ja we leven nog hoor
Geplaatst: za 04 dec 2010, 15:39
ik weet het, ben weer veel te lang afwezig geweest, maar ben dan ook vreselijk druk geweest (vooral in mijn hoofd) met mijn 2 gele monsters.
Het weiland was 1 grote blubberpoel en ook al staan er 2 schuilstallen, ik vond het niet echt lekker, maarja wat dan? Weidegenoot bood aan om bij hem een extra stal te maken voor de pony van z'n dochter, zodat die van mij de grote voorste stal zouden hebben inclusief een stenen plaatsje waar ze dan ook buiten konden staan. Hartstikke lief natuurlijk, alleen kwamen er dan gelijk andere problemen om de hoek kijken. Waar gaan we heen met de mest? Ik moest dan via de dijk over hun terrein, was volgens hem geen probleem, maar ik had zoiets van dan hebben die mensen ook geen privacy meer. Plus dat zijn vrouw eens een opmerking heeft gemaakt, waaruit ik opmaakte dat zij niet zo gelukkig was met wat haar man aanbood
Heel internet afgezocht naar een plekje, maar of het was een behoorlijk eind uit de buurt of het was voor mij niet te betalen. 1 plekje trok me wel aan, ook qua prijs, maar dan zat ik ermee dat ze niet alle dagen naar buiten konden en eigenlijk wilde ik ze niet in een stal hebben, want daar deed ik ze geen plezier mee. Verleden jaar vertikten ze het ook om de schuilstal in te gaan toen ze in Maastricht stonden.
Nog even aangemodderd (letterlijk en figuurlijk), want er was iemand met een weiland inclusief schuilstallen en daar zouden we misschien terecht kunnen, alleen die vrouw was op vakantie. Afgelopen maandag heb ik haar aan de telefoon gehad en ik was dus net te laat, op de avond voor haar vakantie had iemand gebeld en die was tijdens haar vakantie daar komen staan
Nou was het inmiddels ook begonnen met vriezen en toen ik maandag bij mijn weidegenoot kwam om ze te voeren, leek het wel alsof alle paarden stokkreupel waren. Ze konden niet meer fatsoenlijk op het land lopen, op dat moment heeft mijn weidegenoot de knoop doorgehakt en heeft de pony van zijn dochter even op het gangetje voor de stallen gezet en heeft Vera en Exel de grote stal van die pony gegeven met de uitloop op het plaatsje. Hij heeft diezelfde avond nog een ander stalletje voor die pony gemaakt.
Ik was uiteraard heel blij met deze oplossing, maar ik vond ook dat het zo niet langer kon. In eerste instantie hadden we nog het plan om het schuilstalletje achterin de wei te vergroten en daar die 2 te zetten, maarja met deze vorst krijg je geen paal in de grond
Overigens hebben mijn fjordjes mij ontzettend verbaasd doen staan, want ze waren die stal niet meer uit te "slaan"
Blijkbaar konden ze een stalletje wel waarderen
Samantha had inmiddels een oproepje op marktplaats gezet voor stalling en die kreeg woensdag een email, bleek het om dat plekje te gaan waar ik eerst mijn bedenkingen bij had. Ze is donderdag gaan bellen en toen bleek dat ze inderdaad nog 2 plekjes hadden en die heeft ze gelijk vast laten leggen. We zouden vandaag over gaan daarheen.
Donderdagmiddag waren we bij mijn weidegenoot op stal om te mesten en toevallig was hij die dag vroeg thuis, dus ik vertelde het verhaal en toen bood hij aan om ze gelijk te brengen. Hij heeft een 2 paards trailer en een grote bus, dus hij wilde wel rijden. Nou toen ging het ineens heel snel, want met een uur waren we verhuisd naar een ander stekkie.
Het is bij een koeienboer, kunnen we gelijk Vera van haar koeienfobie afhelpen
Het zijn buitenstallen, dus niet te warm met hun dikke vacht en ze kunnen overdag op het land en als het te nat is heeft hij een heel lang en breed verhard pad waar ze kunnen lopen. Ze zijn er nu al heel erg op hun gemak, toen ik vanmiddag kwam stond Exel te kijken, dus ik zei hem gedag en toen hoorde ik dat Vera opstond, dus die lag lekker te dutten
We gaan overigens in het voorjaar wel weer terug hoor, want dit plekje is best een stukje van mijn huis, zeker vandaag was het verschrikkelijk met die sneeuw. En dan gaan we aankomend voorjaar of zomer alvast een winterplekje maken in de wei voor volgend jaar. Ik heb namelijk van de boer van het weiland de belofte dat we terug mogen komen en dat we dat ene schuilstalletje groter mogen maken en rondom mogen betegelen.
Het weiland was 1 grote blubberpoel en ook al staan er 2 schuilstallen, ik vond het niet echt lekker, maarja wat dan? Weidegenoot bood aan om bij hem een extra stal te maken voor de pony van z'n dochter, zodat die van mij de grote voorste stal zouden hebben inclusief een stenen plaatsje waar ze dan ook buiten konden staan. Hartstikke lief natuurlijk, alleen kwamen er dan gelijk andere problemen om de hoek kijken. Waar gaan we heen met de mest? Ik moest dan via de dijk over hun terrein, was volgens hem geen probleem, maar ik had zoiets van dan hebben die mensen ook geen privacy meer. Plus dat zijn vrouw eens een opmerking heeft gemaakt, waaruit ik opmaakte dat zij niet zo gelukkig was met wat haar man aanbood

