FjordenWereld.nl

Inmiddels heb ik Brass al een jaar, de tijd is om gevlogen. Een jaar geleden kwam ze als 'wildebras' uit een kudde van SBB. Na 6 weken lekker wennen aan haar nieuwe stek aan de gang met Brass. (Binia v. Topas, maar dat kreeg ik mijn strot niet uit en gezien het feit het diertje toch nog nooit naar een naam had geluisterd had ik deze al voor de aankoop veranderd in Brass.)

De dag dat ze kwam


Beetje freestyle, beetje wandelen tussen de weides in. Het ging redelijk makkelijk. Tot Brass half juni haar halster in de wei kwijt raakte en ze daarna in blinde paniek raakte als je ook maar een touw aan haar halster klikte (het halster om doen was vreemd genoeg niet zo'n probleem).
Brass bleef extreem explosief als je haar wilde leiden, zwarte ogen, opgetrokken neusgaten en dan was ze echt, letterlijk en figuurlijk weg.
Heb Petra Vlasblom er bij gehad in de wei maar helaas kon die het niet oplossen zo op een dag in de wei, wat ze in eerste instantie wel had gedacht. Wel met haar verder gewerkt maar na een maad ging het weer fout, toen we voor het eerst de wei weer uit gingen. Petra zat inmiddels in Frankrijk en daar had ik dus niets aan.

Brass in de zomer nog mét halster


Probleem werd steeds groter en mijn wildebras steeds wilder. Er bleek toch wat meer verhaal achter Brass te zitten dan ik in eerste instantie doorhad (Ik ga hier niet over uitwijden, ik heb haar gekocht omdat ik haar wilde kopen.) en ik kon het gewoon niet oplossen.
Op een gegeven moment koste ze me al een hele poos alleen maar geld, tijd en frustratie en ik trok het écht niet meer. Het duurde nu al maanden.
Redelijk resoluut de beslissing genomen haar naar de Balingehof te brengen en als dat niet zou helpen/werken was het gewoon einde oefening.

Brass en Ilonk naar de Balingehof (gewoon los achter me aan de trailer opgelopen, dat dan weer wel)


Ik had er een hard hoofd in maar Brass leek toch te trainen (Monya was heel duidelijk over het probleem en ook heel duidelijk dat het wel eens niet op te lossen zou kunnen zijn en dat ze dit dan snel zou laten weten) en na 6 weken kon ik haar weer ophalen. In die tijd heb ik alleen voor Brass, voor het werken met haar, voor het bijwonen van wat training etc 5000 km gereden.
John had Brass geleerd als ze in paniek raakte naar hem toe te draaien, ze heeft geleerd aan de lange lijnen te lopen. Monya heeft haar verder zadelmak gemaakt. Toen ik haar weer kon ophalen was ze dus zadel en mens mak, lopen onder het zadel deed ze nog niet uit zichzel, wel achter een bak brok aan (blijft een Fjord)

Schriktraining gedaan daar, Brass is nou niet echt bang uitgevallen oid


Dus Brass ging meer naar huis, de dag voor het begon te sneeuwen. Thuis dus niet echt de mogelijkheid gehad om haar verder in te rijden omdat het zo hard/glad was. Wel veel gewandeld een maand lang. Samen met Tonkie en een IJslander of iemand anders met een IJslander uit mijn wei. Er wel een paar keer opgezeten, wat geen probleem was. Na een dag of wat ben ik er zo in de wei zonder zadel en hoofdstel opgesprongen dat vond ze allemaal prima.
Ik ging half januari op vakantie en Ilonk en Brass mochten bij Jaël logeren. Brass kreeg een maand vrij, lekker in de wei staan.

Brass houd onwijs van knuffelen (het lijkt alsof Ilonk dat ook wil, maar Ilonk houd niet van knuffelen)


Kijk je kan er zo bovenop zitten


Terug van mijn vakantie mijn eerste 'buitenrit' gemaakt op Brass. Wat een braverd, 4 weken niets gedaan en ik kan zo opstappen! Ze liep dus achter Jaël met een handje snoep aan want ze vond het helemaal geen goed idee om achter Ilonk, die we mee hadden genomen als rots, aan te lopen.

Kijk de rots loopt er achter...


