En dan dacht je: 1x is voldoende...
Geplaatst: za 22 mar 2008, 18:00
Maar daar waren de paarden het niet mee eens.
Vanmiddag had ik met Jose op stal afgesproken om lekker buiten te gaan rijden. Jose heeft een super gave Groninger ruin gekocht in januari, en Vjesta en hij zijn dikke maatjes. Treston is nog niet heel veel gewent buiten, maar het gaat eigenlijk heel erg goed.
Ik heb Vjesta gezadeld, Jose besloot naast haar paard de blijven lopen, hoofdstel in en longeerlijn eraan. Lekker het rondje buiten wat we altijd doen. Het ging perfect, ze liepen keurig. Bij het 2de bruggetje besluit Jose haar paard dat hij het eigenlijk niet vertrouwd en wil er niet overheen. Na een beetje aandringen van onze kant gaat hij toch. Daarna blijft hij draaien (slecht weer, geparkeerde auto's die maar vreemd zijn). Vjesta is dan heel braaf, als hij draait of haar ongeveer ondersteboven loopt blijft ze keurig op mijn commando stilstaan en wacht tot we verder gaan.
Na een poos lopen we langs de weg en word het heel erg druk. Net als wij besluiten dat het veiliger is om terug te gaan word het Treston te veel. Alle geparkeerde auto's, auto's die erlangs willen, het slechte weer. Hij weet de lijn door Jose d'r handen heen te trekken. Die probeert hem nog om een boom te slaan, maar hij is al te ver weg, en trekt de lijn helemaal uit haar handen, en begint terug naar stal te draven. Dat word Vjesta te veel, ze MOET bij haar maatje blijven, en die gaat erachteraan. Niet te stoppen, gelukkig wel iets te sturen. Treston glijd uit op de gladde straatstenen, klapt onderuit. Gelukkig staat hij weer op, helaas loopt hij verder. In galop gaan we ondertussen over de stenen heen, ik op Vjesta, Treston voorop, met de longeerlijn er nog aan. Het enige wat ik op dat moment kan doen is hopen dat we richting stal gaan. En dat doen we. Ondertussen gaan we dus al in volle galop over het kersenpad, dat in het verlengde ligt van de weg waar de stal aan is. Vjesta is ondertussen op de longeerlijn gaan staan, waardoor de musketon is gebroken. Treston heeft dus niet langer de gevaarlijke longeerlijn achter zich aan bengelen. Het pad is zijknat en spekglad, de pollen vliegen me om de oren, en ik zie en voel hier en daar een been weg glippen. Ondertussen komen we gevaarlijk dicht bij de weg die we over zullen moeten. (voor wie de plek kent: bij de rotonde van Cothen, als je vanaf Wijk komt, de rotonde 3 kwart rond, Cothen in. Ik kwam van het kersenpad en ik moest de parallel weg op).
Alle automobilisten hebben op tijd door dat er iets aan de hand is en stoppen voor ons. Door de rust op het punt, en door het feit dat er een auto stilstaat op de weg waar we in moeten, begint Tres te draven, te stappen en uiteindelijk staan we stil. Ik grijp mijn kans en klim van Vjesta af. Vervolgens doe ik een stap in Treston zijn richting, en strek mijn arm om hem te pakken. Helaas, op ik op een paar cm afstand van zijn bitring ben gaat hij er weer vandoor. Vjesta blijft wonder boven wonder keurig bij mij staan, en laat zich min of meer kalm aan de hand mee terug voeren naar stal. Daar aangekomen is Treston gegrepen en op stal gezet. Toen ik aankwam heb ik snel Vjesta d'r hoofdstel uitgedaan en haar vastgezet. Daarna Treston zijn hoofdstel afgedaan. Vjesta verder afgezadeld en op stal gezet. Als ik net klaar ben met alle 2 de paarden op wondjes te controleren (alle 2 ongedeerd godzijdank) komt Jose binnen. Een flinke ontvelling van haar vingers is alles wat zij eraan heeft overgehouden...
Vjesta is de hele tijd heel erg braaf geweest. Het wachten als Treston eventjes een rondje moest draaien, het zich toch nog wel laten sturen, stilstaan met afstappen en netjes bij mij blijven lopen terug naar stal. Ook Treston kunnen we niet echt de schuld in de schoenen schuiven, hij is jong en het werd hem te veel. Hij is rechtstreeks terug naar stal gelopen...
Edit: we hadden dit op geen enkele manier aan kunnen zien komen. We rijden dit rondje zeker 1x in de 2 weken. Het was een samenloop van omstandigheden waardoor het nu mis is gegaan.
