
Op eerste kerstdag heb ik Saar eens even een beetje bijgewerkt, manen geknipt, baard geschoren, dat soort dingen. Daarna dacht ik even lekker te gaan rijden. Ja, inderdaad.....dacht ik

Toen ik opstapte voelde ik het al, één brok spanning, klaar om te ontploffen. Op zich kan je Saar dan nog steeds wel rijden, maar dan alleen maar in haar tempo. Laat dat nou net te hard zijn naar mijn zin. Ik had niet zo'n puf in een gevecht en aangezien ik al een paar keer á la hogeschool door de bak was gevlogen, had ik het geweldige idee om maar even een longeerlijn te pakken en Saar te laten uitrazen zonder mij er op.
Leuk idee

Kennen jullie de term vliegeren?! Saar vloog (ja vloog, meer van de grond als er op) als een soort ongeleid projectiel om me heen. Op een gegeven moment was het ergste gestuiter er af en zit ze linksom in de rechtergalop (dat schijnt lekkerder te lopen). Tempo lag nog steeds erg hoog en ze ging steeds schuin door de bocht.
Iets te schuin dus bleek

Klein detail is dat je een zadel op je rug hebt, en dat je baasje ineens heel hard naar je toe rent en je overeind jaagt. Om dat weer te kunnen verwerken, ga je weer even flink uit je dak, alhoewel iets voorzichtiger dit keer, een keer vallen is blijkbaar wel genoeg

Idioot paard. Ik had even mijn twijfels of ik er nog wel op zou gaan. Uiteindelijk toch nog maar even gedaan en toen liep ze heel braaf gelukkig
