Dus Appie uit de wei gehaald en opgezadeld en op stap met hem.
Ooh, wat vond hij alles eng,voor ik het erf al was had hij al 3 keer stilgestaan met zo'n blik van:"maar daar ga ik niet langs"!
Ik liet hem dan gewoon stilstaan en dat ging natuurlijk ook snel vervelen en ging hij er toch maar langs.
Toen hij een maal wel doorliep,had hij de smaak te pakken,rustig stappen was er niet bij,het leek wel of ik op een hengst zat,kop erop en dansen.
Toch heb ik geen moment het gevoel gehad dat hij onder me vandaan zou lopen,maar naar het bos vond ik nog een beetje te veel van het goede,Daar ken ik hem nog te kort voor.
Dus na een half uurtje terug naar huis.
Daar stond Ché al op ons te wachten en toen ik Apollo de wei weer in gelaten had bleef Che bij mij om aandacht vragen,dus dacht ik :ik ga met Ché wel even in de bak rijden.
Maar de bak was zo rul en stoffig dat ik dat al snel zat was,dus dacht ik ik waag het er op, ik ga met Ché naar buiten.
Eerst de route die ik met Apollo had gereden,en dat ging zo goed dat ik met hem wel wat verder durfde.
Hij heeft gewoon geen stap verkeerd gezet en we hebben gestapt,gedraafd en gegaloppeerd,wat een super knol!!!
Hij heeft wel de hele weg lopen hinneken,maar was gewoon superbraaf.
Ander paarden tegen gekomen en sproeiers in tuinen,even kijken en weer doorlopen.
Ik denk dat we ong. 1,5 uur gereden hebben,daarna even lekker afgedouched(wat hij ook heel braaf deed voor de eerste keer) en toen lekker rollen in de bak.
Ik heb sinds Collin's dood nog niet een keer zo ontspannen gereden als nu met Ché,wat een kanjer!!!