Heel internet afgezocht naar een plekje, maar of het was een behoorlijk eind uit de buurt of het was voor mij niet te betalen. 1 plekje trok me wel aan, ook qua prijs, maar dan zat ik ermee dat ze niet alle dagen naar buiten konden en eigenlijk wilde ik ze niet in een stal hebben, want daar deed ik ze geen plezier mee. Verleden jaar vertikten ze het ook om de schuilstal in te gaan toen ze in Maastricht stonden.
Nog even aangemodderd (letterlijk en figuurlijk), want er was iemand met een weiland inclusief schuilstallen en daar zouden we misschien terecht kunnen, alleen die vrouw was op vakantie. Afgelopen maandag heb ik haar aan de telefoon gehad en ik was dus net te laat, op de avond voor haar vakantie had iemand gebeld en die was tijdens haar vakantie daar komen staan

Nou was het inmiddels ook begonnen met vriezen en toen ik maandag bij mijn weidegenoot kwam om ze te voeren, leek het wel alsof alle paarden stokkreupel waren. Ze konden niet meer fatsoenlijk op het land lopen, op dat moment heeft mijn weidegenoot de knoop doorgehakt en heeft de pony van zijn dochter even op het gangetje voor de stallen gezet en heeft Vera en Exel de grote stal van die pony gegeven met de uitloop op het plaatsje. Hij heeft diezelfde avond nog een ander stalletje voor die pony gemaakt.
Ik was uiteraard heel blij met deze oplossing, maar ik vond ook dat het zo niet langer kon. In eerste instantie hadden we nog het plan om het schuilstalletje achterin de wei te vergroten en daar die 2 te zetten, maarja met deze vorst krijg je geen paal in de grond


Samantha had inmiddels een oproepje op marktplaats gezet voor stalling en die kreeg woensdag een email, bleek het om dat plekje te gaan waar ik eerst mijn bedenkingen bij had. Ze is donderdag gaan bellen en toen bleek dat ze inderdaad nog 2 plekjes hadden en die heeft ze gelijk vast laten leggen. We zouden vandaag over gaan daarheen.
Donderdagmiddag waren we bij mijn weidegenoot op stal om te mesten en toevallig was hij die dag vroeg thuis, dus ik vertelde het verhaal en toen bood hij aan om ze gelijk te brengen. Hij heeft een 2 paards trailer en een grote bus, dus hij wilde wel rijden. Nou toen ging het ineens heel snel, want met een uur waren we verhuisd naar een ander stekkie.
Het is bij een koeienboer, kunnen we gelijk Vera van haar koeienfobie afhelpen


We gaan overigens in het voorjaar wel weer terug hoor, want dit plekje is best een stukje van mijn huis, zeker vandaag was het verschrikkelijk met die sneeuw. En dan gaan we aankomend voorjaar of zomer alvast een winterplekje maken in de wei voor volgend jaar. Ik heb namelijk van de boer van het weiland de belofte dat we terug mogen komen en dat we dat ene schuilstalletje groter mogen maken en rondom mogen betegelen.
