FjordenWereld.nl

Nou, eindelijk was het dan zo ver, hoor, en wat al wel verwacht was, bleek ook inderdaad waar...

Ynia onder het zadel in de binnenbak. Omdat we al zo'n vermoeden hadden dat ze toch nog niet helemaal beleerd was, is mijn instructrice vandaag begonnen met het doorrijden van Ynia.
Het opstappen was schijnbaar een crime... stilstaan?! "Mij niet gezien!", moet Ynia gedacht hebben. Dus er moest al iemand bij om haar vast te houden.
Dan het stappen en draven. Tja, ging eigenlijk best al wel netjes, wisten we ook al omdat toen ik ging proefrijden, ze dat ook wel netjes deed. Loopt ook mooi nageefelijk!

Maar toen... galop. Met longeren had ik al in de gaten dat ze dat nog niet doorhad, dus ik dacht al dat de beenhulpen waarschijnlijk ook nog niet bekend waren. Wat dan ook het probleem was, ze ging dus schijnbaar flink bokken, iets waar ik best van versteld stond, daar ze normalieter dus niet echt hoog van de grond komt. Ook nog een puntje om aan te werken, dus.
Moet eerlijk zeggen, dat toen ik dat hoorde, me de moed me even een beetje in de schoenen zakte. Maar ja, kwijt wil ik haar niet!

Lichtpuntje is dat ik een mailtje heb gekregen van de, schijnbaar, vorige eigenaar, via de manege, dus ik zal eindelijk wat informatie in kunnen winnen. Tenminste, dat hoop ik dan maar. Zou zeker fijn zijn!

Hoe dan ook, we gaan een spannende tijd tegemoet!

nou je gaat vooral een hele belangrijke tijd tegenmoed, uitproberen doen ze allemaal en moet zeker geen reden tot verkoop zijn, geniet, ontdek en groei samen, wat je er dan voor terugkrijgt is al die bokjes meer dan waard! have fun

Helemaal mee eens, zoals ik al zei: Kwijt wil ik haar niet! Dan maar, eventueel, een paar blauwe plekken!

Gelukkig krijg ik veel steun van mensen die dit voor hun dagelijks brood doen. Ik blijf ook dagelijk met haar NH doen, en pak zelf het stilstaan aan, degene die haar opleert met mij pakt het galopperen aan in eerste instantie, dan daarna een tijdje privéles voor pown en mij. Gaat helemaal goedkomen met tijd en geduld en vertrouwen.

Maar goed, ik had eventjes een momentje zo van: *Slik* Ik had dit eigenlijk al wel verwacht, maar om het dan ook bevestigd te krijgen is toch weer wat anders.
(En nee, ik kan die 'spanning' niet op m'n paard overgebracht hebben, ik was namelijk niet aanwezig, ik zat 3 kilometer verderop op kantoor. )
Het is nog allemaal nieuw voor haar, en het kan best zijn dat er nog wat puberaal gedrag in zit, de jonge dame is immers nog maar 7.
Maar uiteindelijk, komt het allemaal best wel goed.

Update:

Met de oude eigenaar contact gehad, en een boel gedachtes al meteen bevestigd gekregen, wat heel erg positief is! Kijk, daar kunnen we mee vooruit, nu is een heleboel te verklaren en kan het trainen echt goed beginnen. Voel me meteen een stuk zekerder, dat ik toch gevoelsmatig de juiste conclusies heb getrokken door gewoon naar m'n paard te 'luisteren'.

Gegevens uitgewisseld met de vorige eigenaresse die toenvallig familie heeft wonen dicht bij waar Ynia nu staat, dus van een ontmoeting gaat het zeker nog wel eens komen.

Voel me helemaal lekker in m'n vel weer, alle twijfels die er waren (waren er niet veel hoor - wat wil je, met zo'n lief, mooi paard als Ynia!) zijn als sneeuw voor de zon verdwenen, en het gevoel van 'het komt wel goed' is weer met vernieuwde kracht terug!

Jeeehj! Zo zie je maar weer hoe je soms echt op je eigen gevoel moet afgaan! Lekker doorgaan en dan komt het goed..

Fijn dat je door middel van contact met een vorige eigenaar dingen op hun plek hebt kunnen krijgen zodat je gericht aan de slag kunt.

Dank jullie wel. Ik was echt ontzettend blij gister, een hele last van m'n schouders af, daar ik toch best een beetje onzeker was geworden. Ik begreep haar gedrag wel, ik snapte wat het was, maar waar het vandaan kwam... Dat was een raadsel. En dan ga je je afvragen: Is het aanstelleritus, of heeft het een diepere betekenis. Als je dan beslissingen moet maken met tasten in het duister, heb je naar mijn mening meer kans iets fout te doen.

Nu de achtergrond er is kunnen we inderdaad gericht aan de slag. Ik heb er echt enorm zin in nu. :-)

P.S. Het bokken viel trouwens ontzettend mee, was alleen even de kont in de lucht gooien met het aanspringen in galop, waarschijnlijk omdat ze gewoon niet begreep wat er van haar gevraagd werd.

