FjordenWereld.nl

Auw...

Ik dacht vanmorgen lekker met Yannes het bos in te gaan. Dat hebben we ook gedaan, lekker een uur gedraafd en gegaloppeerd, ging hartstikke goed, op wat `enthousiasme`foutjes van Yanneke na. Ze is dan zo bezig met wat er allemaal om haar heen te zien is dat ze niet goed oplet waar ze haar voetjes neer zet. Dan struikelt ze of verstapt ze zich, heel irritant. Nu waren we al weer op de terugweg en mevrouw was weer lekker vlot aan het draven. Ineens ziet ze iets en we schuiven zo met zn tweeen onderuit Ze landde op mijn linkerbeen dus dat was even pijnlijk. Gelukkig had ik mijn stugge leren laarzen aan dus die boden wel wat bescherming. Ik begon te huilen van schrik want Yannes lag natuurlijk eerst bijna bovenop me, toen sprong ze op alleen ik had geen teugels meer vast dus het flitste al helemaal door mijn gedachten dat ze weer heel hard het bos in zou rennen. Dat deed ze dus ook, waarschijnlijk omdat ik half hysterisch aan het huilen/roepen was. Ze draafde keihard de bocht om dus ik zag haar ook niet meer. Mezelf maar omhoog gehezen, tranen weggeslikt en als een razende roeland achter haar aan gegaan. Gelukkig stond ze om de bocht stil, heel sip en een beetje schuldbewust te kijken, ze snapte er echt niks van wat er net was gebeurd Toen weer teruggelopen met Yannes aan de hand om te kijken of ze niet kreupelde, maar dat deed ze gelukkig niet. Dus zweep weer opgezocht (die was ook ergens heen geslingerd) en weer opgestapt. Ze bleef superlief stilstaan (normaal is ze nogal druk met opstappen) alsof ze snapte dat ze nu echt even braaf en lief voor me moest zijn. Ik was trouwens erg blij met mijn kleine reus, had er niet aan moeten denken om met zo`n beurse rug op een gewoon paard te moeten stappen. Maargoed, gelukkig waren we al weer een heel eind richting stal dus met tien minuten stappen waren we weer thuis. Nog even gekeken of ze niks had maar de grootste schadepost bleek een flinke klont modder op haar hoofd en in haar voorpluk te zijn

dat is schrikken he? ik heb het met Vera ook een keer gehad, gelukkig had ik de teugels nog wel vast.
Je zal morgen wel spierpijn hebben vrees ik

Oei zeg, da's echt niet fijn. Gelukkig hebben jullie er beide niets ergs aan overgehouden. Morgen vast een beetje spierpijn .
In juni dit jaar viel ik van Nisko. Ook teugels los en ik had ook al visioenen van een wegracend paard. Blijft ze gewoon staan en waar ze normaal vaak ook wat druk is met opstappen bleef ze nu echt stokstijf staan. Ze snapte ook echt niet wat ik deed, maar voelde wel aan dat ik een flink klapper gemaakt had.

oeiii
gelukkig bleef ze staan, anders moest ze zeker nog die drukke weg over??

wel lief dat ze op je stond te wachten

ik heb het ook een keer gehad, maar dat was gelukkig in het land..
maar wacht maar tot morgen, dan voel je wel wat pijntjes denk ik

Jeetje dat is schrikken zeg
Super dat ze toch op je bleef wachten Hopelijk heb je morgen niet al te veel spierpijn!

Dat is schrikken!
Gelukkig is het goed afgelopen.
Braaf dat ze na de eerste schrik bleef wachten.

dat is zeker schrikken zeg! ik heb het ook gehad met Fanny, ze gleed uit en mijn voet zat er nog tussen. Zelf mankeerde ze niks maar ik had wel een gekneusde enkel.

Dat lijkt me echt heel eng. Helemaal omdat je ook alleen bent.

Het was ook niet echt een pretje nee... Het valt nu nog mee, maar ik vrees idd met grote vrezen voor morgen. Ben dan ook jarig, dus zal wel een lekkere stijve verjaardag worden :s

Eveline, ze ging GELUKKIG verder het bos in en niet richting de weg, anders was ik echt hysterisch geworden denk ik

Van deze jarige voor de jarige van morgen alvast van harte. Gelukkig dat ze op je bleef wachten

Wat lief dat ze op je stond te wachten. Gelukkig is er verder niks gebeurd.
(trouwens gefeliciteerd )

jeetje daphne dat is niet grappig nee ,
hopenlijk valt de speirpijn vandaag mee !
fijne verjaardag !

Ik begrijp helemaal wat je bedoelt.
Een paar jaar geleden heb ik precies hetzelfde meegemaakt, alleen Rian struikelde in de overgang van galop terug. We zijn toen over de kop gegaan (lang leve de cap ) en toen vloog ze ook als een bezetene door het bos
Rian was alleen toen door een andere meid gevangen, en toen had Rian boos gedaan, en toen heeft ze haar losgelaten en hadden 3 kids haar gevangen
Ik had mijn sleutelbeen uiteindelijk gebroken door het geintje
Gelukkig loopt het bij jouw beter af!

Is echt een hele enge ervaring, ook heb het wel eens gehad met Tea.. Gelukkig kon ik de teugels vasthouden..

Gelukkig is ze niet helemaal weg gerend en was ze braaf bij het opstappen..Toch wel heel erg lief van d'r!!

Nou ik heb het geweten hoor vandaag, ik BARST werkelijk van de spierpijn. Echt overal, mijn schouders, mijn rug, mijn linkerbeen en vooral mijn onderbuikspieren... Yannes was weer als vanouds vandaag dus dat valt mee

Heel vervelend allemaal zeg, sterkte!

Jeetje dat moet even schrikken geweest zijn ja! Gelukkig dat ze om de hoek stond te wachten, braaf paard

zei het toch

gelukkig werd ik toen door Anna gedwongen om mijn broek uit te doen en onder het ijskoude grondwater mijn been te koelen...

brr werd gewoon blauw van de kou...
maar alleen last gehad van mijn arm en niet mijn been...

hoest nu?