Nou in het park kwamen we gelijk een lekker bergje tegen yeahhhhh die hebben we hier ook dachten Vera en Exel, dus dat was gelijk even standje race
Hier en daar een bruggetje wat met gemak genomen werd, totdat we bij een bruggetje kwamen met maar 1 leuning en ik dacht: "bah dat is niet prettig", hierop besloot Vera dat zij het bruggetje ook heel eng vond, maar daar kwam dappere Exel met Samantha en die liepen er overheen en ja als Exel het durft dan durft Vera ook ineens.
Ineens kwamen we een loslopende hond tegen, nou heeft Samantha daar in de buurt een dierenwinkel en ze herkende de hond. Alleen baasje zagen we niet, Samantha werd ongerust, want Maatje gaat nooit ver bij zijn baasje vandaan. We besloten om het baasje te zoeken, maarja Maatje was bang voor de paarden en liep telkens voor ons weg. We hebben hem toen maar op een afstandje gevolgd in de hoop dat we zijn baasje tegen kwamen.
Ging die oen naar broedende zwanen
, zo die werden toen behoorlijk vals zeg, gelukkig had Maatja ook door dat de zwanen niet lief waren en liep hij gauw weg.Nou was Maatje heel slim en bedacht een manier om die 2 gele monsters achter hem ook kwijt te raken, dus hij ging over een heel smal bruggetje waar wij niet over konden met de paarden
Op dat bruggetje zat een man te vissen en wij vroegen of hij iemand naar een hond had zien zoeken, nee dat had hij niet 
En terwijl we met die man stonden te praten hoorden we ineens iemand roepen naar Maatje, daar kwam het vrouwtje van hem aan gelopen, alleen Maatje liep maar verder en verder richting de drukke weg.
Hij liep op het graspad, daarnaast is een slootje en daarnaast is een fietspad met de grote weg, dus wij zijn in de berm naast het fietspad gaan draven om eerder bij de uitgang te komen waar Maatje z'n pad zou eindigen. We waren net op tijd om hem tegen te houden, toen hadden we voordeel dat hij de paarden eng vond en dat hij terug liep in de armen van zijn vrouwtje.
Het arme dier was compleet van slag, het is al een oud beestje en wijkt nooit meer dan een meter van z'n baasjes, alleen nu was er ergens iets mis gegaan en was hij dus z'n vrouwtje kwijt
Na deze reddingspoging konden wij alweer terug naar de wei, want Samantha moest haar dochter om 12 uur uit school halen. Komen we bij de wei aan, horen we in de verte al gehinnik en daar kwamen 5 paardjes naar het hek gegaloppeerd om Exel en Vera "welkom thuis" te wensen. Dit was zo mooi om te zien en horen, ze horen er nu echt bij
Op deze manier mogen mijn weken altijd wel beginnen
Vera 
