoek, schone kleren, drinken enz. Mijn vader had Annabel schijnbaar van te voren gewaarschuwd dat ik wel eens van mijn stokje kon gaan en dat ze moest proberen te voorkomen dat ik al te hard met mijn hoofd op het beton zou slaan.
Maar niets van dit alles was nodig of aan de orde.
Afhankelijk van de omstandigheden uiteraard zou ik dit wellicht wel weer zo doen.
Allereerst ook langs deze weg nog sterkte met het moeten missen van je maatje. Ik begrijp de keuze die je gemaakt hebt volledig, ik heb jaren geleden voor mijn paard Lennox dezelfde keuze gemaakt, ook in Nijkerk trouwens en om precies dezelfde redenen als jij. Qua geldbedrag was het toen al niet om over naar huis te schrijven. Ik geloof dat ik er om en nabij 350 euro voor kreeg. Al kon het geld me eigenlijk ook wel gestolen worden want ik wilde gewoon een zo snel mogelijke dood voor mijn paard. En het circle of life principe past ook gewoon bij mij.