trots!
Geplaatst: ma 29 okt 2007, 02:26
Ik ben vandaag met Vjesta naar buiten geweest. Samen met Magnum (new forest) & José een buitenritje wezen maken. Buitenrijden doe ik tegenwoordig bijna altijd in het dameszadel (vanaf volgende week met rok) omdat ze daar een hele tijd rechte lijnen kan lopen en het dus voor mij makkelijker aan mijn zit werken is.
Op het erf waren ze alle 2 redelijk jumpy ('jeej we gaan naar buiten! Mag ik, mag ik, mag ik?'). Zoals gewoonlijk wide Vjesta heel dapper voorop van t erf af, maar zodra we de oprij laan verlieten verstopte ze zich toch maar weer achter Magnum (de held).
Vjesta moet er iedere keer weer aan wennen dat een tikje met de zweep op je rechter schouder hetzelfde is als een beenhulp rechts, dus ze liep int begin Magnum iedere keer bijna omver (en dan duwde José weer haar tenen in Vjesta d'r buik). Na een tijdje reageerde ze al op het kleinste beetje druk.
We hebben 1 heel mooi pad, met bomen aan weerszijden, dat heel geschikt is voor een eerste drafje. Ware het niet dat ze van de week alle bomen hebben omgezaagd en opgestapeld langs het pad. Ja, dat was spannend. Blazen, kijken, eigenlijk niet verder willen, en ff snel overleg tussen Magnum en Vjesta (Mag kijkt om om n blik van "moeten we hier nou weer mee?"). Uiteindelijk waren ze dapper en zijn ze er gewoon langsgelopen, ondanks alle spoken en monsters.
Daarna moesten we weer een stukje langs de weg, waar er prompt een crossmotor vol gas langs kwam. En mijn dappere dame keek nieteens op.
En toen de ware beproeving: het voetbal veld. Gewoonlijk uitgestorven, maar vandaag was er n wedstrijd, met schreeuwende speler, grensrechters met vlaggetjes en klappend publiek. Op dat moment wilde Vjesta eigenlijk omkeren, ze liep de draaien en wilde niet meer vooruit. Maar ja, Magnum liep wel door en dat irritante mens op d'r rug had ook t motto: 'niet zeuren, doorlopen'. Dus uiteindelijk besloten wel door te lopen. K ben de hele tijd tegen d'r blijven praten, en toen keek ze niet meer op of om.
Voor de rest kinder wagens tegen gekomen, fietsers die de hoek om komen zetten, wandelaars die achter struikjes vandaan komen, en mevrouw heeft niet meer gekeken...
Ze word echt super verkeersmak nu, ze vind bijna niets meer eng, en zo lang er een ander paard bij is gaat ze overal langsheen (eventueel na even kijken). Ik ben zo trots op mijn meisje!
Op het erf waren ze alle 2 redelijk jumpy ('jeej we gaan naar buiten! Mag ik, mag ik, mag ik?'). Zoals gewoonlijk wide Vjesta heel dapper voorop van t erf af, maar zodra we de oprij laan verlieten verstopte ze zich toch maar weer achter Magnum (de held).
Vjesta moet er iedere keer weer aan wennen dat een tikje met de zweep op je rechter schouder hetzelfde is als een beenhulp rechts, dus ze liep int begin Magnum iedere keer bijna omver (en dan duwde José weer haar tenen in Vjesta d'r buik). Na een tijdje reageerde ze al op het kleinste beetje druk.
We hebben 1 heel mooi pad, met bomen aan weerszijden, dat heel geschikt is voor een eerste drafje. Ware het niet dat ze van de week alle bomen hebben omgezaagd en opgestapeld langs het pad. Ja, dat was spannend. Blazen, kijken, eigenlijk niet verder willen, en ff snel overleg tussen Magnum en Vjesta (Mag kijkt om om n blik van "moeten we hier nou weer mee?"). Uiteindelijk waren ze dapper en zijn ze er gewoon langsgelopen, ondanks alle spoken en monsters.
Daarna moesten we weer een stukje langs de weg, waar er prompt een crossmotor vol gas langs kwam. En mijn dappere dame keek nieteens op.
En toen de ware beproeving: het voetbal veld. Gewoonlijk uitgestorven, maar vandaag was er n wedstrijd, met schreeuwende speler, grensrechters met vlaggetjes en klappend publiek. Op dat moment wilde Vjesta eigenlijk omkeren, ze liep de draaien en wilde niet meer vooruit. Maar ja, Magnum liep wel door en dat irritante mens op d'r rug had ook t motto: 'niet zeuren, doorlopen'. Dus uiteindelijk besloten wel door te lopen. K ben de hele tijd tegen d'r blijven praten, en toen keek ze niet meer op of om.
Voor de rest kinder wagens tegen gekomen, fietsers die de hoek om komen zetten, wandelaars die achter struikjes vandaan komen, en mevrouw heeft niet meer gekeken...
Ze word echt super verkeersmak nu, ze vind bijna niets meer eng, en zo lang er een ander paard bij is gaat ze overal langsheen (eventueel na even kijken). Ik ben zo trots op mijn meisje!
