FjordenWereld.nl

Gisteravond waren Crystal en ik heerlijk aan het rijden. Ze liep echt lekker en relax. Zelfs de galop ging een in een rustig tempo en ontspannen. Alleen toen kwam het moment dat ze vergat dat ze ook voorbenen heeft die ze mee moet nemen. Volgens degene die het zagen ging het in sloommotion, maar het kwam er dus op neer dat ze struikelde en we dus uiteindelijk samen in het zand belanden. Ik viel gelukkig net niet tegen de bakrand, maar crystal lag wel eng naast me. Het duurde ook even voor ze opstond. Misschien was ze er zelf ook wel beduusd door. Schade bij mij is een snee in mijn neus van mijn bril, een wat stijve nek en wat last van mijn schouders. Maar op zich valt het allemaal wel mee. Waarschijnlijk zal crystal vandaag ook wat stijfjes lopen want haar benen lagen nou ook niet zo comfortabel erbij.
Ik twijfel nu wel of ik toch weer iets te veel van haar conditie heb gevraagd of dat het gewoon weer domme pech is.

Oh getver, dat hebben Dani en ik ook meegemaakt 2 maanden terug! Toen bleef ze ook liggen en wachtte totdat ik opstond. Gek is dat he? Gelukkig valt de schade mee...

Ik ben overigens wel banger geworden nu, weet niet zo goed wat ik er mee aanmoet. Heb jij dat niet?

Hier helaas ook een herkenbaar iets! Ik lag afgelopen voorjaar nog samen languit op het ruiterpad
Sterkte met de spierpijn!

Jeetje, heel veel sterkte!
het lijkt me echt doodeng, Lindia heeft het ook weleens op buitenrit gepakt maar dan kan ze nog net weer goed staan zeg maar, maar dan zit mijn hart echt in mn keel hoor.

Hier ook een paar keer gehad en een keer met een minder goede afloop, ik vind het doodeng
Terwijl Dirk echt goed d'r benen optilt blijft het in mijn hoofd rondspoken.
sterkte voor jullie allebei

Ik heb het ook 2x bijna gehad. Eén keer in draf en een keer in galop. Beide keren kon hij nog net via zijn knieën weer overeind komen. Je schrikt je rot en het blijft altijd in je achterhoofd zitten.

Herkenbaar! Dat was voor mij zelfs een reden dat ik nooit hard durfde te galopperen. Toen me duidelijk werd gemaakt, dat ze dan hun benen écht wel op tillen, durfde ik het steeds beter. En nu ben ik juist niet meer zo bang. (Tja, op Anca ben ik nog niet zo ver geweest, omdat ik bang was dat de rem het niet zo goed doet.)

brrr ik weet het nog maar al te goed vorige februari samen met banjer onderuit.
alleen banjer viel op mijn been en heup o wat heeft dat pijn gedaan.
wij gleden samen gewoon uit.
de eerste keren ben je wel even goedbang in de galop maar nu ben ik daar gelukkig weer overheen

Denk domme pech maar je schrikt wel even flink. Even paar daagjes rustig aan doen en dan weer oppakken.

ik heb dat ook ooit met oliver gehad. Ook die wachtte totdat ik opstond. Lief toch!

Gelukkig is er verder weinig schade (alleen die deuk in je zelfvertrouwen )

Bij nobby was ik het ook al gewend. Daar ben ik buiten eens zo mee gestruikeld zodat ze per ongeluk met haar voorbeen mijn kaak raakte. Daardoor kon ik een tijdje alleen maar vloeibaar voedsel eten. Ik heb de eerste keren wel even een naar gevoel in mijn onderbuik als ik ga galopperen, maar dat is altijd weer snel over.
Gisteren een paar keer onder de warmtelamp gelegen en sinds vanochtend is de spierpijn al een stuk minder. Crystal liep wel wat stijf, maar niet dramatisch.

Nou je hebt geluk gehad inderdaad dat je niet tegen de bakrand aan gevallen bent.
Udo heeft dat ook heel erg gedaan lag ook regelmatig voor op zijn hals.
Maar door het dressuurmatig rijden en het meer de achterhand laten werken heb ik er bij hem gelukkig geen last meer van.
Hoop dat de spierpijn van je paardje meevalt.

niet gelijk aan jezelf gaan twijfelen naat, ongelukje zit in klein hoekje, kan de besten overkomen, al heb ik gelukkig (even afkloppen) nog nooit samen met een paard een smakker gemaakt, denk dat ik ook van slag zou zijn, toi toi toi

Toch maar even met de pijn in mijn nek en arm, vanochtend bij de huisarts langs geweest. Heb een nekwervel zwaar gekneusd. Moet 3x per dag pijnstillers slikken en rustig aan doen. Kon wel even een paar dagen duren maar moest op mijn gevoel af gaan en niet stil gaan zitten. Dus hobbelen we gewoon lekker door.

Wat vervelend, jeetje je nekwervel ook nog gekneusd. Gelukkig valt voor de rest de schade mee! Ik ben ook altijd zo dat ik gewoon verder hobbel

Door dit soort actie's ben ik heel lang bang geweest in galop.
Zodra ik op Britt zat en mijn instructrice vroeg galop sloeg ik helemaal dicht.
Uliska is wel 10 keer gevallen met mij, en 2 keer had ik een zwaar uitgerekte enkelband en mocht ik een week met m'n pootje omhoog.
Mevrouw lag dan namelijk op mijn enkel.

Wel oppassen met je nek hoor, goed laten genezen.
De rest van je leven nekklachten is niet tof.

Wat vervelend zeg een nekwervel kneuzen is pijnlijk doe maar rustig aan.

Struikelen is toch best fjord eigen de manier van lopen en even niet opletten en ze struikelen.

Ja, ik weet het, oud topic, maar actueel probleem. Naast het ervaringen delen, zou ik graag willen weten wat ik er aan kan doen. Ik heb haar wel eens gelongeerd met "obstakels" zodat ze goed ging opletten, maar onder het zadel blijft het problematisch. Ik weet dat Fjorden veel struikelen, maar hoe komt het? Kan het een medische oorzaak zijn? De ene dag struikelt ze meer dan de andere dag, is ze dan minder geconcentreerd? Ook met balkjes lopen gaat het mis, ze gaat er gewoon opstaan of tilt haar benen niet goed op. Ben nog steeds een schijterd en als ze zo vaak struikelt stop ik liever met rijden (doe ik niet, maar kan dan ook niet meer lekker doorgaan).

Mijn instructrice van een paar jaar geleden zei wel eens: Let er op dat ze niet té ontspannen worden tijdens het werk, want dan gaan ze op hun snufferd (teveel endorfine-aanmaak om alert genoeg te blijven). Weet niet in hoeverre dat ook gezegd kan worden bij jou situatie?
Maar teveel op de voorhand lopen kan ook struikelen in de hand werken...de achterhand vangt een misstap dan niet meer op.

Sterkte!

Ben nu bezig om haar meer te verzamelen en wat hoger te krijgen met haar hoofd. Ze heeft de neiging om te duiken (idd te ontspannen en op de voorhand). Hoe heb jij dat toen opgelost?