Ik ben net terug van een weekendje Veluwe met Jimmy en wat ben ik enorm trots
Om te beginnen denk ik even terug aan de tijd dat ik Jimmy net had.
Hij wilde met geen mogelijkheid alleen het terrein af met ritten en als we met andere reden liep hij het liefst met zijn neus in de staart van zijn voorganger (voorop lopen deed hij absoluut niet) en als er iemand mee was op de fiets liep hij continu tegen het achterwiel aan....
Dit maakt het iets duidelijker dat dit weekend echt grensverleggend was
Afgelopen Vrijdag heb ik met de camping eigenaresse en hun Fjordje gereden.
Maar die heeft een flink hoger tempo als Jimmy waardoor er weleens een gat valt.
Maar Jimmy reageerde daar totaal niet op
Hij bleef lekker in zijn eigen tempo lopen Maar het toppunt voor mij kwam op het moment dat de andere Fjord er in galop vandoor vloog.
Jimmy stond erbij een keek erna haha.
Dat was het enige wat hij deed....kijken waar de ander heen ging.
Hijzelf bleef in hetzelfde relaxte drafje lopen dat hij had totdat we weer bijgelopen waren.
En dat voor een paardje wat een jaar geleden nog het liefst in zijn voorganger zou kruipen.
We zouden Zaterdag de Enjoy the Ride rit rijden, maar hij liep Vrijdag niet helemaal zuiver dus die rit hebben we geschrapt.
Zo erg dat ik daarom baalde, zo erg maakte Jimmy het vandaag weer goed en viel de baaldag van gisteren totaal in het niks....
Omdat ik wilde weten hoe hij nu liep wilde ik een klein stapritje doen.
Maar om nou één van mijn ouders te verplichten om mee te lopen vond ik ook niks.
Dus ik heb de stoute schoenen aangetrokken en voor de eerste keer heb ik geprobeerd om alleen met Jimmy een rondje te doen. Dus de route uitgelegd aan mijn ouders en belpunten aangegeven waarop ik even van me zou laten horen zodat ze weten waar ik ergens zou zitten en als voorzorg voor als er iets zou gebeuren en ze wisten waar ze moesten zijn.
Net na vertrek had Jimmy zoiets van: Ja daag, dat ga ik dus niet doen.
Dus pap is even meegelopen tot de eerste poort waar we de bossen in gingen en is toen terug gedraaid.
Dat eerste pad vond Jimmy erg moeilijk en zocht hij echt steun van andere...die er dus niet waren. Maar zodra we op het zandpad waren heb ik een drafje ingezet om hem even daaruit te krijgen en toen ging het knopje om. In een heerlijke tempo draafde hij door.
Af en toe eens hinnikend naar mountainbikers die overstaken en continu met zijn oortjes erop.
Op een gegeven moment kwam er ons een 2 span Fjorden tegemoet en de 2 boertjes op de bok maakte even een praatje. Hierdoor was ik erg benieuwd wat Jimmy zou doen.
Maar toen we ieder onze weg weer gingen was zijn aandacht weer volledig bij mij.
Voor ik het wist waren we weer rond geweest.
En als klap op de vuurpijl kwamen we ook nog eens zonder hulp door de laastste poort waarme ik normaal altijd knallende ruzie heb haha.
En het mooiste is, continu met zijn oortjes erop
Jeetje, wie had dat gedacht. Van dat dwarskopje een jaar geleden, naar nu onze eerste rit helemaal alleen
Dit was voor mij dus echt een topweekend waarin heel veel grenzen verlegd zijn en waar ik met enorme trots op terug kijk. We hebben niet kunnen doen waar we voor kwamen, maar wel veel mooie momenten gehad samen.
Een topweekend dus