Met andere woorden, je paardje is gewoon nog niet doorgereden!
Wel fijn dat je nu een verklaring hebt, voor haar gedrag!

Lekker samen alles leren, komt dan vanzelf wel goed, als het baasje weet dat het gewoon nog niet helemaal te snappen is voor het pard.

gelukkig is het nu een stuk duidelijker, lekkeraan de slag gaan.

Sjolvir schreef:Met andere woorden, je paardje is gewoon nog niet doorgereden!
Wel fijn dat je nu een verklaring hebt, voor haar gedrag!

Lekker samen alles leren, komt dan vanzelf wel goed, als het baasje weet dat het gewoon nog niet helemaal te snappen is voor het pard.

Bingo. Je wil dus ook niet weten hoe kort ze pas onder het zadel is. *Zucht*
Vorige eigenaren hebben het diertje, onbeleerd, aan de handelaar verkocht, dit was op 13 januari 2010. Ik kocht haar op 2 februari 2010. Dus men kan op de vingers natellen dat ze pas in die tussenliggende periode voor het eerst ergens een zadel op heeft gekregen. Tja, geen wonder dat ze het allemaal niet snapt!

Het plan is nu, voor de galop: Eerst de stemhulp 'galop' aan de longe aanleren, dan met been erbij onder het zadel als ze er klaar voor is, zodat ze leert de link te leggen, en huppekee. Mevrouw heeft zich allang als slim bewezen, dus ik heb er best vertrouwen in dat ze dat t.z.t. snapt!

P.S. Sjol, ik heb die fotos die ik al eerder, ook op Bokt, beloofd heb gemaakt, ik zal proberen eraan te denken ze dit weekend te uploaden.

en vooral afgaan op je eigen gevoel, vaak is dat niet zo verkeerd

nou dat verklaart een boel!

vind het wel grappig dat dj ook nog niks kent, maar toen ik hem vorige week voor het eerst 'longeerde' (zonder lijn) en ik zei 'LET OP GAAAALOP' en dan met de zweep erachteraan, ging hij gelijk!
toen ik hem daarna een keer aan de lijn vastknoopte deed hij het ook netjes, dus die stemhulp moet er zo in zitten

en bokken is gewoon een teken van onbegrip en met haar lijf er nog niet klaar voor zijn, dus idd lekker longeren, balkjes neerleggen etc

Gaat vast wel goedkomen met jullie!
Die van mij is ook nog niet zo lang onder het zadel en geeft ook een bok bij het aanspringen, gewoon omdat ze het moeilijk vind!
Stemhulpen leert ze vast ontzettend snel!

Zo kort pas onder het zadel! Dan is het eigenlijk juist een applausje waard dat ze al zo netjes stapt en draaft Logisch ook dat ze nog niet alles begrijpt en dingen nog moeilijk vindt.

Zo te horen gaat het vast goedkomen.

ik sluit me aan bij Bailey, het is echt een complimentje waard voor haar dat ze het zo goed oppikt als je bekijkt hoe kort ze pas onder het zadel is. Gaat helemaal goed komen met jullie

En jullie hebben helemaal gelijk. Ik ga ook nu echt helemaal m'n gevoel achterna. Blijkt dat m'n intuitie toch een stuk beter is dan ik zelf af en toe durf te denken...

Zo gezegd, zo gedaan. Ik laat Ynia wel eventjes het verslag geven.

Nou, daar kwam dat mens van mij weer aanzetten. Eerst haalt ze me uit de paddock, ik toch maar braaf meegegaan, want ja, ik kan niet -elke- keer haar voor paal laten staan door ineens de stapmolen eng te vinden - je moet toch als Fjordendame elke keer -nieuwe- kunstjes verzinnen, anders wordt het eentonig, en laten we voorop stellen, 'ons Fjorden bent nie' eentonig'!
Nu maar eens braaf meegegaan, dus, kan ik d'r volgende keer weer voor het blok zetten met een ander trukje!

Afijn, dus op stal gezet, heb ik lekker kuil kunnen knagen. Lekker hoor! Mijn mens is dan toch wel lief genoeg dat ze me eventjes lekker laat eten, in plaats van me meteen aan het werk te zetten.

Goed, toen we allebei lunch verorberd hadden, ging mijn super mooie deken die m'n mens gister gekocht heeft eraf... en toen schrok ze. Ze zag het liefdesbeetje dat ik van een van de ruintjes heb gehad, ze stond gelijk te jammeren. Gek mens. t'is maar een schrammetje, het juukt eerder dan dat het pijn doet. *Zucht*

Ze heeft zich toch maar over het zielig kirren heengezet (Braaf mens...) en is me gaan poetsen, ze stond nadien zowat enkeldiep in het haar, dus dat mocht ze ook weer opvegen... ja, ik doe het erom, hoor, over m'n hele lichaam in 1 keer verharen! *Grinnik*

Toen wilde ze me op gaan zadelen... tja, -dat- zag ik dus eventjes -niet- zitten. Ik probeerde continue m'n hoofd aan de linker kant van haar te brengen, in plaats van de rechter. Wat denk je dat dat mens doet?! Doet ze alsnog het hoofdstel aan, maar dan van de andere kant... Heeft ze dit wel eens eerder met een paard gehad?! Misschien moet ik een andere strategie bedenken, hmm....

