Mijn maatje is er niet meer......
Geplaatst: zo 11 nov 2007, 17:30
Vandaag en vreselijke dag gehad. We hebben, zeer onverwachts, Jackie in moeten laten slapen.
De buurvrouw kwam bij ons om te vertellen dat Jackie in de wei lag. Ze dacht dat hij dood was. Ik deed toen nog een beetje laconiek: "oh, hij ligt wel vaker, en dan komt hij alleen slecht omhoog, dan helpen we hem even een handje. We gaan direct even heen". Dus ik heen met Jan Willem. Ik zag meteen dat het anders was dan de andere keren dat hij lag. Normaal tilde hij zijn hoofd op als hij ons aan hoorde komen en dan keek hij zo van":"nou, hoe wordt dat? Helpen jullie me nog weer in de benen of hoe zit dat?" Nu bleef hij liggen. We hebben het een paar keer geprobeerd hem omhoog te krijgen, maar hij werkte totaal niet mee, deed er zelf niks aan. Het was ook nog van dat rotweer, regen en harde wind. We hebben hem eerst even uit laten rusten, wij onder de paraplu, hij onder de dekens. We hebben Diëgo, Marga en Baranna even in een andere wei gedaan, die stonden er steeds bij en Jackie is nog steeds bang voor Marga. Op een gegeven moment begonnen zijn ogen steeds heen en weer te draaien. Hij was heel relaxt, lag lekker met zij hoofd op mijn schoot. We hebben het een uur lang geprobeerd, maar KJackie wilde niet meer, hij gaf het op. Jan Willem heeft de dierenarts gebeld om hem in te laten slapen. Op het moment dat JW belde kreeg Jackie een toeval. Hij schokte en schudde, zijn ogen draaiden weg....zo'n eng gezicht. Ik dacht dat hij zijn laatste adem uit zou blazen, ben op hem gaan liggen... janken, kussen.... Ineens doet hij zijn hoofd weer omhoog, kijkt angstig om zich heen. Hij zocht Diëgo, zijn maatje. We hebben Diëgo, Marga en Baranna weer bij hem gelaten. Ze vóelden het.....Jackie werd ineens weer erg rustig, nu Diëgo bij hem was. Inmiddels was de dierenarts er ook. Ze was het met ons besluit eens, hij was op, áls hij weer omhoog zou komen zouden zijn spieren zo'n schade op hebben gelopen....
Hij is rustig, met zijn hoofd op mijn schoot ingeslapen. Diëgo, Baranna en Marga stonden erbij. Baranna is misschien nog te jong om het te begrijpen, maar Diëgo en Marga stonden echt te treuren. Marga keek erg verdrietig.....ze heeft het waarschijnlijk toch aan komen voelen. Diëgo liep er een beetje verloren bij weg.
De broer van die boer waar ik altijd werkte kwam met de tractor om Jack bij de stal neer te leggen. Ik wilde niet kijken, maar deed het toch. Daar lag hij, achter op de tractor, zijn staart sleepte over de grond, zijn tong buitenboord.......
Hij ligt nu onder het afdak van de stal. Marga kwam bij hem kijken, grote ogen en neusgaten. Ze rende heel hard de wei weer in. Baranna zit steeds aan hem te schrapen, dat hij op moet staan. En Diëgo.....het lijkt wel of hij huilt......net als ik
Morgen om 15.00 uur wordt hij opgehaald door Rendac. Ik laat het weer met die speciale service doen, dan komen ze met een jeep en trailer, niet zo'n vreselijke grijpwagen.......
Jackie, 33 jaar is hij geworden. Hij heeft een mooi en lang leven gehad, maar wat zal ik hem missen. 22 jaar lang was hij mijn maatje, mijn alles......
Een dikke kus, mijn vriend.....
De buurvrouw kwam bij ons om te vertellen dat Jackie in de wei lag. Ze dacht dat hij dood was. Ik deed toen nog een beetje laconiek: "oh, hij ligt wel vaker, en dan komt hij alleen slecht omhoog, dan helpen we hem even een handje. We gaan direct even heen". Dus ik heen met Jan Willem. Ik zag meteen dat het anders was dan de andere keren dat hij lag. Normaal tilde hij zijn hoofd op als hij ons aan hoorde komen en dan keek hij zo van":"nou, hoe wordt dat? Helpen jullie me nog weer in de benen of hoe zit dat?" Nu bleef hij liggen. We hebben het een paar keer geprobeerd hem omhoog te krijgen, maar hij werkte totaal niet mee, deed er zelf niks aan. Het was ook nog van dat rotweer, regen en harde wind. We hebben hem eerst even uit laten rusten, wij onder de paraplu, hij onder de dekens. We hebben Diëgo, Marga en Baranna even in een andere wei gedaan, die stonden er steeds bij en Jackie is nog steeds bang voor Marga. Op een gegeven moment begonnen zijn ogen steeds heen en weer te draaien. Hij was heel relaxt, lag lekker met zij hoofd op mijn schoot. We hebben het een uur lang geprobeerd, maar KJackie wilde niet meer, hij gaf het op. Jan Willem heeft de dierenarts gebeld om hem in te laten slapen. Op het moment dat JW belde kreeg Jackie een toeval. Hij schokte en schudde, zijn ogen draaiden weg....zo'n eng gezicht. Ik dacht dat hij zijn laatste adem uit zou blazen, ben op hem gaan liggen... janken, kussen.... Ineens doet hij zijn hoofd weer omhoog, kijkt angstig om zich heen. Hij zocht Diëgo, zijn maatje. We hebben Diëgo, Marga en Baranna weer bij hem gelaten. Ze vóelden het.....Jackie werd ineens weer erg rustig, nu Diëgo bij hem was. Inmiddels was de dierenarts er ook. Ze was het met ons besluit eens, hij was op, áls hij weer omhoog zou komen zouden zijn spieren zo'n schade op hebben gelopen....
Hij is rustig, met zijn hoofd op mijn schoot ingeslapen. Diëgo, Baranna en Marga stonden erbij. Baranna is misschien nog te jong om het te begrijpen, maar Diëgo en Marga stonden echt te treuren. Marga keek erg verdrietig.....ze heeft het waarschijnlijk toch aan komen voelen. Diëgo liep er een beetje verloren bij weg.
De broer van die boer waar ik altijd werkte kwam met de tractor om Jack bij de stal neer te leggen. Ik wilde niet kijken, maar deed het toch. Daar lag hij, achter op de tractor, zijn staart sleepte over de grond, zijn tong buitenboord.......
Hij ligt nu onder het afdak van de stal. Marga kwam bij hem kijken, grote ogen en neusgaten. Ze rende heel hard de wei weer in. Baranna zit steeds aan hem te schrapen, dat hij op moet staan. En Diëgo.....het lijkt wel of hij huilt......net als ik
Morgen om 15.00 uur wordt hij opgehaald door Rendac. Ik laat het weer met die speciale service doen, dan komen ze met een jeep en trailer, niet zo'n vreselijke grijpwagen.......
Jackie, 33 jaar is hij geworden. Hij heeft een mooi en lang leven gehad, maar wat zal ik hem missen. 22 jaar lang was hij mijn maatje, mijn alles......
Een dikke kus, mijn vriend.....