Hier toch even een stukje achter Ilonk aan


Thuis ging het toch weer even fout (Brass begon zich weer los te rukken) en zijn we op 'opfriscursus' op de Balingehof geweest. Sinds die tijd gaat het hard!
We hebben een aantal keren in de bak gereden en dat ging steeds beter. Na een keer of 4 besloten maar naar het bos te gaan, toch leuker voor paard en ruiter en veel makkelijker dan al die bochtjes. Tonkie ging met Vaskur mee. Buiten, tja daar houd Brass wel van! Ze loopt zo gemakkelijk en het sturen en de tempo controle gaan steeds beter. Inmiddels ook al een keer alleen naar het bos geweest.

Afgelopen weekend zijn we naar de Posbank geweest, naar mijn oude stal en naar Djilan en Bliksem dus. Ilonk had een singelplek dus ik kon haar niet rijden en het idee was toch al om Brass daar ook te laten lopen. Op haar 6e keer met mij op haar rug buiten, meteen een trein tegengekomen, het spoor, een drukke kruizing en een stadsbus. Brass verblikte of verblooste niet, heuveltjes op en af, een houten bruggetje over (voorop) het maakte haar niet uit. Ze vond het prachtig en ik ook!

Opweg naar het bos


Laatste stuk


Ik hoop dat deze steigende lijn doorzet. Brass vind het erg leuk om aan het werk te zijn en ik vind het erg leuk om met haar te werken, dus wat dat betreft moet het lukken!
Tot hier onze update.

Jeetje wat een verhaal, ik heb daar helemaal niets van meegekregen maar misschien dat je het hier ook niet eerder gedeeld hebt. Fijn dat het nu zo goed gaat maar wat een weg heb je moeten bewandelen om daar te komen zeg.

Ik heb er hier weinig tot niets over verteld dus het klopt als je het niet hebt meegekregen.
Vond het niet nuttig het allemaal te melden omdat het een wat te complex probleem was om uit te leggen en ook omdat ik, als ik heel eerlijk ben, niet zat te wachten op commentaar. Aan 'zie je wel' en goed bedoelde adviezen had ik gewoon niets. (Niet onaardig bedoelt natuurlijk, maar tja, het was wel een onwijs veel groter probleem dan een paard dat eens geen zin heeft.)

Dat kan ik me ook heel goed voorstellen hoor . Wel super dat je toch bent blijven zoeken naar de juiste manier voor haar om het op te lossen! En hopelijk blijft het nu zo goed gaan en kan je uitkijken naar nog veel meer km's met Brass.

Ben heel blij dat mijn laatste strohalm werkte! Ik wist het echt niet meer, dit was mijn laatste poging, het kwam ook allemaal net op tijd denk ik. Het is vreemd mee te maken hoe je er geestelijk zo kapot aan gaat als het gewoon echt niet lukt. Daar sta je dan met al je goede bedoelingen en een pony die niets doet dan exploderen en in paniek raken als je iets anders van haar wilt dan even knuffelen.
Het werd ook gevaarlijk want ze ging steeds vaker en steeds heftiger los en ze was dan ook vrijwel niet meer te benaderen.

Nu gaat het goed en ik hoop dat ik, door met haar te werken en leuke dingen met haar te doen, een dikke laag vernis op het probleem kan verven. Als het dan wer eens fout gaat komt daar misschien een buts in maar zitten we niet direct weer tot aan het probleem.

Ook dat is wel weer logisch natuurlijk, dat het je frustreert en dat je daar geestelijk last van hebt. Je draait al aardig wat jaartjes mee, je hebt lastige paardjes gereden (ik denk even aan je verhaal over de haflingers in een ander topic) en je staat met je handen in je haar.
Ik denk wel dat als je de kans krijgt om er een laag vernis op te krijgen, met wellicht een buts waar je het over hebt die weer te restaureren is, dit ook wel echt een geweldig cadeau is wat Brass je dan toch geeft. Hoe lastig het ook is het maakt haar wel extra bijzonder.

Bijzonder verhaal hoor!!
Fijn dat ze je op de Balingehof konden helpen.. Je had hier ook wel langs kunnen komen, is hier niet zo ver vandaan..

Jemig An wat een verhaal, echt super dat Monya en John wat hebben kunnen doordringen in die oerhersentjes van dr. Heb je ook een idee nu wat hun anders deden dan jij gedaan hebt/deed?

Succes met verder inrijden van wildebrasje.

een heel verhaal idd Ann! Fijn dat de balingehof heeft geholpen!

heel veel succes met haar verdere carriere!