Oh ja! Ik was aan het vertellen... ze had de verkeerde singel gepakt, dus besloot toch maar zonder zadel te longeren, mij is het om het even... komt erop neer dat ik moet lopen, hoe dan ook! Hmpf.
Na een beetje gestapt te hebben op allebei de... handen? Hoe kan een paard nu een hand hebben... maar goed. Toen kwam de draf, ik hoorde veel 'Braaf, netjes, goed zo...' - dus ze zal wel tevreden zijn geweest.

Nu komt het moeilijke... ze vroeg een woord van me 'galop' - ja, weet -ik- veel, ben een paard, hoor, geen achterlijk mens dat 'woorden' nodig heeft om te communiceren... hela! Wat was dat dan?! Een knal achter me! Ze bleef maar klikken om me sneller te drijven, tot ik ineens een versnellinkje hoger ging. Werd er ineens met een stormvloed aan lieve woordjes tegen me aan gepraat. Toen de andere kant op, zelfde laken een pak. Aha... weer veranderd van richting, toen heb ik toch maar eens goed opgelet, en waarempel, weer hetzelfde. Nog 1 maal heeft dat mens me de andere kant weer op gezet ( dat doet ze wel na een klein poosje, hoor, niet meteen!), en vroeg ze uiteindelijk weer dat woordje, dus heb ik maar gedaan wat ik dacht dat ze bedoelde, en ik kreeg me toch een lading met lieve woordjes naar me toegeslingerd...

Mens was tevreden, en dat levert weer lekkers voor mij op. Toen ze klaar was met me uitstappen, kreeg ik een lekkere grote wortel in m'n bak, en een zweetdeken terwijl mijn mens dus alles op ging ruimen (Fijn toch, zo'n slaafje?!). Tien minuten later kreeg ik m'n super fijne nieuwe deken weer op en mocht ik na een dikke knuffel rust houden voor de avond/nacht.


Zoals jullie zien, gaat madam dus met bokkesprongen vooruit. Ze vergat nog te melden, de smiecht, dat ze de eerste keer galopperen nog wel een bokje gaf, maar de andere 3 keer alles heel braaf deed, en begon te snappen.

Ik wil jullie allemaal nog bedanken voor de aanmoedigingen, voel me echt fijn met zo'n steun in de rug.

En voor ik het vergeet... hier nog wat fotootjes van mijn langharige, gele monster. :-)

http://img16.imageshack.us/img16/641/picture331n.jpg

http://img535.imageshack.us/img535/8691/picture335c.jpg

Leuk verhaal, ze kan goed vertellen hoor!
Volgende keer foto's?

Ik zal de volgende keer eens iemand meenemen die fotos kan maken van onze gebeurtenissen. Het is niet altijd makkelijk zelf te doen als mevrouw continue achter je aan loopt... ;-)

Nou, morgen is het dan zo ver. De allereerste priveles op Ynia. We houden het heel rustig, absoluut nog geen galop! De kans is ook erg groot dat ik het half uur niet eens volmaak, maar ik wil wat feedback van mijn instructrice om mee aan de slag te kunnen, voorzichtig aan. Het plan is alsvolgt:

Dag 1: Longeer werk - rechter hand focus (Zwakke hand)
Dag 2: Vrijheids dressuur, basis
Dag 3: NH/schrik training (Klein opbouwen natuurlijk)
Dag 4: Half uurtje les onder het zadel
Dag 5: Longeerwerk met 10 minuten onder het zadel uitstappen
Dag 6: NH/spelen


Enzovoorts, afijn, jullie snappen hem waarschijnlijk al, maar een dagje of twee per week onder het zadel, waarvan 1 dag maar 10 minuten. Lekker rustig aan en ondertussen veel aan onze band werken. Ik kan echt zo genieten van hoe dat paard reageerd, hoe vrolijk ze is, hoe ze opbloeit. Een handelaar was voor haar misschien niet het beste geweest, al verwijt ik dit de vorige eigenaar -NIET-, er is niet altijd een keuze in dit soort zaken. Maar wat voor schade er ook aangericht mocht zijn geweest, ik zie het dagelijks meer als sneeuw voor de zon verdwijnen. Dat wil ik graag zo houden, dus niets wordt geforceerd, en als dit schema niet goed uitpakt, passen we het gewoon aan...
Maar... ik kijk stiekum toch wel -heel- erg uit naar een lesje met mijn droppie.