Jubileum
Geplaatst: za 17 nov 2012, 09:56
10 jaar geleden mocht ik een paard van mijn ouders en grootouders. En ik had mijn zinnen gezet op een haflinger van de manege: Steffie.
Maar de dag voor we haar zouden ophalen was ze stokkreupel. Hoe graag ik ook wilde, mijn ouders weigerden. Ze was al wat ouder en dan nu kreupel, dat risico wilde ze niet nemen.
Nog geen week later zat ik in Malden voor een testrit op een fjord. Een fjord die iedere keer als ik langs mijn ouders en de verkoopster liep, stil ging staan. Maar verder hartstikke braaf. En dat wilde ik, want van bijna alle andere paarden waar ik op had proef gereden, was ik ook weer afgevallen
Aangezien ik hier op bleef zitten, deze hartstikke leuk bleek en niet te groot was, vond ik het een wel een goede optie. Het was dan weliswaar geen haflinger, want die wilde ik, maar hij was zo leuk.
Gebeld en de week erop, 17 november 2002, reden we met de trailer terug om ' hem' te halen. Hij bleek wat weilanden verderop te staan, want daar is het gras groener. Hij wilde de trailer niet in, maar verder helemaal leuk
Voor we wegreden nog even gevraagd of hij ook een naam had Waarop de verkoopster zei: in zijn halster van de handelaar stond Sjors, dus zo noemden wij hem ook.
En toen was het Sjors
Op de dag af 10 jaar geleden. 10 jaar waarin hij zichzelf meer dan eens bewezen heeft. Hij is super braaf, ontzettend leuk, onwijs knap en erg geestig. Na 10 jaar loopt hij nog altijd niet zomaar de trailer op, maar als we een touw neerleggen wel. Dus we leggen voor hem een touw neer. Hij piept nog steeds naar andere weilanden, zodat hij pas als laatste wordt gepakt en lekker lang buiten kan staan. Hij wil niet voor de kar, want dan wordt hij gestrest. Dus doen we dat niet. Nog altijd gaat hij langzamer lopen als er mensen langs de rand van de bak staan. Hij wil daar wel bij staan, beetje socializen.
Sjors is gewoon Sjors en met de beste wil van de wereld kan je dat niet veranderen. Hij heeft gewoon principes en als je die accepteert is er niets aan het handje en is het het meest fantastische paard.
Ik hoop dat we er nog 10 jaar bij op mogen tellen
Maar de dag voor we haar zouden ophalen was ze stokkreupel. Hoe graag ik ook wilde, mijn ouders weigerden. Ze was al wat ouder en dan nu kreupel, dat risico wilde ze niet nemen.
Nog geen week later zat ik in Malden voor een testrit op een fjord. Een fjord die iedere keer als ik langs mijn ouders en de verkoopster liep, stil ging staan. Maar verder hartstikke braaf. En dat wilde ik, want van bijna alle andere paarden waar ik op had proef gereden, was ik ook weer afgevallen
Aangezien ik hier op bleef zitten, deze hartstikke leuk bleek en niet te groot was, vond ik het een wel een goede optie. Het was dan weliswaar geen haflinger, want die wilde ik, maar hij was zo leuk. Gebeld en de week erop, 17 november 2002, reden we met de trailer terug om ' hem' te halen. Hij bleek wat weilanden verderop te staan, want daar is het gras groener. Hij wilde de trailer niet in, maar verder helemaal leuk
Voor we wegreden nog even gevraagd of hij ook een naam had Waarop de verkoopster zei: in zijn halster van de handelaar stond Sjors, dus zo noemden wij hem ook. En toen was het Sjors
Op de dag af 10 jaar geleden. 10 jaar waarin hij zichzelf meer dan eens bewezen heeft. Hij is super braaf, ontzettend leuk, onwijs knap en erg geestig. Na 10 jaar loopt hij nog altijd niet zomaar de trailer op, maar als we een touw neerleggen wel. Dus we leggen voor hem een touw neer. Hij piept nog steeds naar andere weilanden, zodat hij pas als laatste wordt gepakt en lekker lang buiten kan staan. Hij wil niet voor de kar, want dan wordt hij gestrest. Dus doen we dat niet. Nog altijd gaat hij langzamer lopen als er mensen langs de rand van de bak staan. Hij wil daar wel bij staan, beetje socializen.
Sjors is gewoon Sjors en met de beste wil van de wereld kan je dat niet veranderen. Hij heeft gewoon principes en als je die accepteert is er niets aan het handje en is het het meest fantastische paard.
Ik hoop dat we er nog 10 jaar bij op mogen tellen