Wat een verhaal.Ik had me afgelopen periode wel eens afgevraagd hoe het met de wildebras zou zijn ( ik vraag me ineens af ,waar zou die naam wegkomen). In het b-tjes topic had je al gezegd dat hetzwaar was geweest. Maar wat super dat het nu wel goed gaat. Mocht er weer een terugval komen, weet je wat je moet doen. Op naar balingerhof. Wat een geluk dat zij je wel konden helpen.

Bedankt voor de reacties.
Esther ik had inderdaad wel langs kunnen komen, zou alleen zo laat worden. Ik werkte tot half zes ging dan snel Ilonka doen en reed dan rond zeven uur die kant op om er om half negen te zijn. Dan met Brass werken, dingen aan horen en op die manier was ik dan tegen half twaalf, twaalf uur weer thuis. Gaap...

Viv wat ze op de Balingehof anders deden, tja ze hebben natuurlijk heel erg veel ervaring met moelijke paarden dat is één. Daarnaast heeft John eerst met haar gewerkt en hij is veel sterker, wist wat er komen ging en liep dus niet naast haar. Hij stond gewoon met zijn rug naar de bakrand met Brass aan een 8 meter touw. (Brass heeft de eerste twee keer 20 minuten aan een stuk geprobeerd los te komen...)
Wat ook enorm helpt is facaliteiten hebben, wij hebben alleen een weiland, een pad tussen de weides en een 'bak' (stukje maisland). Hier werd ze in de binnenbak getrained, dat scheelt echt de wereld.
Alle pony's en paarden die ik heb zadelmak gemaakt hadden genoeg aan wat ik had om te trainen, maar Brass niet. Maar die pony's hadden geen trauma en Brass wel.

Yvonne, ze heet dus eigenlijk Binia maar dat vind ik zo ontzettend stom... Dus heb ik zelf een B'tjes naam bedacht. Brass van wildebras en omdat brass geel koper/messing is in het Engels.

Pff jij treft het niet met de (extra verzorging/zorgen om) je paarden. Maar de paardjes treffen het wel met jou . Ik hoop dat jullie nu in de stijgende genietlijn zitten!

Oh meiske, wat weet ik goed hoe jij je hebt gevoelt.

Ik heb dit zo ongeveer met Vlin ook meegemaakt. En dat is ook goed gekomen zie je wel.

Maar wat enrom frustrerend moet dit voor je zijn geweest.
En top dat je het met goed hulp hebt kunnen oplossen.
Je hebt nog een lange weg te gaan maar jullie zijn op de goed weg.
Nu lekker doorgaan zetten.

Heel veel succes.

Annalynn, wat leuk om dit nu hier te lezen..(had natuurlijk al het een en ander meegekregen). Heerlijk dat het zo goed gaat nu! Ik heb Brass in het 'echie' gezien en ze is echt een leuk ding! Ze heeft het maar getroffen met jou als baas...fijn dat je geduld zo wordt beloond nu. Deze zomer maar eens samen proberen te rijden! (we zijn bezig met een jeep en dan het E rijbewijs en dan ben ik ook eeeiiindelijk mobiel met Beer!)

Echt een verhaal van hoop en vrees met een zoals het nu lijkt Happy End.

Wat een verhaal hee, fijn dat ze je bij het balinghof konden helpen, daar hoor je goede verhalen over.
Hopelijk kun je heel veel van haar gaan genieten met dit mooie weer!

Dank jullie wel!
Gisteren even een buitenritje met Brass alleen, ook dat doet ze heel braaf (natuurlijk is ze wel een puppy en springt ze vol in de ankers voor enge bomen.
Hopelijk veel goede dingen te melden tzt!

[quote="claudia"]Ik heb dit zo ongeveer met Vlin ook meegemaakt. En dat is ook goed gekomen zie je wel.quote]

Claudia heeft gelijk.......het IS met Vlin goedgekomen. Op af en toe een aantal dramsessies na is het een heerlijk, knuffelig paard. Met Brass gaat het ook goed komen, heb er vertrouwen in. Veel succes en plezier met Brass!

O.h.z dramt Brass trouwens totaal niet. Dat heeft ze direct goed aangeleerd en is heel braaf.

Wat een byzonder verhaal! Fijn dat ze je zo goed hebben kunnen helpen en dat je nu al zoveel met haar kan doen.