Vanmiddag had ik met Jose op stal afgesproken om lekker buiten te gaan rijden. Jose heeft een super gave Groninger ruin gekocht in januari, en Vjesta en hij zijn dikke maatjes. Treston is nog niet heel veel gewent buiten, maar het gaat eigenlijk heel erg goed.
Ik heb Vjesta gezadeld, Jose besloot naast haar paard de blijven lopen, hoofdstel in en longeerlijn eraan. Lekker het rondje buiten wat we altijd doen. Het ging perfect, ze liepen keurig. Bij het 2de bruggetje besluit Jose haar paard dat hij het eigenlijk niet vertrouwd en wil er niet overheen. Na een beetje aandringen van onze kant gaat hij toch. Daarna blijft hij draaien (slecht weer, geparkeerde auto's die maar vreemd zijn). Vjesta is dan heel braaf, als hij draait of haar ongeveer ondersteboven loopt blijft ze keurig op mijn commando stilstaan en wacht tot we verder gaan.
Na een poos lopen we langs de weg en word het heel erg druk. Net als wij besluiten dat het veiliger is om terug te gaan word het Treston te veel. Alle geparkeerde auto's, auto's die erlangs willen, het slechte weer. Hij weet de lijn door Jose d'r handen heen te trekken. Die probeert hem nog om een boom te slaan, maar hij is al te ver weg, en trekt de lijn helemaal uit haar handen, en begint terug naar stal te draven. Dat word Vjesta te veel, ze MOET bij haar maatje blijven, en die gaat erachteraan. Niet te stoppen, gelukkig wel iets te sturen. Treston glijd uit op de gladde straatstenen, klapt onderuit. Gelukkig staat hij weer op, helaas loopt hij verder. In galop gaan we ondertussen over de stenen heen, ik op Vjesta, Treston voorop, met de longeerlijn er nog aan. Het enige wat ik op dat moment kan doen is hopen dat we richting stal gaan. En dat doen we. Ondertussen gaan we dus al in volle galop over het kersenpad, dat in het verlengde ligt van de weg waar de stal aan is. Vjesta is ondertussen op de longeerlijn gaan staan, waardoor de musketon is gebroken. Treston heeft dus niet langer de gevaarlijke longeerlijn achter zich aan bengelen. Het pad is zijknat en spekglad, de pollen vliegen me om de oren, en ik zie en voel hier en daar een been weg glippen. Ondertussen komen we gevaarlijk dicht bij de weg die we over zullen moeten. (voor wie de plek kent: bij de rotonde van Cothen, als je vanaf Wijk komt, de rotonde 3 kwart rond, Cothen in. Ik kwam van het kersenpad en ik moest de parallel weg op).
Alle automobilisten hebben op tijd door dat er iets aan de hand is en stoppen voor ons. Door de rust op het punt, en door het feit dat er een auto stilstaat op de weg waar we in moeten, begint Tres te draven, te stappen en uiteindelijk staan we stil. Ik grijp mijn kans en klim van Vjesta af. Vervolgens doe ik een stap in Treston zijn richting, en strek mijn arm om hem te pakken. Helaas, op ik op een paar cm afstand van zijn bitring ben gaat hij er weer vandoor. Vjesta blijft wonder boven wonder keurig bij mij staan, en laat zich min of meer kalm aan de hand mee terug voeren naar stal. Daar aangekomen is Treston gegrepen en op stal gezet. Toen ik aankwam heb ik snel Vjesta d'r hoofdstel uitgedaan en haar vastgezet. Daarna Treston zijn hoofdstel afgedaan. Vjesta verder afgezadeld en op stal gezet. Als ik net klaar ben met alle 2 de paarden op wondjes te controleren (alle 2 ongedeerd godzijdank) komt Jose binnen. Een flinke ontvelling van haar vingers is alles wat zij eraan heeft overgehouden...
Vjesta is de hele tijd heel erg braaf geweest. Het wachten als Treston eventjes een rondje moest draaien, het zich toch nog wel laten sturen, stilstaan met afstappen en netjes bij mij blijven lopen terug naar stal. Ook Treston kunnen we niet echt de schuld in de schoenen schuiven, hij is jong en het werd hem te veel. Hij is rechtstreeks terug naar stal gelopen...
Edit: we hadden dit op geen enkele manier aan kunnen zien komen. We rijden dit rondje zeker 1x in de 2 weken. Het was een samenloop van omstandigheden waardoor het nu mis is gegaan.
.