Rubis was heel ziek al een hele tijd. Het begon allemaal met hoesten, we wisten niet waarvan, hij werd hiervoor behandeld, maar zonder resultaat.. Hij stond met dikke knieen, liep dan ook en paar dagen kreupel, maar waarvan konden we niet plaatsen.Ik dacht in eerste instantie dan dat hij tegen de boxdeur geslagen had ofzo, maar de kreupelheden kwamen op onverklaarbare momenten steeds weer terug..
Vervolgens raakte hij hoefbevangen, ook onverklaarbaar, hij stond laag in het voer op dat moment, omdat hij natuurlijk niet gereden oid kon worden. Telkens als hij weer goed was, begon het drama weer opnieuw..
Verder bleef hij kampen met vage klachten, hij raakte onderkoeld, hij at niet meer, was sloom, moe, duf.. En wij tastte in het duister.. Waar kwam dit vandaan..??? Verder kon zijn gedrag zo onverklaarbaar zijn, hoe knuffelig hij kon zijn, was hij het andere moment zuur en onvoorspelbaar..
Vervolgens is er een heel uitgebreid bloedonderzoek gedaan, omdat ik moest weten waar dit alles vandaan kwam.Het bleek dat hij de ziekte van Lyme had, verder had hij 3 verschillende vormen van leptospirose, en Rhinopheumanie... Waardoor zijn lever- en nierwaarden ook niet goed waren..
Gisterochtend was hij weer zo ziek, dat ik weer de dierenarts heb laten komen. Hij heeft Rubie ingeslapen. Het ging niet meer, Rubie was op leeg, hij kon niet meer. Het was zo zielig, en zo moeilijk
maar wel het eerlijkst ten opzichte van Rubis... Het ging gelukkig allemaal heel snel en ik merkte aan hem dat het goed was, hij kon niet meer.
Ik stond daar maar, ik had hem nog vast aan een touwtje en toen glipte hij letterlijk en figuurlijk uit mijn handen..
Rubis, mijn zorgenkindje, ik zal je heel erg missen, ondanks dat we samen bijna niets hebben kunnen ondernemen, was jij degene waarvoor ik opstond..
Je was nog veel te jong, maar kerel, nu heb je rust en geen pijn meer..
Ik zal je nooit vergeten!
