Zaterdagmiddag nog de hele middag met hem buiten geweest, 's avonds lag hij in de kamer te slapen en zondagmorgen stond mijn moeder bij mij aan de deur met een afschuwelijke boodschap.
Mijn vader had mijn lieve Timber dood in de tuin gevonden.
Hij was 's ochtends naar buiten gegaan, en toen mijn ouders naar buiten gingen en hij niet kwam, wat voor hem ongebruikelijk is, zijn ze hem gaan zoeken. Duurde niet lang, hij lag in de tuin en het was meteen duidelijk, hij is er niet meer.. Waarschijnlijk is zijn hart er gewoon mee opgehouden, we wisten natuurlijk dat hij minder werd, ouder, dover, dementerende.
14 jaar is hij geworden, ik had hem mijn halve leven.
Als pup bij ons gekomen, wat hebben we vreselijk veel plezier van hem gehad en wat hebben we om hem gelachen!! Alle gekke acties en onnozelheden.
Hoe leuk hij altijd was met de veulens, maar eigenlijk met alle dieren, mensen en kinderen. Het was een ongelooflijke sul en goedzak!! Eigenlijk helemaal geen echte kooiker met zijn overdreven krullen en zijn zachte karakter.
Hij was hier al snel bekend omdat hij altijd op alle foto's moest staan! Zelfs op de laatste foto die ik van de Fjella heb gemaakt zie je nog weer een klein stukje Timber.
Ik ben echt hartgebroken, het idee alleen al, nooit meer lekker mee naar de paarden, hij staat me nooit meer op te wachten bij huis, nooit meer die gekke hond die begint te springen als ik naar mijn oude schoenen kijk. Ik zal hem zo verschikkelijk missen!! Mijn kleine maatje, mijn kleine vriendje..
Hij heeft een mooi leven gehad, hij heeft niet geleden, hij is eigenlijk gewoon heel mooi gegaan, dat is wel een troost, maar maakt het gemis niet minder groot, ik verwacht hem nog steeds gewoon achter de bank te zien liggen, of dat hij elk moment aan kan komen scharrelen voor een knuffel of om een dutje te gaan doen op mijn voet.
Dag kleine gekkerd..
