Jawel, gister heeft miss. Zanouk het voor het eerst in haar paardrijdende carrière en onze gezamenlijke 'carrière' gepresteerd om mij naast haar te doen belanden.
Zoals de meesten waarschijnlijk wel weten, heeft Zanouk een beetje straat/pleinvrees. Alles wat zich buiten haar vertrouwde bak en erf bevindt kan een potentieel gevaar bevatten voor haar paardachtige bestaan. Gelukkig is ze hier heel alert op heeft ze zich ongeschonden door acht lange jaren met een ietwat naïeve baas, die haar toch regelmatig meeneemt naar de grote boze buitenwereld, geschrokken, gesprongen en gerend.
Gister was weer zo’n dag. Baasje had de middag vrijgenomen omdat haar rsi-achtige klachten heel vervelend deden, het mooi weer was en er wel betere bestedingen van een zonnige middag zijn dan achter een computer. Kortom baasje had de zomer in haar bol (en neem het haar eens kwalijk, op 3 oktober met 21 graden
), dus moest er een stukje buiten gereden worden maar tegelijkertijd toch ook wel wat serieus getraind. De ideale oplossing was dus een ritje naar de bak van de rijvereniging. Baasje heeft haar ietwat ongemotiveerde pony uit het land gehaald, haar enorme wintervacht gepoetst (deze laat men deze winter groeien in het kader van het jeuk-preventie-beleid) en haar opgezadeld. Ponylief leek een tikkeltje vermoeid en ongemotiveerd maar bleek na het verlaten van het erf toch wel degelijk wakker te zijn. Ze heeft, met wat kleine sprongetjes en monsterontwijkende manoeuvres, zowel zichzelf als baasje veilig naar de bak van de rijvereniging gebracht.
Daar aangekomen bleek baasje naast de zomer in haar bol ook een ik-kan-de-wereld/mijn pony-aan gevoel te hebben en ging enthousiast gelijk de héle bak doorrijden in plaats van de gebruikelijke voorzichtige start volte in een hoekje van de bak. Pony leek wat overdonderd en ging, zij het wat twijfelachtig braaf de hele bak door. Baasje was wat streng en liet pony overal waar ze niet op haar zit reageerde stilstaan en soms zelfs ook nog achterwaarts gaan. Zélfs bij die bosjes waarvan toch al jaren bekend is dat zich daar paard-etende-kabouters bevinden. Maar goed, pony is de beroerdste niet en deed haar best om de gevraagde oefeningen uit te voeren en tegelijkertijd haar eigen veiligheid goed in de gaten te houden. Met wat horten en stoten verliep dit eigenlijk best goed tot grote tevredenheid van baasje en pony.
Baasje besloot dat het genoeg was en draafde pony lang laag rond uit in een vlotte draf, op die veilige volte linksom vooraan in de bak. Helaas bleken de bosjeskabouters zich niet aan de stilzwijgende overeenkomst te houden (namelijk dat ze alleen de achterste bosjes van de bak mogen bewonen), en sprong er zo een kabouter, zich voordoende als een teckel, uit de bosjes vandaan!
Baasje was wat aan het dromen geslagen en zag de kabouter niet. Pony was gelukkig alert en ging vol op haar rem, gleed door de vermoeidheid wat uit, kukelde wat voorover, welke beweging baasje keurig volgde, waarna pony zich gelukkig snel herstelde en een halve pirouette rechtsom sprong. Baasje hield blijkbaar niet van pirouettes en besloot na een kwart ‘af te stappen’ wat ze wel een beetje bijzonder deed. En zo eindigde een bewust vrijgenomen middag om pijn te vermijden toch wat pijnlijker dan verwacht O: )
Geweldig verhaal, en gelukkig maar dat paardlief wel bleef opletten terwijl jij zat te dagdromen. Je weet het maar nooit met die kabouters tegenwoordig. Het begint met struiken bewonen die niet in het huurcontract zijn opgenomen en voor je het weet regeren ze de wereld! Hulde aan het alerte paard, ze heeft waarschijnlijk je leven gered 
Goedzo Zanouk!! Je moet je baasje scherp houden!
) maar spierpijn kan best nog even blijven!
